شیوا گنجی (روزنامه‌نگار و فعال حقوق زنان): اعدام یکی از ابزارهای اصلی سرکوب در جمهوری اسلامی ایران است. این رژیم از مجازات اعدام نه به‌عنوان راهی برای تحقق عدالت، بلکه به‌عنوان ابزاری برای ایجاد ترس و خاموش کردن صدای مخالفان استفاده می‌کند. آمار بالای اعدام‌ها در ایران، به‌ویژه برای جرایم سیاسی، عقیدتی و حتی اجتماعی، بیانگر این واقعیت است که اعدام در جمهوری اسلامی نه برای مقابله با جرم، بلکه برای حفظ قدرت حاکمان به‌کار می‌رود.
اعدام به‌عنوان ابزار سرکوب
در جمهوری اسلامی، مجازات اعدام به شکلی نظام‌مند علیه مخالفان سیاسی و عقیدتی اعمال می‌شود. فعالان حقوق بشر، روزنامه‌نگاران، معترضان و حتی افرادی که در تجمعات صلح‌آمیز شرکت کرده‌اند، بارها با احکام اعدام روبه‌رو شده‌اند. این احکام اغلب در دادگاه‌های نمایشی، بدون شفافیت و بر پایه اعترافات اجباری صادر می‌شوند.
جوانان قربانیان اصلی این سیستم سرکوبگر
رژیم جمهوری اسلامی به‌طور خاص جوانان را هدف قرار می‌دهد؛ نسلی که خواهان تغییر و آزادی است. بسیاری از جوانان تنها به دلیل شرکت در اعتراضات یا ابراز عقایدشان، به اتهاماتی چون «محاربه» و «افساد فی‌الارض» محکوم به اعدام می‌شوند. این اقدامات نشان‌دهنده وحشت رژیم از قدرت و تأثیر جوانان در تغییر آینده کشور است.
اعدام، نه عدالت، بلکه جنایت است
رژیم ایران، به بهانه برقراری عدالت، دست به قتل سیستماتیک مخالفان می‌زند. اما این اقدامات نه تنها عدالت را محقق نمی‌کند، بلکه چهره واقعی حکومتی را نشان می‌دهد که برای بقای خود به خشونت و سرکوب متوسل شده است. اعدام‌هایی که با شتاب‌زدگی، در شرایط غیرشفاف و بدون رعایت اصول حقوقی انجام می‌شوند، جنایاتی هستند که باید به‌عنوان نقض آشکار حقوق بشر شناخته شوند.
اعتراض جهانی به اعدام در ایران
امروزه جامعه جهانی به این روند سرکوبگرانه جمهوری اسلامی واکنش نشان داده است. سازمان‌های حقوق بشری، دولت‌ها و مردم در سراسر دنیا بارها خواستار توقف اعدام‌ها در ایران شده‌اند. این اعتراضات، به‌ویژه پس از سرکوب خیزش مردمی زن، زندگی، آزادی و صدور احکام سنگین علیه معترضان، شدت گرفته است.
نه به اعدام، نه به جمهوری اسلامی
مبارزه با مجازات اعدام در ایران نمی‌تواند جدا از مبارزه با جمهوری اسلامی باشد. این رژیم نشان داده است که وجودش با آزادی، حقوق بشر و کرامت انسانی در تضاد است. شعار «نه به اعدام» نه تنها درخواست برای پایان دادن به این مجازات غیرانسانی است، بلکه اعتراضی به حکومتی است که از هر ابزار خشونت‌آمیزی برای بقای خود استفاده می‌کند.
آینده‌ای بدون اعدام
جامعه‌ای عاری از اعدام، جامعه‌ای است که در آن کرامت انسانی و عدالت واقعی جایگزین خشونت و سرکوب می‌شود. پایان دادن به مجازات اعدام در ایران، گامی اساسی در مسیر رسیدن به جامعه‌ای آزاد، عادلانه و انسانی است. این هدف تنها با پایان حکومت جمهوری اسلامی و ایجاد سیستمی دموکراتیک و شفاف ممکن خواهد شد.
ایستادگی در برابر اعدام، ایستادگی در برابر ظلم است.