سحرگاه روز سه‌شنبه ۳ مهر ۱۴۰۳، دو زندانی به نام‌های علی افروز و امیرحسین برومند در زندان لاهیجان اعدام شدند.
به گزارش کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی، این دو زندانی در پرونده‌های جداگانه به اتهام “قتل عمد” به قصاص نفس محکوم شده بودند. علی افروز، ۳۱ ساله و اهل ساری، از اردیبهشت ماه ۱۴۰۰ به اتهام قتل یکی از اقوام خود بازداشت شده بود.
امیرحسین برومند، ۳۴ ساله و اهل لنگرود نیز چهار سال پیش در پی یک نزاع دسته‌جمعی با اتهام قتل روبرو شده بود.
قابل ذکر است که امیرحسین برومند به شدت منکر ارتکاب قتل بوده و ادعا می‌کرد تنها در نزاع میانجی‌گری کرده است. با این حال، شهادت برخی افراد مبنی بر مشارکت او در قتل، منجر به صدور حکم اعدام برای وی شد.
اجرای حکم اعدام این دو زندانی در حالی صورت می‌گیرد که تا لحظه تنظیم این خبر، هیچ منبع رسمی داخلی خبری در این خصوص منتشر نکرده است.
در همین رابطه، گزارش‌ها حاکی از آن است که یک زندانی دیگر به نام هادی باغبانی نیز به پای چوبه اعدام برده شده، اما با درخواست مهلت از سوی شاکیان پرونده، به سلول خود بازگردانده شده است.
عدم وجود درجه‌بندی برای جرم قتل در قوانین ایران به این معناست که هرگونه قتل، صرف نظر از انگیزه و شدت آن، می‌تواند منجر به صدور حکم اعدام شود.
این رویداد بار دیگر نگرانی‌ها در خصوص گستردگی اجرای حکم اعدام در ایران را افزایش داده است. فعالان حقوق بشر بارها بر لزوم تجدیدنظر در قوانین کیفری ایران و کاهش مجازات اعدام تاکید کرده‌اند.
به نقل از سازمان حقوق بشر ایران.