دو کولبر به نام‌های کمال محمودی و شکرالله (فامیلی نامشخص)، هر دو اهل بوکان، در تاریخ دوم مهر ماه ۱۴۰۳ در نوار مرزی هه‌نگه‌ژال بانه بر اثر تیراندازی مستقیم نیروهای هنگ مرزی زخمی شدند.
به گزارش کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی، در روز دوشنبه دوم مهر ماه ۱۴۰۳، نیروهای هنگ مرزی در منطقه هه‌نگه‌ژال بانه به سمت گروهی از کولبران تیراندازی کردند که در نتیجه آن، کمال محمودی ۴۰ ساله و شکرالله (فامیلی نامشخص) ۴۲ ساله، هر دو اهل شهر بوکان، به شدت مجروح شدند.
کولبری شغلی است که به دلیل نبود فرصت‌های شغلی مناسب، بسیاری از مردم در مناطق مرزی به آن روی می‌آورند. اما این شغل با خطرات بسیاری همراه است، از جمله تیراندازی نیروهای مرزی، حوادث طبیعی و شرایط سخت کار.
تیراندازی به کولبران، که اغلب افراد کم‌درآمد و بی‌دفاعی هستند، نقض آشکار حقوق بشر و استفاده بی‌رویه از زور است. این اقدامات نه تنها منجر به رنج و درد افراد می‌شود، بلکه امنیت و آرامش جوامع مرزی را نیز به خطر می‌اندازد.
این حادثه یک نمونه بارز از خشونت سیستماتیک علیه کولبران در مناطق مرزی ایران است. متأسفانه، چنین حوادثی به صورت مکرر در مناطق مرزی کشور رخ می‌دهد و جان و سلامت بسیاری از کولبران را به خطر می‌اندازد.
سازمان‌های حقوق بشری و فعالان مدنی بارها نسبت به وضعیت کولبران و خشونت علیه آن‌ها هشدار داده‌اند. اما متأسفانه تاکنون اقدام موثری برای بهبود شرایط این افراد و جلوگیری از تکرار چنین حوادثی صورت نگرفته است.
برای حل مشکل کولبری، لازم است که دولت به جای استفاده از زور، به دنبال ایجاد فرصت‌های شغلی مناسب در مناطق مرزی باشد و شرایط زندگی کولبران را بهبود بخشد. همچنین، باید مکانیزم‌های مؤثری برای رسیدگی به شکایات کولبران و مجازات عاملان خشونت علیه آن‌ها ایجاد شود.