اعتصاب غذای ماموستا محمد خضرنژاد در اعتراض به حکم ناعادلانه و شرایط زندان

محمد خضرنژاد

ماموستا محمد خضرنژاد، روحانی اهل سنت، در اعتراض به حکم اعدام اولیه که سپس به حبس تبدیل شد و همچنین شرایط نامناسب زندان و روند ناعادلانه دادرسی، از روز ۲۱ شهریور ۱۴۰۳ دست به اعتصاب غذا زده است.

به گزارش کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی، ماموستا محمد خضرنژاد، با ۲۴ سال سابقه امامت جمعه و تدریس، در تاریخ ۲۹ آذر ۱۴۰۲ توسط شعبه سوم دادگاه انقلاب ارومیه به اتهاماتی از جمله افساد فی الارض، اقدام علیه امنیت ملی و تبلیغ علیه نظام به اعدام و ۱۶ سال حبس محکوم شد.

حکم اعدام وی پس از اعتراضات گسترده، اواسط فروردین ۱۴۰۳ توسط دیوان عالی کشور تایید شد اما در نهایت در ۲۱ خرداد ۱۴۰۳ به حبس تبدیل شد. با این حال، ماموستا خضرنژاد تمامی اتهامات وارده را رد کرده و معتقد است که پرونده‌سازی علیه او بر اساس اعترافات اجباری و بدون هیچ مدرک محکمی صورت گرفته است.

این روحانی کُرد در تاریخ ۲۸ آبان ۱۴۰۱ پس از سخنرانی در مراسم خاکسپاری یکی از جانباختگان اعتراضات بوکان بازداشت شد. وی در طول بازجویی‌ها تحت شکنجه‌های روحی و جسمی شدید قرار گرفته و اعترافات اجباری از وی اخذ شده است.

ماموستا خضرنژاد در اعتراض به روند ناعادلانه دادرسی، برگزاری دادگاه الکترونیکی بدون حضور وکیل و همچنین شرایط نامناسب زندان، از روز ۲۱ شهریور ۱۴۰۳ دست به اعتصاب غذا زده است. وی خواستار آزادی و رسیدگی مجدد به پرونده‌اش در دادگاهی عادلانه است.

صدور حکم اعدام اولیه برای ماموستا خضرنژاد و سپس تبدیل آن به حبس، نشان دهنده‌ی نوسانات قضایی و فشارهای سیاسی بر دستگاه قضایی است. همچنین، استفاده از شکنجه برای اخذ اعترافات اجباری و برگزاری دادگاه‌های غیرعادلانه، نقض آشکار حقوق بشر است.

ماموستا خضرنژاد و سایر روحانیون اهل سنت که در جریان اعتراضات اخیر بازداشت شده‌اند، به دلیل حمایت از مطالبات بحق مردم و انتقاد از سرکوب‌ها هدف قرار گرفته‌اند. این امر نشان دهنده‌ی سرکوب سیستماتیک آزادی‌های مدنی و مذهبی در ایران است.

جامعه بین‌المللی و فعالان حقوق بشر خواستار آزادی فوری و بی‌قید و شرط ماموستا محمد خضرنژاد و سایر زندانیان سیاسی در ایران هستند. همچنین، آن‌ها خواستار پایان دادن به سرکوب آزادی‌های مدنی و مذهبی در ایران و برگزاری دادرسی‌های عادلانه برای همه متهمان هستند.

اعتصاب غذای ماموستا خضرنژاد زنگ خطری برای جامعه بین‌المللی است تا به وضعیت حقوق بشر در ایران توجه جدی کرده و برای پایان دادن به نقض گسترده حقوق بشر در این کشور اقدامات لازم را انجام دهد.

دیدگاهی بنویسید

لطفا دیدگاه خود را در اینجا بنویسید
لطفا نام خود را در اینجا بنویسید