در ادامه روند آزار و اذیت اقلیت‌های مذهبی در ایران، ۱۰ زن بهائی ساکن اصفهان به نام‌های ندا بدخش، آرزو سبحانیان، یگانه روح بخش، مژگان شاهرضایی، پرستو حکیم، یگانه آگاهی، بهاره لطفی، شانا شوقی فر، نگین خادمی و ندا عمادی به دادسرای عمومی و انقلاب اصفهان احضار شدند. این شهروندان بهائی در تاریخ ۱ آبان ۱۴۰۲ بازداشت و پس از دو ماه با تودیع وثیقه آزاد شده بودند.
به گزارش کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی، بر اساس ابلاغیه صادره در تاریخ ۱۹ شهریور ۱۴۰۳، این ۱۰ زن بهائی باید در تاریخ ۲ مهر ۱۴۰۳ جهت رسیدگی به اتهامات انتسابی در دادسرا حاضر شوند.
اتهام اصلی این افراد “تبلیغ علیه نظام” عنوان شده است که به طور مشخص به “انجام فعالیت آموزشی انحرافی مغایر با موازین و عقاید دین مبین اسلام از طریق ترویج و آموزش عقاید فرقه ضاله بهائیت” اشاره دارد.
پیشتر در تاریخ ۱۴ مرداد ۱۴۰۳، کیفرخواست پرونده این شهروندان توسط شعبه هجدهم بازپرسی دادسرای اصفهان صادر شده بود. این در حالی است که آزادی دین و اعتقاد یکی از حقوق اساسی هر فرد به شمار می‌رود و محدود کردن این آزادی به دلایل مذهبی نقض آشکار حقوق بشر است.
یگانه آگاهی، یکی از این ۱۰ زن بهائی، پیش از این نیز سابقه بازداشت داشته است. این امر نشان می‌دهد که مقامات قضایی ایران به طور هدفمند و سیستماتیک علیه شهروندان بهائی اقدام می‌کنند و به حقوق اساسی آن‌ها احترام نمی‌گذارند.
مذهب بهائی در ایران به رسمیت شناخته نمی‌شود و پیروان این دین به طور مداوم با تبعیض و آزار و اذیت روبرو هستند. بازداشت، محاکمه و زندانی کردن شهروندان بهائی به دلیل اعتقاداتشان نمونه‌ای بارز از نقض آزادی دین و باور است.
سازمان‌های حقوق بشری بین‌المللی بارها نسبت به وضعیت اقلیت‌های مذهبی در ایران، به ویژه بهائیان، ابراز نگرانی کرده‌اند. این سازمان‌ها خواستار توقف آزار و اذیت شهروندان بهائی و احترام به حقوق اساسی آن‌ها هستند.