ایوب پرکار، زندانی سیاسی ۶۹ ساله اهل تبریز، از تاریخ ۱۴ دی ۱۳۸۷ در بازداشت نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی قرار گرفت. این شهروند، که پیش از انقلاب به عنوان خلبان در ارتش ایران خدمت می‌کرد، به اتهام «محاربه» از طریق همکاری با سازمان مجاهدین خلق محکوم شد.
به گزارش کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی، حکم اولیه اعدام پرکار در آذرماه ۱۳۸۸ توسط شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران صادر شد، اما پس از اعتراض، شعبه ۳۶ دادگاه تجدیدنظر این حکم را به بیست سال حبس کاهش داد.
پرکار پس از صدور حکم، از زندان اوین به زندان‌های بهبهان، کارون اهواز و کانون شوشتر تبعید شد و در حال حاضر در زندان شیبان اهواز محبوس است.
این زندانی سیاسی در طول سال‌های حبس، از حق مرخصی و آزادی مشروط محروم بوده و به دلیل اعتقادات خود تحت فشار قرار گرفته است. وی پیشنهادات مقامات قضایی برای انجام مصاحبه تلویزیونی و ابراز ندامت را رد کرده است.
پرکار در زندان شیبان اهواز، شانزدهمین سال از دوران محکومیت خود را سپری می‌کند. وی به دلیل بیماری آرتروز زانو به شدت نیازمند مراقبت‌های پزشکی است اما از این حق محروم می‌باشد.
شکنجه در زمان بازداشت، محکومیت به اعدام در دادگاهی غیرعلنی، تبعید به زندان‌های دور افتاده، محرومیت از حق مرخصی و رسیدگی پزشکی، همگی مواردی هستند که نشان‌دهنده نقض گسترده حقوق بشر در مورد ایوب پرکار می‌باشند.
پرونده ایوب پرکار، نمونه‌ای بارز از سرکوب مخالفان سیاسی در جمهوری اسلامی ایران است. این زندانی سیاسی به دلیل عقاید خود، سال‌هاست که در زندان به سر می‌برد و از ابتدایی‌ترین حقوق انسانی خود محروم شده است.