زینب جلالیان، زندانی سیاسی کُرد و تنها زن زندانی سیاسی محکوم به حبس ابد در ایران، از اواخر خرداد ۱۴۰۲ به دلیل درد شدید پهلوی سمت راست، دچار وخامت وضعیت جسمانی شده است.
به گزارش کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی، این زندانی که هم‌اکنون هفدهمین سال حبس خود را در زندان مرکزی یزد می‌گذراند، علیرغم درخواست‌های مکرر، از دسترسی به خدمات درمانی مناسب محروم مانده است.
علاوه بر درد شدید پهلوی، جلالیان از بیماری‌های دیگری همچون برفک دهان، ناخنک چشم، آسم، ناراحتی کلیوی و گوارشی نیز رنج می‌برد.
در پی عدم رسیدگی پزشکی به درد شدید پهلوی، لکه‌ها و جوش‌های پوستی در بخش‌هایی از بدن جلالیان ایجاد شده است.
با وجود درخواست‌های مکرر برای انتقال به بیمارستان و انجام آزمایشات لازم، تاکنون هیچ اقدامی در این خصوص صورت نگرفته است.
بهداری بند زنان زندان مرکزی یزد از سال گذشته فاقد پزشک بوده و خدمات درمانی به این زندانیان به صورت محدود و نامناسب ارائه می‌شود.
در اواخر خرداد ۱۴۰۲، همزمان با وخامت وضعیت جسمانی جلالیان، بازجویان وزارت اطلاعات از وی خواسته‌اند تا “توبه‌نامه”ای را امضا کند.
مقامات امنیتی به جلالیان وعده داده‌اند در صورت امضای این توبه‌نامه، مساله درمان و حتی آزادی مشروط وی مورد بررسی قرار خواهد گرفت.
زینب جلالیان با رد این پیشنهاد، دسترسی به خدمات درمانی را حق قانونی خود دانسته است.
پیش‌تر نیز در آبان ۱۴۰۲، جلالیان در شرایطی نامناسب بازجویی شده و تهدید به محرومیت از همه حقوق اولیه یک زندانی، از جمله دسترسی به خدمات پزشکی شده بود.
زینب جلالیان زادهٔ ۱۳۶۱ فعال سیاسی کرد ایرانی است که در سال ۱۳۸۸ به اتهام محاربه از طریق عضویت در گروه پژاک به اعدام محکوم شد.
محکومیت وی در سال ۱۳۹۰ به حبس ابد کاهش یافت. زینب جلالیان، از سال ۱۳۸۶ در زندان به سر می‌برد و سنگین‌ترین حکم محکومیت (حبس ابد) را در میان زندانیان سیاسی زن دارد.
جلالیان از ۱۳۸۶ بدون مرخصی در زندان به سر می‌برد و خانواده‌اش می‌گویند که پیگیری‌های آن‌ها برای مرخصی فرزندشان تاکنون بی‌نتیجه بوده‌است. زینب جلالیان در حال حاضر در زندان یزد زندانی است.