کیفرخواست جدیدی علیه شکیلا منفرد، زندانی سیاسی، در تاریخ ۳ مرداد ماه ۱۴۰۳ صادر شده است. این کیفرخواست با اتهامات تخریب اموال عمومی و اخلال در نظم، در حالی صادر شده که خانم منفرد در دوران حبس خود قرار دارد.
به گزارش کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی، شکیلا منفرد در تاریخ ۱۰ شهریور ماه ۱۳۹۹ بازداشت و به زندان اوین منتقل شد. پس از چندین محکمه و صدور احکام مختلف، او در تاریخ ۶ تیر ماه ۱۴۰۳، در حالی که در مرخصی درمانی به سر می‌برد، مجدداً بازداشت و به زندان اوین منتقل شد.
در تاریخ ۱۶ خرداد ماه ۱۴۰۲، یک پرونده جدید علیه خانم منفرد به اتهام “اجتماع و تبانی برای ارتکاب جرم علیه امنیت کشور” گشوده شد که با قرار منع تعقیب مواجه شد. با این وجود، پرونده‌سازی علیه این زندانی سیاسی همچنان ادامه دارد.
در فروردین ماه ۱۴۰۳، شکیلا منفرد به ۱۲ ماه حبس، ۲ سال تبعید و مجازات‌های تکمیلی دیگر محکوم شد. این حکم در حالی صادر شد که خانم منفرد در زندان به سر می‌برد و از حقوق ابتدایی خود محروم بود.
تکرار احضار، بازداشت و صدور احکام جدید علیه شکیلا منفرد، نشان‌دهنده‌ی تلاش نظام قضایی برای خاموش کردن صدای مخالفان و ایجاد جو رعب و وحشت در زندان‌ها است.
خانم منفرد در تاریخ ۱۰ شهریورماه ۱۳۹۹، هنگام خروج از منزل توسط نیروهای امنیتی در تهران بازداشت و پس از اتمام مراحل بازجویی در یکی از بازداشتگاه‌های سازمان اطلاعات سپاه به زندان اوین منتقل شد. وی نهایتا در تاریخ ۲۴ شهریورماه با تودیع وثیقه ۴۰۰ میلیون تومانی از این زندان آزاد شد.
جلسه دادگاه رسیدگی به اتهامات شکیلا منفرد به همراه دو تن دیگر از بابت پرونده ای مشترک در تاریخ یکم بهمن‌ماه ۹۹ در شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران برگزار شد. خانم منفرد پس از اتمام جلسه دادگاه توسط ماموران اطلاعات سپاه بازداشت و به زندان منتقل شد.
وی نهایتا توسط شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی ایمان افشاری از بابت اتهامات “فعالیت تبلیغی علیه نظام و توهین به مقدسات اسلام” به شش سال حبس تعزیری و چهار ماه کار اجباری در جهاد کشاورزی محکوم شد. نهایتا شعبه ۳۶ دادگاه تجدیدنظر استان تهران خانم منفرد را به چهار سال و دو ماه حبس قطعی محکوم کرد.
پرونده‌سازی در زندان، روشی معمول برای فشار آوردن بر زندانیان سیاسی و افزایش مدت زمان حبس آن‌ها است. این اقدامات نقض آشکار حقوق بشر و آزادی‌های مدنی محسوب می‌شود.
شکیلا منفرد و بسیاری دیگر از زندانیان سیاسی در ایران، به دلیل فعالیت‌های مسالمت‌آمیز و دفاع از حقوق خود، مورد آزار و شکنجه قرار می‌گیرند. این وضعیت نگران‌کننده است و نیازمند توجه جدی جامعه جهانی است.
تکرار بازداشت و محاکمه فعالان مدنی مانند شکیلا منفرد، نشان می‌دهد که در ایران، فعالیت مدنی به بهای سنگینی تمام می‌شود. این وضعیت نگران‌کننده است و نیازمند توجه جدی جامعه جهانی است.