سحرگاه روز چهارشنبه ۶ تیرماه ۱۴۰۳، حکم اعدام ناصر رحیمی (رخشانی)، زندانی بلوچ اهل زاهدان، در زندان قاین استان خراسان جنوبی بدون اطلاع خانواده و بدون برگزاری آخرین دیدار با آنها اجرا شد.
به گزارش کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی، ناصر رحیمی، ۳۲ ساله، متاهل و دارای یک فرزند، به اتهامات مرتبط با مواد مخدر به اعدام محکوم شده بود.
ناصر در سال ۱۴۰۰ در شهر قاین بازداشت و توسط دادگاه انقلاب این شهر به اعدام محکوم شده بود.
منابع آگاه خبر داده‌اند که ناصر یک روز قبل از اجرای حکم (سه‌شنبه ۵ تیرماه) از اتاق ۴ بند سلامت زندان قاین به قرنطینه منتقل و سحرگاه روز چهارشنبه حکم اعدام او اجرا شده است.
اعدام ناصر رحیمی بدون اطلاع خانواده و بدون برگزاری آخرین دیدار با آنها، نقض فاحش حقوق بشر است.
این اقدام بار دیگر بی‌توجهی مقامات قضایی ایران به حقوق اولیه زندانیان، از جمله حق دسترسی به وکیل، حق برخورداری از دادرسی عادلانه و حق ملاقات با خانواده را به نمایش می‌گذارد.
اعدام‌های بدون اطلاع خانواده و بدون برگزاری آخرین دیدار، که به “اعدام‌های مخفیانه” معروف هستند، در ایران رواج فزاینده‌ای یافته‌اند. این اقدامات غیرانسانی در سکوت رسانه‌های داخلی و مجامع بین‌المللی صورت می‌گیرد.