۳۹ زندانی در نامه‌ای تکان‌دهنده، از وضعیت اسفبار خود در دو بند امنیتی و خاص زندان ارومیه پرده برداشتند.
به گزارش کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی، زندانیان از محرومیت از ابتدایی‌ترین امکانات، عدم ملاقات با خانواده و فقدان خدمات پزشکی در این دو بند خبر می‌دهند.
این زندانیان بر اساس “گزارش‌های کذب” و برای “تنبیه” به این بندها منتقل شده‌اند. در این بندها، زندانیان از ابتدایی‌ترین نیازهای بشری مانند تخت، پتو، ملافه و مواد شوینده محروم هستند. برخلاف سایر بخش‌های زندان، زندانیان این دو بند هیچ‌گونه ملاقاتی با خانواده‌های خود ندارند. در این بندها هیچ پزشکی برای مداوای زندانیان حضور ندارد و آنها در صورت بیماری یا نیاز به مراقبت‌های پزشکی، به حال خود رها می‌شوند.
در این نامه به صراحت عنوان شده که تاکنون چند نفر از زندانیان محبوس در این دو بند اقدام به خودکشی کرده‌اند. با این حال، نه تنها هیچ‌گونه اقدامی برای بهبود شرایط انجام نشده، بلکه معترضان نیز مورد شکنجه قرار می‌گیرند. این نامه تکان‌دهنده بار دیگر بر وخامت اوضاع حقوق بشر در زندان‌های ایران و سرکوب بی‌رحمانه زندانیان، به ویژه فعالان مدنی و سیاسی، تأکید می‌کند.
متن کامل این نامه که نسخه ای از آن به دست کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی رسیده در ادامه بخوانید:
«ما جمعی از زندانیان محبوس در بندهای امن و خاص زندان مرکزی ارومیه به اطلاع شما می‌رسانیم که در این زندان یک بند مخفی به نام بند خاص درست کرده‌اند. البته بند نیست بلکه دو اتاق سی متری است که یکی را بند امن و یکی را بند خاص می‌نامند.
زندانیان محبوس در این دو بند از حق ملاقات محروم هستند و تنها در بند امن به صورت محدود امکان تماس با خانواده وجود دارد. ما را به صورت غیرقانونی در این دو بند نگهداری می‌کنند. در میان ما هستند افرادی که مدت شش ماه است به اینجا انتقال یافته‌اند.
خانواده‌های ما به شدت نگران ما هستند و ماهم از آنها بی‌خبر هستیم. حتی هیچ مسئولی به اینجا نمی‌آید، جز افسر نگهبان. هرکدام از ما به دلیل گزارش‌های کذب زندان برای تنبیه به اینجا انتقال یافته‌ایم و مدت ماندنمان را در اینجا نمی‌دانیم.
بارها و بارها از رئیس زندان درخواست ملاقات کرده‌ایم اما خبری نشد. تعدادی از زندانیان این بند در اعتراض به شرایط سخت نگهداری دست به خودکشی زده‌اند، ما از زندگی ناامید شده‌ایم و حتی راحتی خود را در مرگ می‌بنییم. آیا ما زندانیان حق زندگی کردن نداریم؟ آیا زندگی برای ما به پایان رسیده؟
کسانی به این وضعیت اعتراض می‌کنند به شدت از سوی ماموران زندان مورد شکنجه قرار می‌گیرند و حتی دکتر هم به اینجا نمی‌آید تا ما را مداوا بکند.
این دو بند به حدی شلوغ است که جای برای خواب نیست، از این رو از مسئولین سازمان زندان‌های ایران می‌خواهیم که بازرسی را جهت رویت به اینجا بفرستند تا حال ما زندانیان را با چشم خود ببینید.
از شما عاجزانه خواهشمندیم که به داد ما برسید. ما دیگر توان تحمل را از دست داده‌ایم. همچنین از گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل متحد می‌خواهیم تا صدای ما زندانیان بند امن و خاص زندان مرکزی ارومیه را به گوش مردم و نهادهای حقوق بشری برساند.
از نهادهای حقوق بشر خواستاریم به حقوق ما زندانیان رسیدگی نمایند، چون ما زندانیان این دو بند از همه‌ی امکانات اولیه زندان محروم شده‌ایم. ما بیست زندانی بند امن و نوزده زندانی بند خاص این نامه را تایید می‌کنیم و خواهشمندیم به داد ما برسید.»