۱۰ زندانی سیاسی محبوس در زندان قزلحصار کرج در بیانیه‌ای به صدور حکم اعدام توماج صالحی، هنرمند معترض و زندانی سیاسی، اعتراض کرده و آن را “نوک کوه یخ نقض فاحش حقوق بشر در ایران” دانستند.
به گزارش کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی، در این بیانیه که روز ۹ اردیبهشت ۱۴۰۳ منتشر شده، زندانیان با اشاره به اعتصابات خود در کارزار “سه‌شنبه‌های نه به اعدام”، تأکید می‌کنند که حکم اعدام توماج “تنها نوک کوه جنایت و نقض حقوق بشر در این حاکمیت استبدادی” است.
امضا کنندگان این بیانیه، ضمن محکوم کردن اعدام توماج صالحی، خواستار لغو احکام اعدام دیگر زندانیان سیاسی از جمله شهریار بیات، شهاب نادعلی، حبیب دریس، رضا رسایی، عادل خوشکار و همچنین صدها زندانی دیگر در زندان‌های سراسر ایران شده‌اند.
آنها همچنین خواهان لغو کامل حکم اعدام به عنوان مجازاتی “غیرقابل برگشت” هستند و بر لزوم توجه به وضعیت “هزاران زندانی جرائم عمومی” از جمله زندانیان مواد مخدر که “قربانی ساختارهای ناعادلانه، فقر و شکاف عمیق طبقاتی حاکم” هستند، تأکید می‌کنند.
متن کامل این بیانیه که نسخه‌ای از آن به دست کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی، رسیده را در ادامه می‌خوانید:
حکم اعدام توماج صالحی نوک کوه‌یخ نقض فاحش حقوق بشر در ایران است
در آستانه چهاردهمین هفته سه‌شنبه‌های نه به اعدام بودیم که خبر صدور حکم اعدام هنرمند معترض وزندانی سیاسی توماج صالحی منتشر شد.
توماج امروز اسم مستعار و برملاکننده همه بی‌نام و نشانهایی است که این روزها، هفته ها و ماه‌های اخیر در گمنامی و معصومیت حلق آویز و اعدام شدند. نام توماج، محبوبیت او و کشاندن او در پای چوبه‌دار، طنین بلند فریاد تظلم خواهی همه مردم ایران و جوانان به ناحق اعدام شده آنها است که این بار اما با نام هنرمند حق طلب مبارز به گوش همه جهانیان رسید که چگونه مشت نمونه خروار است و به چه بهانه‌های واهی ودر چه نوع بیدادگاه‌هایی جوانان و مردم ایران را با نقض فاحش حقوق بشر به چارمیخ سبوعیّت خود می‌کشند…
این واقعیت تلخ و جانکاه این بار با نام توماج عجین شد. همانطور که با مهسا، ایرانی به غرش درآمد و جهانیان از عمق فاجعه در ایران خبردار شدند.
ما اعتصاب کنندگان کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» در زندان قزلحصار به همه مردم، نهادها و مدافعان حقوق بشر یادآور می‌شویم که توماج و حکم توماج تنها نوک کوه جنایت و نقض حقوق بشر در این حاکمیت استبدادی است که شاید تنها با بلند شدن فریاد و اعتراضات همگانی علیه همه احکام اعدام قابل پیشگیری باشد.
ما وظیفه اخلاقی و انسانی خود می‌دانیم که باتداوم اعتصاب و اعتراض خود تلاش کنیم تا طناب‌دار را از گردن توماج و همه زندانیان بی‌نام و نشان که نام توماج را ندارند ولی همچون او در عین بیگناهی با نقض حقوق بنیادینشان به اعدام محکوم شده‌اند،برداریم. زندانیان سیاسی همچون شهریار بیات شهاب نادعلی در زندان اوین که به تازگی محکوم به اعدام شده‌اند، یا حبیب دریس و رضا رسایی و عادل خوشکار که با تایید نهایی حکمشان پای چوبه‌دار قرار دارند ویا صدها هموطن کُرد و بلوچ و عرب و فارس و … که در زندان قزلحصار و دیگر زندانها حکم اعدامشان قطعی شده است.
ما برآنیم که باید با اصل حکم اعدام به عنوان یک حکم «غیره قابل برگشت» مقابله کنیم و در این مسیر هزاران زندانی جرائم عمومی همچون زندانیان مواد مخدر و… که عموما قربانی ساختارهای ناعادلانه، فقر و شکاف عمیق طبقاتیِ حاکم هستند را از یاد نبریم.
چوبه‌دار را باید برانداخت تا چیزی برای به‌دار آویختن نباشد که «کسان» را بر آن حلق آویز و اعدام کنند.
۹ اردیبهشت ۱۴۰۳
امضاء کنندگان:
سامان یاسین
زرتشت احمدی راغب
سپهر امام جمعه
لقمان امین پور
احمد رضا حائری
میثم دهبان زاده
رضا سلمان زاده
حمزه سواری
سعید ماسوری
رضا محمد حسینی