«زینب جلالیان»، زندانی سیاسی کُرد محبوس در زندان خوی از بیماری برفک دهان و همچنین مشکلات بینایی رنج برده و تا کنون هیچگونه اقدامی در خصوص درمان و انتقال نامبرده به مراکز درمانی از سوی مسوولین صورت نگرفته است.
به گزارش کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی، پیش تر به دنبال انتقال «زینب جلالیان» به زندان «دیزل‌آباد کرمانشاه» در سال ۱۳۹۱، او دچار خونریزی داخلی شد و با عفونت در ناحیه روده مواجه گردید، اما مسوولین زندان و دادستانی این شهر از درمان مناسب وی و انتقالش به بیمارستان خودداری کردند.
خونریزی داخلی او به دلیل ضرب و شتم شدید در بازداشتگاه اداره اطلاعات شهر «کرمانشاه» که به «بازداشتگاه میدان نفت» مشهور است، حادث شده بود.
همچنین از زمان دستگیری و نیز به علت شکنجه‌های شدید فیزیکی، «زینب جلالیان» از ناحیه بینایی دچار مشکل شده و از آن پس از اختلال بینایی نیز رنج می‌برد. تا اینکه مسوولین زندان او را به کلینیکی خصوصی در «کرمانشاه» می‌فرستند که حتی هزینه این معاینه نیز از سوی خانواده «جلالیان» تقبل می‌شود.
طبق نظر پزشک یک تکه گوشت اضافه در سفیدی چشم «زینب جلالیان» تشخیص داده شد و باید سریعا تحت عمل جراحی قرار می‌گرفت، در غیر این صورت احتمال از دست دادن بینایی‌اش وجود داشت.
در نهایت عمل جراحی و مداوای «زینب جلالیان» در خارج از زندان با ممانعت دادستان صورت گرفت.
او دیگر بار در سال ۱۳۹۲، درخواست مرخصی استعلاجی جهت درمان چشم می‌کند، اما به او اعلام می‌کنند که از سوی نهادهای امنیتی با مرخصی‌اش موافقت نشده است. این در حالی است که «زینب جلالیان» روزبه‌روز بینایی‌اش ضعیف‌تر می‌شده است.
او همچنین چندین بار درخواست انتقال به زندان ماکو را داده است، ولی هر بار با جواب منفی مواجه شده، در صورتی که او بیش از ۵ سال از دوران محکومیتش را گذرانده است.
این زندانی سیاسی تا کنون از امکان قانونی مرخصی متمتع نگردیده است، این در حالی است که انتقال زندانی به زندان محل زندگی پس از محکومیت، امری قانونی است.
پیش از تبعید «زینب جلالیان» به «زندان خوی»، او ۷ سال را در «کانون اصلاح و تربیت زندان دیزل‌آباد کرمانشاه» که از زندان اصلی «دیزل آباد»، ۵ کیلومتر فاصله دارد به سر برده است.
طبق آخرین گفت‌گویی که با «دنیز جلالیان» خواهر «زینب جلالیان» انجام گرفته، او خبر نابینایی یک چشم خواهرش را تایید کرده است و اعلام کرده “حدود یک سال و نیم است، اجازه ملاقات حضوری ندارد و تنها راه ارتباطی خانواده با زینب هفته‌ای ۲ دقیقه مکالمه تلفنی است.”
خانواده «زینب جلالیان» گفته‌اند “چندین بار به زندان مراجعه کرده‌اند، اما سوی مسوولین زندان گفته شده “خود زینب نمی‌خواهد ملاقات حضوری داشته باشد.”
«زینب جلالیان» در آذرماه ۱۳۹۳، بدون اطلاع قبلی به خانواده و وکیلش، به «زندان خوی» منتقل می‌شود. آخرین خبرهای مربوط به این زندانی حاکی از آن است “چشم دیگر زینب که روزبه‌روز کم‌سوتر می‌شد، بینایی خود را از دست داده و این زندانی سیاسی در حال حاضر از ناحیه هر دو چشم نابینا شده است. همچنین چندی پیش این زندانی سیاسی به بیماری برفک دهان نیز مبتلا شده و تا کنون هیچ رسیدگی در خصوص درمان این نامبرده صورت نگرفته است.
«زینب جلالیان» در سال ۱۳۶۱، در روستای «دیم قشلاقِ ماکو» از توابع استان «آذربایجان غربی» متولد شد.
او در سن ۱۰ سالگی به علت مخالفت خانواده با ادامه تحصیل، از خانه فرار کرد و به «حزب کارگران کردستان» (پ‌ک‌ک) پیوست که در آن زمان در ایران امکان فعالیت داشت.
سپس در سال ۱۳۸۶، در سن ۲۵ سالگی از سوی اداره اطلاعات در «کرمانشاه» بازداشت و پس از آن به «زندان سنندج» منقل شد. او در نهایت در آذرماه ۱۳۸۸، به اتهام “محاربه از طریق عضویت در گروه پژاک” در دادگاهی چند دقیقه‌ای، غیرعلنی و بدون حضور وکیل به اعدام محکوم شد. حکم اعدام این زندانی سیاسی بعدها در دیوان عالی کشور نیز تایید و به او ابلاغ شد.
بر اساس اعلام رسانه ها حکم صادره علیه نامبرده به حبس ابد محکوم شده است. اما تا کنون هیچ حکمی به او ابلاغ نشده است.
این زندانی سیاسی در طی این هشت سال از هرگونه مرخصی محروم بوده است.