زینب جلالیان، زندانی سیاسی کُرد محبوس در زندان یزد از دسترسی به خدمات پزشکی محروم است. این زندانی که در شانزدهمین سال حبس خود به سر می برد از سوی نهادهای امنیتی تهدید شده است ” اگر از خدمات پزشکی می خواهید بهرمند شوید باید در یک ویدیو ابراز ندامت و پشیمانی کنی”.
به گزارش کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی، زینب جلالیان، زندانی سیاسی کُرد اهل شهرستان ماکو که شانزدهمین سال حبس خود را در زندان یزد سپری می‌کند، به دلیل مخالفت‌های وزارت اطلاعات کماکان از دسترسی به مراقبت‌های پزشکی مناسب محروم است.
به گفته یک منبع مطلع، وزارت اطلاعات ارائه خدمات درمانی به زینب جلالیان را به اعترافات تلویزیونی و ابراز ندامت منوط کرده و طی مدت اخیر، این زندانی سیاسی با دستبند و پابند توسط بازجویان وزارت اطلاعات مورد بازجویی قرار گرفته و بازجویان اطلاعات وی را تهدید کردند تا زمانیکه ابراز ندامت نکند همچنان از دسترسی به خدمات پزشکی و انتقال به درمانگاه‌های خارج از زندان برای دریافت مراقبت‌های پزشکی غیرقابل دسترس در زندان محروم خواهد بود.
این منبع مطلع افزود: چشم‌های زینب جلالیان به دلیل محرومیت از دسترسی به خدمات درمانی با آسیب جدی مواجه شده و بینایی وی در معرض خطر جدی قرار دارد، بطوریکه او مجبور است از عینک دیگر زندانیان برای مطالعه استفاده کند.
این منبع مطلع اظهار داشت: این زندانی سیاسی علاوه بر مشکلات بینایی، از برفک دهان، آسم، ناراحتی کلیوی و گوارشی رنج می‌برد و در وضعیت نامناسبی قرار دارد.
این منبع مطلع اعلام کرد: زینب جلالیان تمامی خواسته‌های بازجویان وزارت اطلاعات برای ابراز ندامت را رد کرده است.
زینب جلالیان هشتم اردیبهشت‌ماه سال ١٣٩٩ به دلایل نامعلومی از زندان خوی خارج و سیزدهم اردیبهشت‌ماه همان سال به بند قرنطینه زندان قرچک ورامین منتقل و در آن زندان دچار ویروس کرونا شده بود.
زینب جلالیان پنجم تیرماه ١٣٩٩ از زندان قرچک ورامین به زندان کرمان تبعید و نوزدهم آبان‌ماه همان سال به زندان یزد منتقل شد.
پیشتر، دنیز جلالیان، خواهر زینب جلالیان درباره وضعیت خواهرش به کُردپا اعلام کرده بود: زینب رنج‌های فراوانی را به دلیل بیماری در زندان کشیده و از مداوا پزشکی محروم بوده است. نیروهای امنیتی به وی اعلام کرده بودند که در صورت قبول همکاری مورد مداوا پزشکی قرار می‌گیرد و از حق مرخصی نیز برخوردار خواهد شد.
این زندانی سیاسی اسفندماه ۱۳۸۶ در کرمانشاه بازداشت شد و پس از ماه‌ها نگهداری در سلول انفرادی اداره اطلاعات این شهر و تحمل شکنجه‌های شدید جسمی و روحی، آذرماه ۱۳۸۷ توسط دادگاه انقلاب اسلامی به اتهام “اقدام علیه امنیت ملی” و “محاربه” از طریق عضویت در حزب حیات آزاد کردستان (پژاک) به اعدام محکوم شد.
حکم اعدام زینب جلالیان ادیبهشت‌ماه سال ۱۳۸۸ در دادگاه تجدیدنظر تأیید و این حکم آذرماه ۱۳۹۰ با یک درجه تخفیف به حبس ابد تبدیل شد و پس از آن زینب به زندان شهر خوی انتقال یافت.