بهنام موسیوند، در پی وعده پیگیری مطالبات او از سوی مسئولان قضایی به اعتصاب غذای خود پایان داد. او در حال سپری کردن محکومیت پنج سال حبس تعزیری خود در زندان اوین است.
به گزارش کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی؛ ظهر چهارشنبه ۲۳ شهریور ماه ۱۴۰۱، بهنام موسیوند، فعال مدنی و زندانی سیاسی در اعتصاب غذا پس از وعده مساعدت جهت پیگیری خواسته های وی به صورت مشروط به اعتصاب غذای اعتراضی خود را پایان داد. این زندانی سیاسی در حال سپری کردن حبس تعزیری پنج ساله خود به اتهام (اجتماع و تبانی به قصد برهم زدن امنیت کشور) است.
یک منبع مطلع در این باره گفت:”بهنام موسیوند اعتصاب غذای خود را با وعده پیگیری خواسته های او از مسئولان قضایی و سازمان زندانها مبنی بر اعزام وی به زندان اوین و تکمیل روند درمانی وی صورت گرفته است.”
لازم به ذکر است، بهنام موسیوند، در تاریخ ۹ شهریور ماه ۱۴۰۱، از زندان اوین به بهانه انتقال به بیمارستان خارج و بدون اعلام قبلی به زندان رجائی شهر کرج منتقل شد و در اعتراض به این انتقال اجباری دست به اعتصاب غذا زد و در پی وخامت وضعیت جسمانی به به بیمارستان اعزام شده بود.
این زندانی سیاسی، در تاریخ ۱۴ اردیبهشت ماه ۱۴۰۱، در اعتراض به بی احترامی ماموران امنیتی با خانواده او اعلام اعتصاب غذای خشک کرد و در تاریخ ۱۶ اردیبهشت ماه ۱۴۰۱، درخواست جمعی از فعالان مدنی و مدافعان حقوق بشر به اعتصاب غذای خود پایان داد.
در تاریخ ۶ اردیبهشت ماه ۱۴۰۱، بهنام موسیوند در پی وخامت اوضاع جسمانی بر اثر اعتصاب غذا از بند قرنطینه زندان اوین، به صورت اورژانسی به بیمارستان طالقانی تهران اعزام و پس از بستری عمل آندوسکوپی بر روی او انجام شده بود.
در تاریخ ۵ اردیبهشت ماه ۱۴۰۱، بهنام موسیوند، بدون اعلام قبلی و بدون اجازه همراه داشتن وسائل شخصی او از زندان رجائی شهر کرج به بند قرنطینه در زندان اوین منتقل شد و این در حالی بود که در تاریخ ۴ اردیبهشت ماه ۱۴۰۱، با افت فشارخون و قندخون مواجه شده بود.
بهنام موسیوند، در تاریخ ۳۰ فروردین ماه ۱۴۰۱، پس از امتناع از زدن دستبند و پابند برای انتقال به مرکز درمانی خارج از زندان رجائی شهر کرج و در پی آن ضرب و شتم و انتقال اجباری او به مرکز درمانی با دستبند دستبند پابند و عدم انجام مراحل درمانی اعتصاب غذا کرد.
پیشتر هم در تاریخ ۸ اسفند ماه ۱۴۰۰، بهنام موسیوند، به بهانه عدم پذیرش دستبند و پابند به هنگام اعزام به مرکز درمانی خارج از زندان برای انجام معاینات تخصصی و درمان بیماری کلیه و پروستات، به دستور رئیس زندان رجائی شهر کرج از حق درمان محروم شد.
اجبار زندانیان سیاسی به استفاده از دستبند و پابند هنگام اعزام به مرکز درمانی خارج از زندان در حالی ادامه دارد که در تاریخ ۶ دی ماه ۱۴۰۰، غلامحسین محسنی اژه ای، رئیس قوه قضائیه در جلسه مسئولان رده بالای قوه قضائیه اعلام کرد:”به هیچ وجه نباید متهم تحقیر شود و باید توجه داشت که جلب و بازداشت متهم به مثابه مجازات و کیفر رساندن او نیست و مجازات و کیفر متهم در زمره اموری است که باید روال قانونی خود را طی کند.”
همچنین، براساس بخشنامه و ماده ۵۴ آئین نامه اجرائی سازمان زندانها و تبیین حقوق زندانیان و افراد در بازداشت اعلام شده: “زندانی دارای بیماری حاد یا شرایط جسمانی وخیم و یا مجروح و یا مصدوم بر حسب نظر پزشک موسسه یا پزشک معتمد که نیازمند مراقبت‌های پزشکی، درمانی و بیمارستانی است، تا زمان تثبیت وضعیت و بهبودی پذیرش نمی‌شود و توسط ضابطان مربوط به مرکز درمانی معرفی و مراتب بلافاصله به مرجع قضایی مربوط منعکس می‌شود.”
بهنام موسیوند، در تاریخ ۲۵ خرداد ماه ۱۳۹۹، برای تحمل حبس تعزیری ۵ ساله خود به اتهام (اجتماع و تبانی به قصد برهم زدن امنیت کشور) پس از مراجعه به شعبه ۱ اجرای احکام دادسرای امنیت بازداشت و به بند قرنطینه زندان اوین منتقل و در تاریخ ۱۱شهریور ماه ۱۳۹۹، از اندرزگاه ۸ سالن ۹ زندان اوین به زندان رجائی شهر کرج منتقل شده بود.
این فعال مدنی، در تاریخ ۴ شهریورماه ۱۳۹۸، با اتهامات (اجتماع و تبانی به قصد برهم زدن امنیت کشور) و (فعالیت تبلیغی علیه نظام)، توسط شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب تهران در مجموع به تحمل ۶ سال حبس تعزیری محکوم شد. این حکم در تاریخ ۲۴ اسفند ماه ۱۳۹۹، توسط شعبه ۳۶ دادگاه تجدید نظر استان تهران عینا تائید شد. با اعمال ماده ۱۳۴ از قانون مجازات اسلامی، مجازات اشد یعنی ۵ سال حبس تعزیری برای او اجباری شد.
در تاریخ ۲ اردیبهشت ماه ۱۳۹۷، بهنام موسیوند، جهت حضور در جلسه بازپرسی برای ارائه آخرین دفاعیات خود به شعبه ۶ بازپرسی دادسرای زندان اوین احضار شده بود.
در تاریخ ۱۲ بهمن‌ماه ۱۳۹۶، بهنام موسیوند، توسط ماموران وزارت اطلاعات بازداشت و پس از انتقال به سلول انفرادی بند امنیتی ۲۰۹ این ارگان امنیتی و طی مراحل بازجوئی، در تاریخ ۲۸ اسفند ماه همان سال با تودیع قرار وثیقه آزاد شد.