جامعه جهانی بهایی با انتشار بیانه ای نسبت به افزایش فشارهای امنیتی به شهروندان بهایی در ایران هشدار داد. در این بیانیه به بازداشت و وضعیت بهاییان در 50 روز گذشته پرداخته شده است.
به گزارش کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی؛ روز پنجشنبه ۳۰ تیر ماه ۱۴۰۱، جامعه جهانی بهایی با انتشار بیانیه ای نسبت به افزایش فشارهای امنیتی و نوج بازداشتهای گسترده و سرکوب شهروندان بهایی در ایران هشدار داد. در این بیانبه یه شرح وضعیت بهائیان در ۵۰ روز گذشته اشاره شده است.
بر اساس این بیانیه، به بازداشت، احضار، بازجویی، تفتیش منزل، ضبط وسائل شخصی، پرونده سازی، صدور احکام حبس تعزیری و ممانعت از انجام مناسک مذهبی بر علیه شهروندان بهائی شده هست. از تاریخ ۱ تا ۳۰ تیرماه۱۴۰۱، جمعیتی معادل، ۲۰ شهروند بهائی در شهرهای شیراز، تهران، یزد و بجنورد بازداشت و زندانی شده‌اند.
همچنین خانه‌های این شهروندان مورد تفتیش و بازرسی قرار گرفته و یا محل‌‌های کسب و کارشان تعطیل شده است. به علاوه طی ماه گذشته میلادی، ۴۴ بهائی در ایران احضار، بازداشت و یا محاکمه شده‌اند. جامعه جهانی بهائی این اقدامات را نشان‌دهنده تشدید کارزار سیستماتیک بر علیه شهروندان بهائی در ایران عنوان کرده است.
متن کامل این بیانیه در ادامه می آید:
“نیویورک، ۳۰ تیر ماه ۱۴۰۱، مصادف با ۲۱ ژوئیه ۲۰۲۲، از تاریخ ۱۰ تیر ماه ۱۴۰۱ مصادف با ۱ ژوئیه ۲۰۲۲، بیش از ۲۰ شهروند بهایی در شیراز، تهران، یزد و بجنورد بازداشت شدند و خانه‌های آنها مورد یورش قرار گرفته یا اماکن کسب‌وکار آنها تعطیل شده است. در ماه گذشته ۴۴ بهائی احضار، دستگیر یا محاکمه شدند که نشان از فشارهای فزایندهٔ کارزار سیستماتیک حکومت ایران علیه بزرگ‌ترین اقلیت دینی غیرمسلمان این کشور دارد. جامعهٔ جهانی بهائی معتقد است که وقایع این ماه افزایش این فشارها را تأیید می‌کند.
بانی دوگال، نماینده جامعهٔ جهانی بهائی در سازمان ملل اعلام کرد:”بهائیان بیش از ۴۴ سال است که به دلیل اعتقاداتشان متحمل سرکوب‌‌های مداوم بوده‌اند. اما موج کنونی آزار و اذیت‌ها بیش از حد نگران‌کننده است. در چند هفتهٔ گذشته بیش از ده‌ها بهائی دستگیر، محاکمه یا زندانی شدند و به نظر نمی‌رسد این آزار و اذیت‌ها را پایانی باشد. آنچه ماه‌هاست نسبت به آن هشدار داده بودیم اکنون در حال وقوع است. حکومت ایران باید فوراً تعهدات حقوق بشری خود و مسئولیت نسبت به تمامی ایرانیان را به جا بیاورد و این سرکوب‌ها را بلافاصله متوقف کند.”
گزارش‌ها حاکی از آن است که در تاریخ ۲۹ تیر ماه ۱۴۰۱، نعمت‌الله شادپور، نیما شادپور و شفیق اسلامی، سه تن از شهروندان بهایی ساکن یزد، پس از احضار توسط مقامات قضایی بازداشت و به مکان نامعلومی منتقل شدند. خانه‌ها و محل کسب این افراد تفتیش و برخی و سائل شخصی آنها توقیف شده است.
در تاریخ ۲۸ تیر ماه ۱۴۰۱، نیلوفر حسینی، بهیه معنوی‌پور، میثاق معنوی‌پور، الحان هاشمی و حنان هاشمی، پنج تن از شهروندان بهایی ساکن شیراز، توسط نیروهای امنیتی بازداشت و از مکان نگهداری آنها اطلاعی در دست نیست. مأموران همچنین خانه‌های این افراد را تفتیش و برخی لوازم شخصی آنها را توقیف کردند. همچنین خواهر میثاق معنوی‌پور نیز توسط اداره اطلاعات احضار شده است.
در تاریخ ۲۲ تیر ماه ۱۴۰۱، شعله شهیدی و فرزندان او به نام‌های فاران و شایان ثنائی، سه تن از شهروندان بهایی ساکن بجنورد، بازداشت شدند. خانوادهٔ ایشان تقریباً یک هفته است که از محل نگهداری آنها بی‌خبر هستند. مأموران خانه‌های این بهائیان را مورد بازرسی قرار دادند و برخی از اموال آنها از جمله کتاب‌های دینی، لب‌تاپ‌ها و تلفن‌‌های همراه‌ها آنها را مصادره کردند. خانۀ یک بهائی دیگر نیز در بجنورد مورد بازرسی قرار گرفت و کتاب‌های دینی آنها ضبط شد.
شش محل کسب متعلق به شهروندان بهائیان در تهران و کرج بدون دلیل توسط مقامات بسته و پلمب شد.
در هفته‌های اخیر مقامات به بهائیان اراک اعلام شد که دیگر اجازهٔ دفن اموات خود را در آرامستان بهایی این شهر ندارند.
جامعهٔ جهانی بهائی در خصوص بازداشت ها و احکام صادره حبس تعزیری در شیراز که بر مبنای آن ۲۶ تن در مجموع به ۸۵ سال حبس تعزیری محکوم شدند گزارشی تهیه کرد. این احکام کودکان را از والدینشان جدا می‌سازد. بسیاری از حملات اخیر حکومت ایران از جمله بسیاری از موارد گزارش شده در ماه گذشته، همچنان با شدت بر بهائیانی که در شیراز زندگی می‌کنند تمرکز دارد.
دوگال در خاتمه افزود:”آئین بهائی با اعلام رسالت حضرت باب، یکی از بنیانگذاران این آئین، در سال ۱۸۴۴ از شیراز شروع شد. سرکوب بهائیان این شهر قلب هویت و تاریخ بهائی را نشانه می‌گیرد. یکی از اولین اقدامات جمهوری اسلامی در سال ۱۹۷۹ تخریب خانهٔ تاریخی حضرت باب در شیراز بود. مقامات حکومت ایران به احتمال زیاد از اهمیت شیراز برای فرستادن پیغامی بی‌رحمانه به جامعۀ بهائی سود می‌جویند. اما سرکوب بهائیان به هر دلیلی که باشد چه در شیراز و چه در سایر نقاط ایران باید متوقف شود. تاریخ این بی‌عدالتی‌ها را بی‌پاسخ نخواهد گذاشت.”