ارژنگ داوودی معلم، نویسنده و زندانی سیاسی محکوم به اعدام محبوس در بند ۱۲ زندان رجایی شهر با اتشار نامه ای تحت عنوان «دکل فورچونا یا سپر بلای سرملا؟ شیطان رجیم یا شیطان رژیم؟» که در اختیار کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی قرار گرفته است اشاره ای دارد به درزدی های میلیاردی سران رژیم.
ارژنگ داودی به خاطر نامه‌نگاری از زندان و انتشار و ارسال نوشته‌ها و یادداشت‌هایش بارها از سوی مسوولین زندان مورد تهدید، فشار و شکنجه قرار گرفته است. وی با اتهامات تازه‌ای در زندان روبرو و احکام جدید حبس نیز محکوم شده است.
اتهام «عضویت و هواداری و فعالیت موثر در پیشبرد اهداف سازمان مجاهدین خلق در زندان» صدور حکم اعدام را برای این زندانی سیاسی ۶۱ ساله به دنبال داشت.
ارژنگ داودی محکومیت ۱۰ ساله نخست خود را به پایان رسانده، اما پیش از صدور حکم تازه اعدام، با پرونده‌سازی‌های مختلف طی دوران حبس، دوباره به ۲۰ سال و ۸ ماه زندان محکوم شده است.
این زندانی سیاسی آبان‌ماه ١٣٨٢ بازداشت شد و زیر شدیدترین شکنجه‌ها در سلول‌های انفرادی زندان “٣٢٨” سپاه پاسداران، بند دو الف قرار گرفت. وی از سوی شعبه ٢۶ دادگاه انقلاب، قاضی حسن زارع دهنوی (حداد)، به ۱۵ سال زندان تعزیری، ۵ سال محرومیت از حقوق اجتماعی، انفصال دایم از مدیریت مجتمع آموزشی- فرهنگی پرتو حکمت، ٧۴ ضربه شلاق و تبعید به زندان‌های جنوب کشور محکوم شد.
اتهام‌های اصلی ارژنگ داودی، راه‌اندازی و تاسیس «جنبش آزادی ایرانیان» و «کنفدراسیون دانشجویان ایرانی» است، هرچند اتهامات دیگری همچون نوشتن «مانیفست ضد نظام جمهوری اسلامی»، توهین به رهبری و بنیانگذار جمهوری اسلامی و مسوولین نظام و روحانیون، توهین به مقدسات، و همکاری با خبرنگار کانادایی «جین کوکان» برای ساخت فیلم مستند «ایران ممنوع» نیز در پرونده ارژنگ داودی وجود داشت.
داودی در سال‌های اخیر به زندان‌های مختلفی تبعید شده است؛ از زندان اوین به زندانی در اهواز، از آنجا به بندرعباس و سپس به زندان رجایی شهر (گوهردشت) کرج تبعید شد. وی در مدتی که در زندان‌های مختلف دوره محکومیت خود را می‌گذراند، بارها در اعتراض به وضعیت زندان، رفتار زندانبانان و اوضاع سیاسی- اجتماعی ایران اعتصاب غذا کرده است.
این معلم زندانی در دوران سال‌های زندان، بارها مورد شکنجه‌های وحشیانه قرار گرفته است و بخشی از بینایی و شنوایی خود را در اثر این شکنجه‌ها از دست داده است.
این زندانی سیاسی هم‌اکنون در سالن ۱۲ زندان رجایی شهر کرج به‌سر می‌برد.
متن کامل نامه‌ی ارژنگ داودی در اختیار «کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی» قرار گرفته است که در پی می‌آید.
دکل فورچونا یا سپر بلای سرملا؟
شیطان رجیم یا شیطان رژیم؟
روزی نیست که در کشور ما خبری تعجب آورتر از خبر روز پیش، درز نکند. خبری حاکی از اینکه دزدی دانه درشت تر، چنان رکورد جدیدتری از خود بر جای گذاشته که رکورد همه دانه درشت های پیشین را شکسته و با پر رویی هر چه وقیحانه تر، روی همه پیشینیان خود را کم اندر کم نموده است!؟
صد رحمت به دوران شاهان و شاهنشاهیان که ظاهرا هر از گاهی همه ی دزدان به غیر از شخص شاه را دستگیر می کردند و حتما بر همین اساس بوده که ضرب المثل “دزد نگرفته پادشاهه” رایج شده است.
در این مرحله پیشنهاد می گردد که ضرب المثل فوق تغییر یابد به چیزی شبیه “دزد نگرفته شیخه” و یا به عبارت دقیق تر “دزد نگرفته شیخ علی شیره چی”
اما نه، چون از آنجا که در باند ۵۰۰ نفره موسوم به “شرکت سهامی خامنه ای و پسران”، بدون استثنا همه سرکردگان همراه با خدمه و حشمه، از انواع مصونیت های قضایی و اقسام حاشیه های امنیتی برخوردارند، هیچ یک از ضرب المثل های پیشنهادی، قهرا نمی تواند درست از آب در آید.
مضاف بر این از آنجا که آب حاکمیت فقیه در طول مسیر کج، معوج و پر از چاله چوله ی خود از سر چشمه تا پای چشمه، به انواع فسق و فجور آلوده است، به ناچار باید یادآور شد که البته و صد البته این آلودگی های درون مرزی، مزید بر انواع غارتگری های برون مرزی است که به نام یا به نفع انواع تروریست های بدخیم از جمله حماس، حزب الله، انصارالله، بشار اسد، سپاه بدر و… از آمریکای لاتین تا شاخ آفریقا از کیسه ایرانیان نگون بخت، تاراج می شود.
باری، هر چند که در کشور بلازده ما رشته نامیمون تاراج، سری بسیار دراز دارد. اما پس از انقلاب ۵۷ سر این رشته که ظاهرا از تبدیل به مفرغ شدن محموله طلای کامیون کذایی در اوایل جنگ شروع گشته، اینک تا بدآنجا کش آورده که برای تحت الشعاع قرار دهی و سرپوش گذاری بر هاپولی ۱۴/۵ میلیارد دلاری هر روز به نحوی از انحاء، یک دکل ۷۸ میلیون دلاری را علم می کنند.
دکلی چندان ناقابل که چیزی معادل هزینه ظهور زور زورکی «باقرابن مجتبی ابن علی خامنه ای» است.
دکل فورچونای مظلوم، وقیحانه سپر بلا شده تا مبادا با عنوان کردن هاپولی ۱۴/۵ میلیارد دلاری و ایجاد شبهات آنچنانی از سوی مشتی آدم های ندید بدید خدای ناکرده، چشم حسود کور و گوش شیطان رجیم کر به تریج قبای شخص شیطان رژیم گیر سه پیچه بخورد و خاطر معظم را مکدر بدارد.
چندان که از سر ترس تنش بلرزد و از شدت نگرانی خمار شود. یا این که بعضی از شب ها، اصلا خوابش نبرد و یا اگر ببرد کابوس انقلاب سوم، خواب رنگین افیون-نشان را بر وی حرام بدارد.
به راستی هم میهنان، ماجرای ۱۸ میلیارد دلاری که در دوران عنترک جمهور فقیه، احمدی نژاد پاکدست در ترکیه لو رفت و رجب طیب اردوغان از آن به عنوان گنج باد آورده یاد کرد به کجا انجامید؟
و اما طنز قضیه بی انتهای یغما در میهن اهورایی، آنجا طنزانه تر از همه چپاولگری ها می شود که شیخ علی شیره چی که پس از دو ماه، هنوز در باب توافق وین جرأت ابراز نظر صریح پیدا نکرده و هنوز یکی به میخ می زند یکی به نعلین در باب عایدات مترتب بر ترکمانچای هسته ای، چنان هول برش داشته که در مفت-بافی اخیر خود درباره میزان دلارهای در حال آزاد شدن از تصدق سر همان توافقی که هنوز نه به باره و نه به داره با ادبیات سفسطه مآبانه یک کلاهبردار تمام عیار حرفه ای، پیشاپیش وارد معرکه شده و ضمن نفی تلویحی رقم اعلان شده ۱۵۰ میلیارد دلار پول بلوکه شده، تنها از ۵ میلیارد دلار به صورت قطعی سخن به میان می آورد.
البته باز هم جای شکرش باقی ست که نه تنها طلا را به مفرغ ببخشید، دلار را به ریال تبدیل نکرد بلکه محض رضای خدا هم که شده بر ما منت عظمی گذارده و آن را تا مبلغ حداکثر ۵۰ میلیارد، البته به صورت احتمالی کش و قوس هم داده است.
نرمش قهرمانانه ۵ میلیارد دلاری آیا واقعا در طول ۲۰ ماه مذاکرات به اصطلاح هسته ای، بیش از این مبلغ، هزینه ایاب و ذهاب ها، مفت بری ها، مفت چری ها و مفت… نشده است!؟
زهی بی شرمی، رو که رو نیست، صد رحمت به سنگ پا!
در هنگام بازجویی های متعدد شبانه روزی در بندهای ۲۰۹ یا ۲الف مستقر در زندان اوین و یا بند سپاه مستقر در زندان رجایی شهر در پاسخ به فحاشی ها می گفتم: “خودتی، پدرته، رهبرته” اما در این مرحله چون روی سخن ام با بازجو و… نیست، به ناچار بایستی مستقیم و بی پرده، فاش بگویم که:
آهای دزد معظم: “… خودتی، پدرته، هفت جدته”
ارژنگ داودی
زندانی سیاسی
زندان رجایی شهر
۱۸ شهریور ۱۳۹۴