نرگس محمدی، سخنگو و نائب‌رئیس زندانی کانون مدافعان حقوق بشر، با انتشار نامه‌ای از زندان قرچک ورامین، نسبت به سرکوب زنان ایرانی توسط جمهوری اسلامی اعتراض کرد.
به گزارش کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی؛ نرگس محمدی، زندانی سیاسی محبوس در زندان قرچک ورامین طی نامه‌ای که در حساب اینستاگرام وی انتشار یافته، سرکوب مطالبات حق‌طلبانه زنان ایرانی توسط نهادهای وابسته به جمهوری اسلامی را محکوم کرد.
متن کامل این نامه که نسخه ای از آن در اختیار کمپین قرار گرفته در ادامه می آید :
رئیس قوه قضاییه، تلاش زنان برای توقف حجاب اجباری و برخورداری از حق پوشش را تلاش برای ترویج بی‌حیایی خوانده است، اما باید بدانند که تلاش زنان سرافراز جامعه ایران، تقلایی حق‌طلبانه و مبارزه‌ای شجاعانه است نه بی‌حیایی. این حکومت استبدادی زن‌ستیز است که ارزش‌های انسانی را وارونه کرده است.
در نامکانی، متحمل حبس شده‌ام که ندامتگاه قرچک نامیده می‌شود. ماه‌هاست که در تلاش هستیم تا آنچه را که اقلام ممنوعه می‌نامند را مجاز کنیم.
در این زندان اقلام بی‌شماری ممنوع هستند که دلیل آن زن‌بودن ماست. در این زندان خیار، موز و هویج جزء اقلام ممنوعه هستند چون ما زن هستیم و اشکال این میوه‌ها تحریک‌کننده است.
روزهای نخست وقتی مسئولان گفتند که این سه نوع میوه برای زنان ممنوع است و فروشگاه تحت هیچ شرایطی حتی برای زندانیان بیمار نخواهد آورد، به خیالم هم نمی‌رسید که دلیل آن فقط زن‌بودن ما و شکل ظاهری میوه‌هاست و نمی‌توانستم باور کنم که کارشناسان و مسئولان قضایی و امنیتی نظام با چنین رویکرد ابتذال گونه‌ای به زن می‌نگرند و با چنین معیار و ضوابطی برای زنان محدودیت و محرومیت ایجاد می‌کنند. تلاش‌های ما هنوز هم نتیجه نداده است.
زن‌ستیزی و بی‌منزلت‌سازی زن در چهارچوب ایدئولوژی و نگرش نظام استبداد دینی، فاجعه‌بارتر از آن است که فقط زنان را از حق پوشش محروم نماید، زندان قرچک بازنمای اراده حکومتی است که زن را به دلیل زن‌بودن حتی از خوردن میوه هم محروم می‌کند و توجیه آن‌ها حفظ عفاف و حیای ما زنان است که وظیفه مراقبت از عفت ما نیز برعهده مردان حکومت دینی است.
در این نظام سلطه‌گر، صدای زن ممنوع، موی زن ممنوع، حتى میوه برای زن ممنوع است. سزاوار است بگویم که زن “ممنوع” است. زن اگر میوه ممنوعه در زندان قرچک بخواهد بی‌عفت و فاحشه است. زن اگر در جامعه پوشش آزادانه بخواهد، بی‌حیاست. اگر در خانواده حق طلاق بخواهد ناشزه است و اگر زندگی و شادی بخواهد سزاوار مجازات است.
در چنین زندان و چنین حکومتی من “نرگس محمدی “به عنوان یک زن و یک مادر اعلام می‌کنم که زیر بار حجاب اجباری حکومت نمی‌روم و اجبار را برنمی‌تابم، در زندان قرچک، میوه موز، خیار و هویج می‌خواهم، چرا که این محرومیت از میوه‌ها را توهین به زن می‌دانم، ناشی از ذهن بیماری که آن را قاعده کرده است. آزادی و برابری و سرزندگی، نشاط حق ما زنان است، حتی اگر بهای آن زندان و مرگ باشد.