استمداد محمد نظری زندانی سیاسی از احمد شهید گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد در مورد وضعیت حقوق بشر در ایران
«محمد نظری» زندانی سیاسی کُرد محبوس در رجایی شهر، ۲۲ سال است که در زندان است. او به حبس ابد محکوم شده و این بار از «احمد شهید» گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد درخواست کمک کرده است.
به گزارش کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی، این زندانی سیاسی محکوم به حبس ابد، در بخشی از این استمدادنامه نوشته: “تحت بدترین شکنجه‌ها به مسایلی اعتراف کردم که از پایه و اساس دروغ بود… من از آقای احمد شهید گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور حقوق بشر ایران تقاضا دارم تا نسبت به آزادی محکومین به ابد بخصوص زندانیان سیاسی کمک کنند…”
این زندانی سیاسی کُرد در ۲۲ سالگی دستگیر شد و هم‌اکنون ۴۴ ساله است. او به اتهام “ارتباط با حزب دمکرات کردستان” نزدیک به ٢٢ سال از عمرش را در زندان به سر برده است.
پیش‌تر این زندانی سیاسی، در ۳ تیرماه ۱۳۹۴، به بند ۸ زندان رجایی شهر کرج موسوم به بند سپاه احضار شده بود. گفته شده “در آنجا او تحت فشار قرار گرفته بود تا تعهد دهد که از حزب دموکرات کردستان ایران حمایت نکند و سپس او را آزاد کنند.”
«محمد نظری» فرزند «حمدالله» ساکن شهر «شاهین دژ» از توابع استان «آذربایجان غربی»، در ۹ خردادماه ۱۳۷۳، در سن ۲۳ سالگی به اتهام “هواداری از حزب دمکرات کردستان ایران” از سوی نیروهای امنیتی در شهر «بوکان» بازداشت شده و سپس از دو ماه نگهداری در سلول‌های بازداشتگاه ستاد خبری اداره اطلاعات این شهر، به زندان مهاباد منتقل شده و در آنجا نیز از سوی شعبه یک دادگاه انقلاب شهر مهاباد به اتهام “عضویت در حزب دمکرات کردستان” مورد محاکمه قرار گرفت.
پس از شش ماه پرونده این زندانی سیاسی به شعبه یک دادگاه انقلاب شهر ارومیه به ریاست «قاضی جلیل‌زاده» ارجاع داده شده و در این دادگاه نیز به همان اتهام مذکور محاکمه و به اعدام محکوم شد. با وجود اعتراض این زندانی سیاسی به حکم صادره، این حکم قطعی شد و در نهایت در عید قربان در ۱۷ خردادماه ۱۳۷۸، مورد یک درجه بخشش قرار گرفته و به حبس ابد کاهش پیدا کرد.
پیش‌تر این زندانی سیاسی پس از تحمل نزدیک به ۱۳ سال و نیم حبس در زندان مرکزی ارومیه، همراه چندین زندانی سیاسی دیگر در آذرماه ۱۳۸۶، به زندان رجایی شهر کرج منتقل شد.
متن کامل نامه «محمد نظری» به «احمد شهید» جهت ارسال به سازمان‌ها و نهادهای حقوق بشری و انتشار در رسانه‌ها در اختیار «کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی » قرار گرفته است که در پی می‌آید.
اینجانب محمد نظری فرزند حمد الله، متولد ۱۳۵۰ در شهرستان شاهین دژ استان آذربایجان غربی، در تاریخ ۹ خردادماه ۱۳۷۳، به اتهام هواداری از حزب دمکرات کردستان ایران، در شهرستان بوکان از سوی نیروهای سپاه در خانه خواهرم بازداشت شدم و تحت بدترین شکنجه‌ها به مسایلی اعتراف کردم که از پایه و اساس دروغ بود و با پرونده‌سازی بر علیه من باعث شد تا ۲۲ سال از عمرم را در زندان به سر ببرم.
هنگامی که مرا تحویل وزارت اطلاعات بوکان دادند، بازجویم به من گفت که این اعترافی که کرده‌ای اصلا وجود خارجی ندارد و به خاطر اینکه خودت اعتراف کرده‌ای ما هیچ کمکی به تو نمی‌توانیم بکنیم.
و پس از گذشت نزدیک به ۲ ماه که در انفرادی بودم، مرا تحویل دادگاه مهاباد دادند؛ ولی چون آن زمان در دادگاه مربوطه قاضی وجود نداشت، مرا همراه چند نفر دیگر به دادگاه ارومیه فرستادند. در آنجا قاضی جلیل‌زاده بدون اینکه اجازه دفاع از خود به من بدهد یا اجازه استفاده از وکیل، تنها با استناد به گزارشات بازجویان مرا محکوم به اعدام کرد.
حکم صادره در تاریخ ۱۷ خردادماه ۱۳۷۸، به حبس ابد تقلیل یافت.
لازم به ذکر است در طول مدت ۲۲ سالی که در زندان به سر می‌برم، اجازه استفاده از مرخصی استعلاجی را که حق همه زندانیان است را به من ندادند و حتی هنگام فوت مادرم اجازه ندادند در تشییع جنازه او شرکت داشته باشم.
در سال ۱۳۸۰ حتی برای آزادی من مبلغی پول می‌خواستند که به خاطر عجز از پرداخت آن، تاکنون در زندان به سر می‌برم.
متاسفانه در ایران حبس ابد، به مرگ تدریجی زندانی و نابودی خانواده زندانی تبدیل شده است و هیچ تعریفی از حبس ابد نشده است و قاضیان تنها به مصلحت خود و سلیقه‌ای با محکومین به ابد رفتار می‌کنند.
لذا من از آقای احمد شهید گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور حقوق بشر ایران تقاضا دارم تا نسبت به آزادی محکومین به ابد به خصوص زندانیان سیاسی کمک کنند و در آخر از تمام زحماتی که در راه احقاق حقوق انسان‌ها می‌کشید، کمال تشکر را دارم.
محمد نظری
زندان رجایی شهر
مرداد ۱۳۹۴