سازمان عفو بین‌الملل در ادامه‌ی تحقیقات خود به شواهدی دست یافته است که نشان می‌دهد نیروهای امنیتی ایران دست کم ۲۳ کودک را در جریان اعتراضات سراسری در آبان ۱۳۹۸ کشته‌اند.
بنا به یافته‌های این تحقیقات، دست کم ۲۲ نفر از این افراد بر اثر استفاده‌ی غیرقانونی نیروهای امنیتی از مهمات مرگبار علیه معترضان غیرمسلح و رهگذران جان باخته‌اند. جان‌باختگان شامل ۲۲ پسر ۱۲ تا ۱۷ ساله بوده‌اند و همچنین دختربچه‌ای که گفته می‌شود بین ۸ تا ۱۲ سال سن داشته است. جزییات مربوط به این یافته‌ها در گزارشی تحت عنوان «به بچههایمان شلیک کردند» – کشتار کودکان در اعتراضات آبان ۱۳۹۸ منتشر شده است.
فیلیپ لوتر، مدیر پژوهش‌ها و امور حقوقی خاورمیانه و شمال آفریقای عفو بین‌الملل می‌گوید: «در ماه‌های اخیر، ابعاد هولناک استفاده غیرقانونی نیروهای امنیتی ایران از سلاح‌های مرگبار برای سرکوب اعتراضات آبان ماه هرچه بیشتر در معرض دید قرار گرفته است. با این حال، باز هم تکان‌دهنده است که ببینیم این همه کودک قربانی این قساوت شده‌اند. تحقیقات مستقل و بی‌طرفانه‌ای باید در مورد این کشتارها انجام شود و آمران و عاملان باید در دادگاه‌های عادلانه مورد محاکمه قرار گیرند.»
در دستکم ۱۰ مورد، عفو بین‌الملل، با توجه به شرح جراحت‌ها در گواهی‌های فوت و جوازهای دفن که مورد بررسی قرار داده و یا با اتکا به اطلاعاتی که از منابع موثق به این سازمان رسیده، دریافته است که مرگ کودکان در نتیجه‌ی شلیک گلوله به سر یا سینه آن‌ها بوده و این نشان می‌دهد که نیروهای امنیتی به قصد کشتن شلیک کرده بودند.
در ۲ مورد از این ۱۰ مورد، جراحات هولناک ناشی از اصابت گلوله به این کودکان در جوازهای دفن‌شان شرح داده شده است. در یکی از این گواهی‌ها به صدماتی از جمله «خون‌ریزی»، «له‌شدگی مغز» و «خردشدگی استخوان جمجمه» اشاره شده است. در یک گواهی دیگر علت مرگ «خون‌ریزی وسیع داخلی» و «پارگی قلب و ریه» ذکر شده است.
در خصوص یکی از کودکان، گزارش‌های متناقضی از علت مرگ توسط عفو بین‌الملل دریافت شده است؛ در یکی از گزارش‌ها به صدمات مهلک به سر در نتیجه‌ی ضرب‌وجرح از جانب نیروهای امنیتی اشاره شده، و در گزارشی دیگر به اصابت گلوله‌های ساچمه‌ای به صورت قربانی، در شرایطی که گلوله‌ها از فاصله‌ی نزدیک شلیک شده بودند.
بنا به مستندات، این ۲۳ کودک در ۱۳ شهر در ۶ استان در نقاط مختلف کشور (اصفهان، فارس، کرمانشاه، خوزستان، کردستان و تهران) کشته شده‌اند و این نشان‌دهنده‌ی دامنه‌ی گسترده‌ی آن سرکوب خونین است.
فیلیپ لوتر می‌گوید: «این واقعیت که اکثر مواردِ مرگ کودکان فقط در طول دو روز – روزهای دوم و سوم اعتراضات – اتفاق افتاده گواه دیگری است بر کشتار وسیع و سریعی که نیروهای امنیتی ایران به راه انداختند تا نارضایتی‌ها را به هر قیمت سرکوب کنند.»
به گفته‌ی او، «در حالی که مقام‌ها و مسئولان حکومت ایران از انجام تحقیقات مستقل، بی‌طرفانه و مؤثر سر باز زده‌اند، ضرورت دارد که کشورهای عضو شورای حقوق بشر سازمان ملل یک مکانیسم تحقیقاتی برای رسیدگی به کشتار معترضان و رهگذران، از جمله کودکان، در اعتراضات آبان ماه ایجاد کنند.»