۲۶ نهاد حقوق بشری در محکومیت سرکوب خشونت‌بار معترضان در اعتراضات سراسری آبانماه ۹۸ بیانیه‌ای مشترک منتشر کردند.
در این بیانیه به بازداشت‌های گسترده از سوی نهادهای امنیتی اشاره شده و در بخشی از آن نوشته شده: «در جریان این سرکوب ها صدها نفر قتل عام و مجروح و هزاران نفر دستگیر شده‌اند و شکنجه می‌شوند. طبق اعتراف برخی از مسئولان جمهوری اسلامی، سرکوب گران عامدانه به سر و گردن و قلب مردم معترض شلیک کرده‌اند و این مصداق جنایت جنگی و جنایت علیه بشریت است.»
متن این بیانیه را بخوانید:
خانواده‌های شریف و آسیب دیده ایرانی
انسانهای آزاده و نهادهای مدافع حقوق بشر در سراسر جهان
ما ایرانیان مردمی آزادی خواه و عدالت طلب هستیم که از چهل سال پیش گرفتار حکومتی شده‌ایم که با فریب و خشونت افسار گسیخته، دیکتاتوری مذهبی را در تمامی ارکان نظام اش نهادینه کرده است. این حکومت از نخستین روز به قدرت رسیدن، سرکوب و زندان و شکنجه و اعدام و ترور مخالفان و دگراندیشان را آغاز کرد و تا به امروز نیز بی کم و کاست به کار خود ادامه داده است. ماه گذشته نیز شاهد یکی از وحشیانه ترین سرکوب ها توسط این حکومت بودیم که در برابر اعتراض های مردم جان به لب رسیده، با گلوله آن‌ها را به خاک و خون کشید. در جریان این سرکوب ها صدها نفر قتل عام و مجروح و هزاران نفر دستگیر شده‌اند و شکنجه می‌شوند. طبق اعتراف برخی از مسئولان جمهوری اسلامی، سرکوب گران عامدانه به سر و گردن و قلب مردم معترض شلیک کرده‌اند، و این مصداق جنایت جنگی و جنایت علیه بشریت است.
مردم جهان، وجدان های بیدار
کارنامه ی حکومت اسلامی ایران، سرشار از خشونت، سرکوب، بازداشت، جنایت و قتل عام است. در اواخر دهه ۵۰ صدها تن از وابستگان رژیم سابق را بدون محاکمه علنی و عادلانه به مرگ محکوم کردند و کشتند، بدون آنکه به آن‌ها حق دفاع بدهند. سپس نوبت به قتل عام فعالان سیاسی در کردستان و خوزستان و فارس و ترکمن صحرا رسید و دست به کشتارهایی وحشیانه و جمعی زدند. بعد از آن در دهه ی ۶۰ ده ها هزار زن و مرد جوان فعال سیاسی و دگراندیش ایرانی را بدون برگزاری دادگاه هایی عادلانه و علنی و با اتهام های شرعی؛ ملحد و منافق و مفسد فی الارض اعدام کردند. اوج جنایت این دهه، قتل عام حدود ۴۰۰۰ زندانی سیاسی بود که پیش از آن در دادگاه های غیر علنی و ناعادلانه به حبس محکوم شده بودند و دوران حبس خود را می گذراندند و در تابستان سال ۶۷ پشت درهای بسته قتل عام و سر به نیست کردند و تا کنون هیچ‌کس از سرنوشت آن‌ها اطلاعی ندارد. در دهه ی ۷۰ نیز به کشتار برخی از نویسندگان مبارز و فعالان سیاسی که به قتل های سیاسی پاییز ۷۷ معروف اند، پرداختند. یک سال بعد برخی از فعالان جنبش دانشجویی را کشتند و دانشجویان را از طبقات بالای خوابگاه دانشجوئی به پائین پرتاب کردند. در دهه ی ۸۰ به معترضان جنبش سبز که اعتراضی مسالمت آمیز داشتند حمله کردند و تعداد زیادی از جوانان معترض را به خاک و خون کشیدند. در دهه ی ۹۰ خیزش خودجوش فرودستان در دی ماه را مورد سرکوب شدید قرار دادند و تعدادی از معترضان را کشته و تعداد بسیار زیادی بازداشت شدند و یک ماه پیش در آبان ماه ۹۸ به کشتار هولناک مردم معترض که در ابتدا در اعتراض به گرانی بنزین بود ولی در حقیقت برای اعتراض به بی‌عدالتی و داشتن یک زندگی شرافتمند و آزادانه به خیابان آمده بودند را به وحشیانه ترین شکل ممکن و به شکلی بسیار آشکار و با دستور مستقیم بالاترین مقامات کشور از رهبر و رئیس جمهور و فرماندهان نظامی و انتظامی و امنیتی، مردم را در عرض چند روز و در قطع ارتباط مردم با همدیگر و با دنیا به خاک و خون کشیدند که هنوز عمق این قتل عام بر کسی روشن نیست.
در برخی از شهرها هم چون ماهشهر، با تانک و هلیکوپتر و سلاح های نیمه سنگین به تظاهرات و تجمع های مردم حمله نموده و صدها نفر را قتل عام کرده اند. هر کدام از این جنایات که حکومت اسلامی ایران طی ۴۰ سال حکومت خود تا کنون مرتکب شده است، به تنهائی جنایت علیه بشریت محسوب می گردد و عاملان و آمران این جنایت ها باید در دادگاه های بین المللی محاکمه شوند.
تعدادی از مادران و خانواده‌های داغدار و دادخواه ایران، در اعتراض به کشتار آبان ماه ۹۸، مردم ایران و جهان را به همدردی و دادخواهی فراخوانده اند و روز ۵ دی ماه ۹۸ روز جهانی ادای احترام به کشته شدگان اعتراض های مدنی آبانماه اعلام داشته اند. در بخشی از اطلاعیه مادران داغدار ایران چنین آمده است:
“ما مادران ساکت نمی نشینیم. ما مادران و خانواده های داغدیده که در طی۴۰ سال فرزندان مان، جان خود را در راه آزادی و برقراری عدالت از دست داده اند، از مردم شریف و آزاده ایران و جامعه بین المللی می خواهیم که روز ۵ دی ماه (۲۶ دسامبر) مصادف با چهل امین روز کشته شدن فرزندان مان، را روز بین المللی ادای احترام به قربانیان آبان ماه اعلام کرده و با برگزاری مراسم یادبود، یک دقیقه سکوت کنیم. یا بهر طریق که می توانیم یاد عزیزان مان را گرامی داشته و این جنایات را محکوم کنیم.ما هم چنین خواهان اعزام کمیسر عالی حقوق بشر و گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل برای بازدید به ایران و تشکیل کمیته حقیقت یاب با حضور و نظارت خانواده های آسیب دیده برای بررسی ابعاد فاجعه و اعلام دقیق تعداد کشته شدگان، مجروحان و بازداشت شدگان و روشن شدن وضعیت فرزندان مان و هم چنین شناسایی عوامل دست اندر کار این جنایت هستیم. به گمان ما این جنایت مصداق بارز جنایت علیه بشریت است و باید عوامل مستقیم آن را در دادگاه های بین المللی و علنی به پاسخ گویی بکشانیم تا بتوانیم جلوی تکرار این جنایت ها را بگیریم.”
ما سازمان ها و نهادهای ایرانی، ضمن پشتیبانی از اطلاعیه و دعوت تعدادی از مادران و خانواده‌های دادخواه برای گرامی داشت یاد کشته شدگان جنبش اعتراضی آبان ماه در روز ۵ دی ماه، از تمامی مردم شریف و آزاده ایران در داخل و خارج از کشور و تمام شخصیت ها و نهادهای حقوق بشری ایرانی و بین المللی درخواست می‌کنیم که به ندای دادخواهی چند نسل از مادران و خانواده‌های آسیب دیده ی ایرانی که فرزندان شان به دست مسئولان جنایت کار حکومت اسلامی ایران به قتل رسیده اند، هم صدا شوند. ما نیز می‌خواهیم که در روز ۵ دی ماه به هر شکلی که می توانیم طنین صدا و خواسته های آن‌ها را که خواسته‌های ما فعالان حقوق بشری نیز هست را بلند کنیم و در ایران و در سراسر جهان بازتاب داده تا به سران جمهوری اسلامی که سابقه ی ۴۰ سال نقض حقوق بشر و جنایت علیه بشریت را در پیشینه ی خود دارند هشدار دهیم که دیگر اجازه نخواهیم داد که این جنایت ها بی پاسخ و بدون مجازات بماند.
شبکه همبستگی برای حقوق بشر در ایران
آذر ماه ۱۳۹۸ برابر با دسامبر ۲۰۱۹
امضاء:
۱ – انجمن زنان ایرانی – مونترال
۲ – انجمن تئاتر ایران و آلمان ـ کلن
۳ – انجمن ایرانیان نیویورک
۴ – انجمن جمهوری خواهان آلمان
۵ – انجمن همبستگی ایرانیان – تگزاس
۶ – انجمن جمهوریخواهان ایران – پاریس
۷ – انجمن حقوق بشر و دموکراسی برای ایران – هامبورگ
۸ – بنیاد اسماعیل خویی
۹ – مادران پارک لاله ایران
۱۰ – حامیان مادران پارک لاله – دورتموند
۱۱ – حامیان مادران پارک لاله – هامبورگ
۱۲ – حامیان مادران پارک لاله – فرزنو
۱۳ – شاخه زنان حزب آزادی و رفاه ایرانیان
۱۴ – شبکه همبستگی ملی فرزنو – کالیفرنیا
۱۵ – شورای هماهنگی جنبش جمهوری خواهان دموکراتیک و لائیک ایران
۱۶ – فدراسیون اروپرس
۱۷ – کانون مدافعان حقوق بشر کردستان
۱۸ – کمیته مستقل ضد سرکوب شهروندان ایرانی – پاریس
۱۹ – کمیته دفاع از حقوق بشر در ایران – شیکاگو
۲۰ – کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی
۲۱ – مادران صلح مونترال
۲۲ – نهاد «همه حقوق بشر، برای همه، در ایران»
۲۳ – همبستگی جمهوری خواهان ایران (هجا) – هلند
۲۴ – همبستگی برای حقوق بشر در ایران – کلگری
۲۵ – همبستگی جمهوری خواهان ایران (هجا) – مونترال
۲۶ – همبستگی جمهوری خواهان ایران (هجا) – ونکوور