آزیتا رفیع‌زاده شهروند بهایی با پایان دوران محکومیت از زندان اوین آزاد شد.
به گزارش کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی، روز چهارشنبه ۱۷ مهر ۱۳۹۸، آزیتا رفیع‌زاده، همسر پیمان کوشک‌باغی، شهروند بهایی که از سوم آبان ۱۳۹۴ در بند زنان زندان اوین به‌سر می‌برد، با پایان دوران محکومیت از زندان اوین آزاد شد.
همسر خانم رفیع‌زاده کماکان در حال سپری کردن دوران محکومیت ۵ ساله خود است.
«آزیتا رفیع‌زاده» در خردادماه ۱۳۹۳، از سوی شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب به ریاست قاضی «مقیسه»، به اتهام «عضویت در تشکیلات غیرقانونی بهائیت با هدف اقدام علیه امنیت کشور از طریق فعالیت غیر قانونی در موسسه آموزشی (BIHE)» به ۴ سال حبس تعزیزی محکوم شده‌بود.
همسر این شهروند بهایی پیمان کوشک‌باغی نیز که پیش‌تر به اتهام همکاری با دانشگاه بهاییان بازداشت و محاکمه شده بود، با اتهامات مشابه همسرش در اردیبهشت‌ماه ۱۳۹۴ به ۵ سال زندان محکوم شده است.
آزیتا رفیع‌زاده، پیش از این، یک‌بار نوروز ۱۳۹۶ به مرخصی ۶ روزه آمده بود. وی ۹ روز بعد از مرخصی‌اش به زندان بازگشت. بعدها به او گفته شد “این سه روز تاخیر در بازگشت به زندان جرم محسوب می‌شود.”
او همچنین روز پنج‌شنبه ۹ فروردین ۱۳۹۷، برای مدت یک هفته به مرخصی رفته‌بود.
آزیتا رفیع‌زاده و پیمان کوشک‌باغی، هر دو سال اول زندان را در زندان اوین به سر می‌بردند که سال دوم زندان در مهر ۱۳۹۵ پیمان کوشک‌باغی به زندان رجایی شهر منتقل شد، اما پس از پیگیری‌های مداوم خانواده و همینطور تلاش و نامه نگاری‌های فراوان این زوج، پیمان کوشک‌باغی شهریور ۱۳۹۶ مجدد به زندان اوین بازگردانده می‌شود.
این زوج بهایی پیش‌تر در اول خردادماه ۱۳۹۰، به دنبال هجوم نیروهای امنیتی به منازل اساتید موسسه «آموزش عالی بهاییان» بازداشت شدند. «نیروهای امنیتی مطالب مربوط به دیانت بهایی، از جمله کتاب‌ها و عکس‌های روی دیوار، دیوارنوشته‌ها و جزوه‌ها و سی‌دی‌ها، لپ‌تاپ و هارد کامپیوتر آنها را توقیف کردند.»
آنها پس از اخذ تعهد مبنی بر قطع همکاری با این «دانشگاه غیر قانونی» و همچنین قید وثیقه ۵۰ میلیون تومانی به طور موقت آزاد شده بودند.
«آزیتا رفیع‌زاده» از سال ۱۳۸۱ با موسسه عالی آموزشی بهاییان (BIHE) همکاری و در رشته مهندسی کامپیوتر تدریس کرده است. او دوره کارشناسی مهندسی کامپیوتر را در موسسه آموزش عالی بهاییان (BIHE) گذرانده و مدرک کارشناسی ارشد خود را نیز در همین رشته از دانشگاهی در هند دریافت کرده است.
سرپرستی «بشیر» فرزند ۱۰ ساله این زوج بهایی در غیاب والدین به خانواده دیگری سپرده شده‌بود.
گزارشگران حقوق بشر سازمان ملل، بارها به بهایی ستیزی توسط حکومت جمهوری اسلامی ایران اعتراض کرده‌اند و این سرکوب سیستماتیک را مصداق بارزی از بی‌توجهی این حکومت به معاهدات حقوق بشری دانسته‌اند.
قانون اساسی جمهوری اسلامی، بهاییت را به عنوان دین یا مذهب به رسمیت نمی‌شناسد، از این رو بازداشت و زندانی کردن بهاییان نیز در طول چهار دهه کماکان ادامه داشته است.
در سال‌های اخیر، بدرفتاری با بهاییان تشدید شده است و شامل تخریب قبرستان‌های آنان، دستگیری‌های خودسرانه، حمله به منازل، ضبط اموال، اخراج از کار، و سلب حقوق مدنی اساسی از آنها شده است. جوانان بهایی ایرانی همچنان از حق تحصیلات دانشگاهی محرومند و هر دانشگاهی که دانشجویان بهایی در آن مشغول به تحصیل باشند وادار به اخراج آنها می‌شود. متخصصین بهایی از انتصاب در شغل‌های دولتی محروم هستند و به دلیل اعتقاداتشان از جانب شرکت‌های خصوصی مورد تبعیض قرار می‌گیرند. حتی کسانی که از آنها دفاع می‌کنند نیز مورد حمله قرار می‌گیرند.