سازمان عفو بینالملل خواهان آزادی فوری کامران قادری، بازرگان دو تابعیتی ایرانی-اتریشی از زندان و دسترسی او به خدمات پزشکی شد.
این سازمان می‌گوید: «وضعیت سلامت این زندانی نگران کننده است و او به مراقبت‌های پزشکی مستمر نیاز دارد.»
کامران قادری، بازرگان ۵۵ ساله‌ی ایرانی -اتریشی، در حال گذراندن دوره‌ی محکومیت ۱۰ ساله در زندان است.
حکم حبس او به دنبال برگزاری محاکمه‌ای به شدت ناعادلانه در مرداد ۱۳۹۵ با اتکا به «اعترافات» اجباری صادر شد که پس از تهدیدهای مکرر و حبس طولانی‌مدت او در سلول انفرادی اخذ شده بود. او در مورد اتهام «همکاری با دول متخاصم علیه جمهوری اسلامی» مجرم شناخته شد، اتهامی که کلی‌تر و مبهم‌تر از آن است که با اصل شفافیت قانون مطابقت داشته باشد.
کامران قادری در هفت ماه نخست بازداشت خود از حق دسترسی به وکیل محروم شده و تنها دو روز مانده به برگزاری محاکمه به او اجازه‌ی ملاقات با یک وکیل داده شد. این زندانی از حق برخورداری از کمک‌های کنسولی نیز محروم شده است. وضعیت سلامت این زندانی از زمان دستگیری‌اش در دی ماه ۱۳۹۴ رو به وخامت گذاشته و برای معالجه‌ی تومور پای چپ، به مراقبت‌های پزشکی مستمر نیاز دارد.
کامران قادری بعد از بیرون آمدن از سلول انفرادی در بند ۲۰۹ زندان اوین که زیر نظر وزارت اطلاعات قرار دارد، به همسرش گفته که آن سلول برای او مثل «گور» بوده است. پهنای این سلول حدود یک متر و نیم بوده، هیچ پنجره و تخت‌خوابی نداشته و این زندانی مجبور بوده روی موکتی کف زمین بخوابد. او بعد از سپری کردن حدود یک سال در این سلول، به سلول دیگری باز هم در بند ۲۰۹ منتقل شد که در آن‌جا یک هم‌سلولی داشت، او نهایتاً در فروردین ۱۳۹۶ به بند عمومی انتقال یافت.
کامران قادری ۱۲ دی ماه ۱۳۹۴، در حالی که برای دیدار خانواده‌اش به ایران سفر کرده بود، در فرودگاه امام خمینی تهران به دست مأموران وزارت اطلاعات بازداشت شد. او جز یک تماس تلفنی برای این که خبر دستگیری‌اش را به همسرش در اتریش بدهد، تا فروردین ۱۳۹۵ اجازه‌ی تماس گرفتن با خانواده‌اش را نداشت. به گفته‌ی کامران قادری، بازجویان در طول این مدت به او گفته بودند که مادر و برادرش را هم دستگیر کرده‌اند و تهدید کرده بودند که آن‌ها را در زندان نگه می‌دارند، مگر این که او دو «اعتراف‌نامه» آماده شده توسط مقام ها و مسئولان مبنی بر این که او در خدمت دولت‌های اتریش و آمریکا بوده است، امضا کند.
نهایتاً در فروردین ۱۳۹۵ بود که کامران قادری اجازه‌ی ملاقات با مادرش را پیدا کرد و متوجه شد که نه او و نه برادرش بازداشت نشده بودند.
عفو بینالملل خطاب به حکومت ایران می‌گوید: «محکومیت و حکم حبس کامران قادری باید لغو و فورا آزاد شود، چرا که محکومیت او تنها در صورتی اعتبار دارد که به ارتکاب جرمی قابل تصدیق در سطح بین‌المللی متهم شده و در دادگاهی مطابق بر موازین بین‌المللی برای محاکمه‌ی عادلانه محاکمه شده باشد.»