سازمان عدالت برای ایران، همزمان با روز جهانی ناپدیدشدگان قهری، آمادگی خود را برای ثبت شکایت از طرف خانوادههایی که مقامات جمهوری اسلامی تا به امروز از تحویل پیکر یا نشان دادن محل دفن عزیزانشان خودداری کردهاند، در سازمان ملل اعلام میکند.
میخواهد با همکاری خانوادههای قربانیان ناپدیدشده قهری و اعدامشدگان دهه ۶۰، به ثبت نام و نشان قربانیان یکی از تاریکترین نقاط نقض حقوق بشر در ایران بپردازد.
این سازمان با انتشار فراخوانی در این خصوص نوشتهاست: «از ابتدای روی کار آمدن جمهوری اسلامی هزاران نفر به دلیل فعالیت یا عقایدشان بهصورت فراقضائی اعدام و سربهنیست شدهاند. بسیاری از آنان در گورهای جمعی یا بینام و نشان دفن شدهاند. از نظر حقوق بینالملل بازداشتهای دولتی که به اعدام فراقضائی منتهی شود و مقامات رسمی پس از اعدام، درباره سرنوشت و محل دفن فرد پنهانکاری کنند، مصداق ناپدیدشدگی قهری است. همزمان با روز جهانی ناپدیدشدگان قهری (۳۰ اوت ۲۰۱۹-هشتم شهریور ۱۳۹۸)، عدالت برای ایران آمادگی خود را برای ثبت شکایت خانوادههایی که مقامات تاکنون از تحویل پیکر یا نشان دادن محل دفن عزیزانشان خودداری کردهاند، در سازمان ملل اعلام میکند.»
عدالت برای ایران در ادامه نوشتهاست: «از آنجا که تاکنون تحقیقات جامعی درباره تمامی گروههای سیاسی، اتنیکی و مذهبی که هدف ناپدیدشدگی قهری در ایران بودهاند انجام نشده، عدالت برای ایران قصد دارد با همکاری خانوادهها، تا جایی که بتواند بر این موضوع، که یکی از تاریکترین نقاط نقض حقوق بشر است، نور بتاباند. هدف از انجام این کار آگاهیرسانی به جامعه درباره کسانی است که سرنوشتشان ماهها و حتی سالهاست از نزدیکانشان مخفی نگه داشته شده است. عکسهای ناپدیدشدگان قهری باید از تاقچه خانهها به فضای عمومی آورده شوند و زندگی و سرنوشت نامعلوم آنها، به یکی از مباحث اصلی نقض حقوق بشر در ایران بدل شود. سرنوشت ناپدیدشدگان قهری باید مشخص شود و مسئولان نقض حقوق آنها و خانوادههایشان باید پاسخگو شوند.»
این سازمان میگوید: «اگر شما هم از کسانی هستید که عزیزانتان اعدام شده اند و تا امروز نمیدانید کجا دفن هستند و مایلید نام و سرگذشت آنان در یک مرجع بینالمللی ثبت شود و سازمان ملل در مورد سرنوشتشان از جمهوری اسلامی پاسخ بخواهد، می توانید با نشانیهای ذکر شده در این قسمت تماس بگیرید.»
ناپدیدشدگی قهری نقض مداوم حقوق بشر و یک جرم بینالمللی است و تا زمانی که فرد ناپدیدشده پیدا، و یا سرنوشتاش بهطور کامل معلوم نشود، حتی با وجود گذشت چند دهه مشمول مرور زمان نمیشود.