الهام احمدی، از دراویش گنابادی روز سه‌شنبه ۲۲ مردادماه ۹۸، پس از یک سال و نیم حبس و اجرای حکم ۴۸ ضربه شلاق با پایان دوران محکومیت از زندان اوین آزاد شد.
به گزارش کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی، روز سه‌شنبه ۲۲ مردادماه ۹۸، الهام احمدی، از زنان درویش گنابادی که اخیر از زندان قرچک ورامین به زندان اوین منتقل شده‌بود، به شعبه اجرای احکام منتقل شده و پس از اجرای حکم ۴۸ ضربه شلاق آزاد شد.
این در حالی است که میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی صراحتا استفاده از مجازات‌های غیر‌انسانی و موهن از جمله شلاق را ممنوع کرده است.
خانم احمدی از جمله صدها درویش گنابادی است که سال ۹۶ در جریان حادثه‌ی یکم اسفندماه موسوم به گلستان هفتم بازداشت شد؛ ابتدا توسط دادگاه انقلاب تهران به ۵ سال حبس تعزیری، ۲ سال محرومیت از فعالیت‌های اجتماعی و ۲ سال ممنوعیت خروج از کشور محکوم شده بود که حکم ۵ سال حبس تعزیری او در شعبه ۵۴ دادگاه تجدیدنظر به یک‌سال و نیم کاهش یافت.
الهام احمدی روز چهارشنبه ۲۶ تیرماه ۱۳۹۸ به همراه دو زن درویش زندانی از زندان قرچک ورامین به زندان اوین منتقل شده بود.
این زن درویش پیشتر در تماسی تلفنی از داخل زندان، پرده از فجایع پزشکی زندان قرچک برداشته بود و همین باعث شد تا با شکایت محمدی، رئیس زندان قرچک، در دادسرای امنیت تهران برای او پرونده‌ای دیگر با اتهام‌های افترا و نشر اکاذیب تشکیل شود.
زنان درویش پیش از این در ۲۳ خرداد به دلیل اطلاع‌رسانی از وضعیت زندان غیراستاندارد قرچک که سابقاً مرغداری بوده است در محوطه‌ی زندان توسط گارد زندان مورد ضرب و جرح قرار گرفته و به بند زندانیان جرائم قتل و سرقت و مواد مخدر منتقل شده بودند.
الهام احمدی که با شکایت محمدی رئیس زندان قرچک دادگاهی شده بود با رأی دادگاه کیفری به تحمل ۱۴۸ ضربه شلاق محکوم شد.
خانم احمدی به دلیل انتشار یک فایل صوتی که در آن از وضعیت نامناسب زندان قرچک و عدم رسیدگی پزشکی به زندانیان بیمار سخن گفته بود، از بابت دو اتهامات «اتهام نشر اکاذیب» و «توهین به مأموران در حین انجام وظیفه» دادگاهی شده است.
قاضی شعبه ۱۱۴۵ دادگاه بعثت برای هر یک از این دو اتهام خانم احمدی را به تحمل ۷۴ ضربه شلاق (مجموعا ۱۴۸ ضربه) محکوم کرده است.
پنج زن درویش به نام‌های شکوفه یداللهی، نازیلا نوری، سپیده مرادی، شیما انتصاری و سیما انتصاری کماکان در زندان‌های اوین و قرچک محبوسند.
اوایل اسفندماه ۹۶ دست کم ۶۰ زن از جامعه تحت تبعیض دراویش گنابادی به خاطر شرکت در تظاهراتی که پس از استفاده نیروهای امنیتی از ضرب و شتم، اسلحه گرم، ماشین‌های آب‌پاش و گاز اشک‌آور به خشونت کشانده شد، بازداشت شدند.
این زنان بعد از دستگیری به بازداشتگاه وزرا منتقل شدند و گفته بودند که در آنجا مورد بازجویی‌های رعب‌آور، فحاشی با صدای بلند و بازرسی‌های بدنی تعرض‌آمیز توسط ماموران زن قرار گرفتند.
۱۰ نفر از این زنان به بخش قرنطیه زندان شهر ری (قرچک) در نزدیکی تهران منتقل شدند و مابقی آزاد شدند. اسامی کسانی که به شهری ری منتقل شده بودند عبارت بودند از: شکوفه یدالهی، سپیده مرادی، مریم فریسانی، نازیلا نوری، سیما انتصاری، شیما انتصاری، شهناز کیانی، مریم باراکوهی، الهام احمدی و آویشا جلال‌الدین. بعد از چند روز، یک زن دیگر از دراویش گنابادی با نام صدیقه صفابخت، که ظاهرا پیشتر در زندان اوین نگهداری می‌شد، نیز به زندان شهری ری منتقل شد.
عفو بین الملل نیز آن زمان ضمن ابراز نگرانی نسبت به وضعیت زنان دراویش، از جمهوری اسلامی ایران خواسته بود آنها را بی‌قید و شرط آزاد کند.
فشارها به دراویش در حکومت ایران عمدتا از شهر قم آغاز شد. قم مذهبی‌ترین شهر ایران است و با توجه به نزاع تاریخی صوفیه و اهل شریعت، فشار بر دراویش در این شهر سابقه طولانی دارد و به سال‌های قبل از انقلاب می‌رسد؛ اما در سال‌های اول دهه هشتاد خورشیدی با انتشار شماری از کتاب‌های ضدصوفی در قم که این سلسله را به ضدشیعی بودن متهم می‌کردند، رفته رفته جو سنگین‌تری علیه آنها شکل گرفت. تنش در مناسبات حکومت با دراویش نعمت‌اللهی با تخریب برخی از مکان‌های مذهبی‌شان و مخالفت حکومت با گردهمایی آنها به خصوص در قم وارد مرحله ای شد که یک دهه بعد در تهران به درگیری فیزیکی و خونریزی انجامید.
در سال‌های گذشته اخبار و گزارش‌های پرشماری از احضار، تهدید، بازداشت و در نهایت محاکمه و صدور احکام سنگین برای دراویش – به ویژه دراویش سلسله گنابادی- منتشر شده است.