داوود فرهادپور؛ برای من و شما چهل روز از مرگ دلخراش علیرضا سپری شد، اما بر مادرش سال‌ها.
روز جمعه چهارم مرداد ۹۸ چهلمین روز جان باختن جوانی ۲۱ ساله است که بخاطر عدم رعایت و اجرای قانون تفکیک جرایم در زندان تهران بزرگ توسط دو زندانی خطرناک، محکوم به قتل عمد و مواد مخدر که بخاطر شرارت هایشان در سلول‌های انفرادی نگهداری می‌شدند، به‌طرز وحشیانه ای با وارد آوردن ۳۰ ضربه چاقو بر بدن وی او را به قتل رساندند، دو ضربه اول به قلب و شاهرگ علیرضا را از پای در آورد.
چگونگی باز شدن درب سلول انفرادی این دو زندانی و درگیری آنان با مقتول، با ابهامات بسیاری روبروست!
با رسانه ای شدن قتل علیرضا و فشار افکار عمومی، از سوی رئیس قوه قضاییه کمیته ای حقیقت یاب تشکیل و بعد از بررسی چگونگی قتل علیرضا مشخص گردید، در همین رابطه مصطفی محبی مدیر کل زندان های استان تهران از کار برکنار شد، این در حالی‌است که مصطفی محبی، یک روز قبل از بر کناری خود، رئیس زندان تهران بزرگ را از کار بر کنار کرده بود.
چیزی که در این میان فراموش شده معرفی و مجازات عاملین این حادثه تلخ از سوی رئیس قوه قضاییه است و موضوعی که رئیس قوه قضائیه و قانونگذاران باید به آن توجه داشته باشند، رسیدگی به اصل قانون تفکیک جرائم و ایجاد بستری برای اجرای آن است!
علیرضا شیرمحمدعلی به اتهام “توهین به مقدسات” ، “توهین به بنیانگذارجمهوری اسلامی” ، ” توهین به رهبری” و “تبلیغ علیه نظام” به ۸ سال حبس تعزیری محکوم شده بود.
او به نگهداری خود با زندانیانی خطرناک که جرایم غیرسیاسی داشتند معترض بود و به همین دلیل در اسفند ۹۷ اعتصاب غذا کرده بود. در نامه‌ای سرگشاده از “عدم امنیت جانی” و “شرایط غیر انسانی زندان تهران بزرگ” انتقاد کرده بود.
در ۲۱ مهر ماه سال ۹۷ نیز زندانی سیاسی وحید صیادی نصیر برای اعتراض به عدم تفکیک جرائم در زندان لنگرود قم ۶۰ روز دست به اعتصاب غذا زده بود، که منجر به بستری شدن وی در بیمارستان شهید بهشتی قم گردید و پس از هفت روز و در تاریخ ۲۳ آذرماه در همان بیمارستان درگذشت.
تا کی با عدم اجرای تفکیک جرائم میخواهید جوانان منتقد حکومت را به کام مرگ بفرستید!
در ۲۴ تیرماه ۹۸ نیز عده ای از زندانیان غیر سیاسی، شرور و خطرناک با تحریک عواملی در داخل زندان اوین با تعدادی از زندانیان سیاسی درگیر و باعث زخمی شدن تعدادی از آنان شدند.
آیا وقت آن نرسیده است به قانون رجوع کنید!؟
اشاره: مسوولیت محتوای نوشتارها و مقاله‌های ارسالی، بر عهده نویسنده است و کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی، دیدگاه‌ها و آرای مطرح شده در محتوای مطالب را ارزش‌گذاری نمی‌کند.