محل کسب فریدون اغصانی شهروند بهایی اهل ارومیه پس از گذشت ۲ سال کماکان پلمب است.
به گزارش کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی، محل کسب فریدون اغصانی، شهروند ۸۴ ساله اهل ارومیه پس از گذشت نزدیک به دو سال کماکان پلمب است و پیگیری‌های او برای فک پلمب تا کنون نتیجه‌ای در پی نداشته‌است.
یک منبع نزدیک به آقای اغصانی در این خصوص به کمپین گفت: «از زمان پلمب شدن محل کسب او که یک مغازه سوپر مارکتی در میدان امام حسین ارومیه کوچه مسجد مهدی‌المقدم است، وی مقابل درب بسته مغازه‌اش بساط می‌کند و اجناس خود را می‌فروشد و به همین طریق امرار معاش می‌کند».
تابستان ۹۶ اداره اماکن محل کسب ۲۲ تن از شهروندان بهایی را در شهر ارومیه پلمب کرده‌بود.
در پی این اقدام این شهروندان دادخواهی خود را به دیوان عالی اداری ارائه داده و در نهایت در دی‌ماه ۹۷ رای دادگاه بر عدم استماع صادر شد.
اداره اماکن به این شهروندان گفته بود که باید تعهدنامه‌ای مبنی بر عدم تعطیلی محل کسب‌تان در مناسبت‌های دینی خود که برخلاف قانون اداره اماکن است، امضا کنید.
این افراد بارها با غیرقانونی خواندن این تعهدات از امضا کردن آن سر باز زدند و در نهایت پس از تغییراتی در متن تعهدنامه آن‌را امضا کردند، اما فریدون اغصانی کماکان از امضای آن امتناع کرده و به همین دلیل مغازه او همچنان پلمب است.
صاحبان محل کسب در ایران حق ۱۵ روز تعطیلی را دارند، اما مقامات قضایی و اداره اماکن به دلیل تعطیلی محل کسب بهاییان در ایام بهایی و مناسبت‌های دینی‌شان با آنان برخورد می‌کند.
این در حالی‌است که فریدون اغصانی از خانواده جانبازان جنگ ایران و عراق بوده و «فردین» پسرش جزو اسرا و جانبازان جنگ بوده‌است.
با این حال پیش‌تر نیز منزل مسکونی او را برای الحاق به مسجد محل به قیمت ناچیزی از او گرفته‌اند و نوه‌اش میثاق اغصانی (پسر فردین) را به دلیل باورمندی به دین بهایی از دریافت مدرک تحصیلی و ادامه تحصیل محروم کرده‌اند.
میثاق اغصانی، نوه فریدون دانشجوی بهایی مقطع کارشناسی دانشگاه پیام‌نور ارومیه بود که سال گذشته به دلیل بهایی بودن از دریافت مدرک کارشناسی و ادامه تحصیل محروم شد.
گزارشگران حقوق بشر سازمان ملل در امور ایران در طی عمر حکومت ایران بارها به بهایی ستیزی توسط حکومت ایران اعتراض کرده‌اند و آن را مصداق بارزی از بی‌توجهی دولت ایران به معاهدات حقوق بشری دانسته‌اند.
قانون اساسی جمهوری اسلامی، بهاییت را به عنوان دین یا مذهب به رسمیت نمی‌شناسد، از این رو بازداشت و زندانی کردن بهاییان نیز در طول چهار دهه کماکان ادامه داشته است.
اعضای آیین بهایی در ایران بزرگترین گروه اقلیت مذهبی غیرمسلمان در ایران را تشکیل می‌دهند. در سال‌های اخیر، بدرفتاری با بهاییان تشدید شده است و شامل تخریب قبرستان‌های آنان، دستگیری‌های خودسرانه، حمله به منازل، ضبط اموال، اخراج از کار، و سلب حقوق مدنی اساسی از آنها شده است. جوانان بهایی ایرانی همچنان از حق تحصیلات دانشگاهی محرومند و هر دانشگاهی که دانشجویان بهایی در آن مشغول به تحصیل باشند وادار به اخراج آنها می‌شود. متخصصین بهایی از انتصاب در شغل‌های دولتی محروم هستند و به دلیل اعتقاداتشان از جانب شرکت‌های خصوصی مورد تبعیض قرار می‌گیرند. حتی کسانی که از آنها دفاع می‌کنند نیز مورد حمله قرار می‌گیرند.