داوود فرهادپور؛ “قاضی قاتل” با اعمال فشار بر زندانیان سیاسی از طریق نقض قانون “تفکیک جرائم” باز هم قربانی گرفت!
پس از گذشت ۳۷ سال از پیروزی انقلاب جرم سیاسی رسمیت پیدا کرد، اما هرگز به آن عمل نشد، زیرا حاکمیت زیر بار داشتن زندانی سیاسی نرفته است و قوه قضاییه، تمامی زندانیان سیاسی در ایران را زندانیان امنیتی می‌داند!
در ماده ۸ آئین نامه زندان‌ها آمده است، کلیه محکومان با توجه به نوع و میزان محکومیت، پیشینه کیفری، شخصیت و اخلاق و رفتار طبقه بندی می شوند.
چند نفر در زندانهای ایران باید جانشان را از دست بدهند، تا قوه قضاییه نسبت به اعمال قانون تفکیک جرایم اقدام کند!؟
در ایران زندانیان سیاسی برای رسیدن به حقوق و خواسته خود، “تفکیک جرائم” که از ابتدایی ترین حقوق اولیه یک زندانی است، از راه های مختلف اعتراض خود را نسبت به عدم تفکیک جرائم، به گوش مسئولین میرسانند، از دوختن لباهایشان گرفته تا اعتصاب غذای طولانی مدت که منجر به وارد آمدن صدمات جبران ناپذیری بر جسم آنان می شود.
وحید صیادی نصیری یکی از بی‌شمار زندانیان سیاسی بود که در اعتراض به عدم تفکیک جرائم، دست به اعتصاب غذا زد، وحید ۲ ماه در اعتصاب غذا بود که دچار بیماری شده و در نهایت ۲۱ آذر ۹۷ جاودانه شد و داغ ننگی بر پیشانی حاکمیت نهاده شد.
کمتر از شش ماه از شهادت وحید صیادی نصیری نگذشته بود، که خبر شهادت علیرضا شیر محمد علی صدر اخبار قرار گرفت، و ننگی دیگر بر پیشانی حاکمیت نهاده شد.
علیرضا همانند هزاران جوان ایرانی که سؤال های فراوانی در ذهن داشتند، با نوشتن و انتقاد از نحوه اداره کشور و معیشت مردم، در فضای مجازی مورد غضب دستگاه های امنیتی قرار گرفت!
علیرضا را دستگیر و در شعبه ۱۵ به ریاست قاضی صلواتی به اتهام توهین به بنیانگذار جمهوری اسلامی و توهین به رهبری و تبلیغ علیه نظام محاکمه و به هشت سال زندان محکوم گردید.
علیرضا به زندان تهران بزرگ، تیپ یک سالن ۱۱ انتقال داده شد و در بدترین شرایط در کنار زندانیان خطرناک قرار گرفت!
علیرضا نوشته بود: زندگی در لجن زار زندان تهران بزرگ، در شان یک زندانی سیاسی نیست و تاکید کرده بود در آنجا امنیت جانی ندارد، علیرضا بخاطر عدم تفکیک مجرمین دست به اعتصاب غذا زد و بمدت سه هقته در اعتصاب غذا بود، علیرضا با درخواست فعالین و خانواده جان باختگان به اعتصاب غذای خود پایان داد.
دو نفر از متهمان جرائم سیاسی که بدلیل ارتکاب قتل و مواد مخدر دوران محکومیت خود را میگذراندند، با علیرضا درگیر و او را از ناحیه شاهرگ و شکم مضروب میکنند، این دو زندانی قبلا با سهیل عربی دیگر زندانی سیاسی نیز درگیری داشته اند و صدمات فراوانی به سهیل وارد کردند که به بیمارستان انتقال داده شد، اما متاسفانه از سوی مسئولین زندان مورد رسیدگی قرار نگرفت!
با خونریزی و جراحات وارد شده به علیرضا، در تاریخ ۲۰ خرداد در بیمارستان فیروز آبادی به شهادت رسید.
قتل علیرضا نه بدست زندانیان، بلکه بدست قاضی صلواتی انجام پذیرفته است، اگر قرار است کسی را محاکمه کنند این قاضی صلواتی و دستگاه قضاء است، زیرا با فرستادن زندانیان سیاسی به جایی که مجرمین خطرناک در آنجا دوران محکومیت خود را میگذرانند، حکم قتل آنان را از پیش امضاء کرده اند.
اشاره: مسوولیت محتوای نوشتارها و مقاله‌های ارسالی، بر عهده نویسنده است و کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی، دیدگاه‌ها و آرای مطرح شده در محتوای مطالب را ارزش‌گذاری نمی‌کند.