اتحادیه آزاد کارگران ایران در یکصدوهشتمین اجلاس سالانه سازمان جهانی کار در نامه‌ای به شارون بارو، رئیس کنفدراسیون بین المللی اتحادیه های کارگری از او خواست تا از مقام‌های مسئول جمهوری اسلامی بخواهد حکم آزادی بی‌قید و شرط فعالان کارگری و معلمان زندانی را صادر کنند.
در قسمت پایانی این نامه از خانم بارو خواسته شده به سبب مسئولیتی که برعهده دارد موضوع گسترده بازداشت فعالان کارگری را به عنوان یک مورد آشکار نقض حقوق انسانی کارگران در ایران مد نظر قرار داده و با درج آن در گزارش خویش در اجلاس یکصدوهشتم سازمان جهانی کار خواهان اخراج نمایندگان دولت ایران شود.
متن کامل این نامه را به نقل از صفحه تلگرامی اتحادیه آزاد کارگران ایران در ادامه بخوانید:
خانم شارون بارو رئیس محترم کنفدراسیون بین المللی اتحادیه های کارگری
احتراماً به عرض میرساند که در روز یک مه امسال نیروهای امنیتی به تجمع کارگران در مقابل مجلس ایران هجوم برده و نزدیک به پنجاه نفر از کارگران را دستگیر کردند و هنوز ۸ نفر از این کارگران به اسامی ناهید خداجو، اعظم خضری جوادی و فرهاد شیخی از اعضای اتحادیه آزاد کارگران ایران و مرضیه امیری، حسن سعیدی، کیوان صمیمی، ندا ناجی و عاطفه رنگریز در زندان به سر میبرند. لازم به ذکر است که برای مابقی دستگیرشدگان نیز پرونده قضایی تشکیل شده است و امکان صدور حکم زندان برایشان وجود دارد.
در روز ۲۶ آوریل ( ۶ اردیبهشت) نیز نیروهای امنیتی به تجمع کارگران در پارک جهان نمای کرج حمله کرده و ۱۲ نفر از کارگران از جمله پروین محمدی نائب رئیس اتحادیه ما را دستگیر نمودند که هم اکنون برای همه این کارگران پرونده قضایی مفتوح می باشد.
روز ۲۹ ژانویه ( نهم بهمن) نیز نیروهای امنیتی جعفر عظیم زاده رئیس هیأت مدیره اتحادیه آزاد کارگران ایران را دستگیر کرده و هم اکنون در زندان اوین محبوس می باشد. جعفر عظیم زاده صرفاً بخاطر فعالیت های صنفی کارگری به شش سال زندان محکوم شده است.
خلیل کریمی از اعضای هیأت مدیره اتحادیه به یکسال حبس محکوم گردیده است و مظفر صالح نیا دیگر عضو هیأت مدیره اتحادیه چندین بار از سوی اداره اطلاعات احضار گردیده و بصورت تهدیدآمیز از ادامه فعالیت های کارگری منع شده است.
هادی سلیمانی و مهدی فخری از دیگر اعضای اتحادیه آزاد کارگران ایران که در روز جهانی کارگر امسال بازداشت شده بودند به قید وثیقه موقتاً از زندان آزاد شده اند.
از سال گذشته تاکنون میزان تعرض نیروهای امنیتی به کارگران بسیار شدت گرفته است. در جریان اعتصاب کارگران هفت تپه و کارگران گروه ملی فولاد اهواز بیش از چهل نفر از کارگران اهواز دستگیر شده و پرونده قضایی برایشان تشکیل شده است و تمامی نمایندگان کارگران شرکت هفت تپه در جریان اعتصاب ۲۸ روزه این شرکت دستگیر شدند و تحت تعقیب قضایی قرار گرفتند و اسماعیل بخشی یکی از نمایندگان این کارگران هم اکنون در زندان به سر میبرد. علی نجاتی کارگر سابق این شرکت نیز با احتمال صدور حکم زندان روبروست.
زانیار دباغیان دیگر فعال کارگری دوره حکم حبس یکساله را در زندان سنندج سپری می نماید و اسحاق روحی که در روز جهانی کارگر در سنندج دستگیر شد هنوز در بازداشت به سر میبرد.
اسماعیل عبدی، محمود بهشتی لنگرودی و محمد حبیبی از معلمان ایران بخاطر فعالیت های صنفی در زندان هستند و ده ها تن از معلمان با اتهامات واهی در معرض صدور حکم زندان قرار دارند.
هم اکنون چهار عضو اتحادیه ما در زندان به سر میبرند و برای چند تن دیگر از اعضا نیز پرونده های قضایی مفتوح است که این امر همزمان با روند جدیدی از سرکوب کارگران در ایران اتفاق افتاده است و اتحادیه ما بیش از هر بخش دیگری مورد تعرض نیروهای امنیتی و قضایی قرار گرفته است.
این تعرض نیروهای امنیتی به کارگران در حالی صورت میگیرد که هر بار دولت ایران نمایندگان تشکل دولتی خانه کارگر را به نشست های ILO میفرستد و با ریاکاری وضعیت فلاکتبار ما کارگران را نزد سازمان جهانی کار لاپوشانی کرده و تصویر دیگری در این باره ارائه می دهد و در مقابل، کارگران را مورد شدیدترین سرکوب ها قرار می هد.
نهادهای حاکمیتی ایران به کارگران اجازه ایجاد تشکل های خویش را نمیدهند و کوچکترین تلاش کارگران را در این راستا با خشن ترین سرکوب ها پاسخ میدهند و با ارائه گزارش های دروغین به مجامع بین المللی نمیگذارند تا صدای ما کارگران به شما برسد.
خانم رئیس
با وجودی که کشور ایران یکی از اولین کشورهایی بود که به سازمان جهانی کار پیوست و اولین مقاوله نامه را در سال ۱۹۵۷ امضا کرد، اکنون و پس از گذشت ۶۲ سال از این تاریخ، جمهوری اسلامی ایران کماکان از امضای تعداد زیادی از مقاوله نامه های این سازمان سرباز زده است، از جمله سه مقاوله نامه پایه ای سازمان جهانی کار ( ۸۷، ۹۸، ۱۳۸) که دو مقاوله نامه از آن ها (۸۷ و ۹۸) مربوط به حق تشکل یابی و سازمان دهی نشست ها و پیش برد مذاکرات جمعی است.
در واقع دولت ایران نه تنها از امضا و اجرای این مقاوله نامه ها سرباز می زند، بلکه با تمام فعالان کارگری که کوچک ترین تلاشی در این جهت داشته باشند با شدت و خشونت برخورد می کند. نمونه زندانی کردن تعداد زیادی از اعضای اتحادیه ما یکی از این موارد است.
اینک اعضای اتحادیه ما و تعداد دیگری از کارگران و معلمان در زندان به سر میبرند تنها به این دلیل که از خواست و مطالبه خود و هم طبقه ای هایشان دفاع کرده اند.
اتحادیه آزاد کارگران ایران با ارسال این نامه از شما درخواست می کند به سبب مسئولیتی که برعهده دارید این موضوع را به عنوان یک مورد آشکار نقض حقوق انسانی کارگران در ایران مد نظر قرار داده و با درج آن در گزارش خویش در اجلاس یکصدوهشتم سازمان جهانی کار خواهان اخراج نمایندگان دولت ایران شده و با توجه به بی گناهی جعفر عظیم زاده، ناهید خداجو، اعظم خضری جوادی و فرهاد شیخی و دیگر کارگران و معلمان زندانی مؤاکداً از مقامات مسئول در ایران بخواهید حکم آزادی بی قید و شرط ایشان را صادر کنند و رفع منع قضایی از این کارگران صورت گیرد.
اتحادیه آزاد کارگران ایران- چهارم خرداد نودوهشت
رونوشت به تمامی اتحادیه های بین المللی کارگری و نهادهای حقوق بشری