سه شهروند بهایی ساکن شیراز جهت اجرای حکم به زندان عادل‌آباد منتقل شدند.
به گزارش کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی، روز سه‌شنبه ۱۷ اردیبهشت ۱۳۹۸، سه تن از شهروندان بهایی ساکن شیراز به نام‌های «پژمان شهریاری»، «محبوب حبیبی» و «کوروش روحانی» جهت اجرای حکم به زندان عادل‌آباد شیراز منتقل شدند.
دادگاه تجدیدنظر شیراز «محبوب حبیبی» و «کوروش روحانی» را به ۶ ماه حبس و «پژمان شهریاری» را به ۳ ماه و یک‌روز حبس تعزیری، با اتهام “تبلیغ علیه نظام” محکوم کرده‌بود.
یک منبع مطلع به کمپین گفت: «حکم دادگاه تجدیدنظر در روز یکشنبه ۱۸ فروردین‌ماه ۹۸ به این سه شهروند بهایی ابلاغ شده است».
این شهروندان بهایی پیش‌تر در شعبه اول دادگاه انقلاب شیراز به یک سال حبس تعزیری محکوم شده‌بودند.
سید محمود ساداتی، رئیس شعبه اول دادگاه انقلاب شیراز حکم یک سال حبس را به استناد ماده ۵۰۰ قانون مجازات اسلامی صادر کرده بود.
مطابق قانون مجازات اسلامی در ماده ۵۰۰ «هرکس علیه نظام جمهوری اسلامی ایران یا به نفع گروهها و سازمان‌های مخالف نظام به هر نحو فعالیت تبلیغی نماید به حبس از سه ماه تا یکسال محکوم خواهد شد».
گزارش کمپین از صدور حکم یکسال حبس برای محبوب حبیبی، پژمان شهریاری و کوروش روحانی را بخوانید.
این سه شهروند بهایی، جزو ۲۴ شهروند بهایی بودند که روز جمعه ۲۶ مرداد ۹۷ در حین برگزاری یک مراسم مذهبی در باغی در شیراز بازداشت شده بودند. پس از آن کوروش روحانی در دوم مهرماه و “پژمان شهریاری” و “محبوب حبیبی” یکشنبه ۸ مهر ۹۷ با سپردن وثیقه آزاد شدند.
قانون اساسی جمهوری اسلامی، بهاییت را به عنوان دین یا مذهب به رسمیت نمی‌شناسد، از این رو بازداشت و زندانی کردن بهاییان نیز در طول چهار دهه کماکان ادامه داشته است.
گزارشگران حقوق بشر سازمان ملل در امور ایران بارها به بهایی ستیزی توسط حکومت ایران اعتراض کرده‌اند و آن را مصداق بارزی از بی‌توجهی دولت ایران به معاهدات حقوق بشری دانسته‌اند.
اعضای آیین بهایی در ایران بزرگترین گروه اقلیت مذهبی غیرمسلمان در ایران را تشکیل می‌دهند. در سال‌های اخیر، بدرفتاری با بهاییان تشدید شده است و شامل تخریب قبرستان‌های آنان، دستگیری‌های خودسرانه، حمله به منازل، ضبط اموال، اخراج از کار، و سلب حقوق مدنی اساسی از آنها شده است. جوانان بهایی ایرانی همچنان از حق تحصیلات دانشگاهی محرومند و هر دانشگاهی که دانشجویان بهایی در آن مشغول به تحصیل باشند وادار به اخراج آنها می‌شود. متخصصین بهایی از انتصاب در شغل‌های دولتی محروم هستند و به دلیل اعتقاداتشان از جانب شرکت‌های خصوصی مورد تبعیض قرار می‌گیرند. حتی کسانی که از آنها دفاع می‌کنند نیز مورد حمله قرار می‌گیرند.
شهروندان بهایی در ایران از آزادی‌های مرتبط با باورهای دینی خود محروم بوده و بسیاری از آنان صرفا به دلیل اعتقاد به آئین بهایی بازداشت و زندانی می‌شوند.
بازداشت و زندانی کردن بهاییان در طول چهار دهه ادامه داشته و تعدادی از رهبران و باورمندان به بهاییت نیز در سال‌های ابتدایی استقرار جمهوری اسلامی، اعدام شده و اموال آنان مصادره شده است.