«امجد حسین پناهی»؛ دستگاه سرکوب نظام اسلامی ایران در حرکت نو و برای سرپوش گذاشتن جنایات و ایجاد خفقان بیشتر در این نظام پوسیده، باز هم در کردستان بیدار و مقاوم، شروع به سرکوب و موج جدیدی از دستگیری فعالان کُرد نموده است.
در این دو ماه اخیر بیش از دەها فعال مدنی و فعالان محیط زیستی از سوی نیروهای امنیتی بازداشت شده اند. طی روزهای اخیر موج جدیدی از دستگیری و بازداشت افراد در شهرهای کردستان آغاز شده است.
هدف رژیم جمهوری اسلامی در کردستان با بازداشت های بی رویه فعالان کُرد و مسائلی چون مجاز نبودن دستگیری ها و بازداشت های خودسرانه، مطلع نبودن دستگیرشدگان از اتهامات انتسابی و طولانی نگه داشتن این افراد در سلول‌های اداره اطلاعات با صدور حکم های تازه اعدام، افزایش فشار بر زندانیان سیاسی و مدنی کُرد و آزار و اذیت خانواده های آنهاست و بدین معناست که سرکوب را تجدید نموده است.
بنا به گزارش منابع خبری تنها در یک ماه اخیر بیش از پنجاه تن از فعالان و شهروندان کُرد دستگیر و روانه بازداشتگاهای اداره اطلاعات شدند و همچنان تعدادی از فعالان محیط زیست کُرد به نام‌های «سحرکاظمی»، «کاوه بابامرادی»، «آمانج قربانی»، «راشد منتظری»، «عیسی فیضی»، «سیروان قربانی»، «آرمان وفایی»، «افشین شیخ‌الاسلامی‌وطنی»، «آوات کرمی»، «ادریس محمدی»، «آرمین اسپرلوس» و «فردین کریمی» در بازداشت به‌سر می‌برند که از همه مهمتر دستگیری بدون دلیل فعالان محیط زیستی موج جدید نقض “آشکار” حقوق اولیه شهروندان و فعالان این عرصه است. از طرفی دیگر تاکنون پیگیری‌های خانواده‌های بسیاری از این بازداشت شدگان در نهادهای امنیتی، برای مشخص شدن دلایل بازداشت و محل نگهداری آنان بی نتیجه مانده است.
فشار، سرکوب و بگیر و ببند و شکنجه‌ی فعالین کُرد در نظام جمهوری اسلامی اصلا پدیده تازه‌ای نیست و به درازای عمر این رژیم وجود داشته است. اما تشدید این نوع فشارها بر فعالین کُرد در اوضاع سیاسی کنونی، در اصل یک حمله بازدارنده است که ریشه در موقعیت بحرانی رژیم اسلامی دارد.
رژیم جمهوری اسلامی با بگیر و ببند فعالین کُرد و اعمال فشار بر آنها می‌خواهد چنان فعالین و پیشروان جنبش آزادی خواهی را در موقعیت دفاعی قرار دهد که مجال فکر کردن و برنامه ریزی برای مقابله با این تعرض گسترده به حقوق شهروندان کُرد را از آنها سلب کند.
در شرایط کنونی مبارزه برای لغو حکم اعدام و دفاع از زندانیان سیاسی امری است که همواره و در هر شرایطی بایستی دنبال شود، اهمیت این مبارزه در شرایط کنونی که رژیم، آشکارا اهداف سیاسی ضدمردمی مشخصی را هم از گسترش موج اعدام ها و هم موج بازداشت های تازه تعقیب می کند، دو چندان ضروری می شود. روشن است که اعدام زندانیان سیاسی و دستگیری‌های فعالان سیاسی ابزاری برای بقای رژیم و حفظ مناسبات ظالمانه موجود و رویاروئی آشکار با مبارزات آزادیخواهانه و رهائی بخش در این جامعه است و هدف رژیم از این لحاظ روشن است. از این‌رو باید یک‌صدا از کلیه نهادهای فوق و مجامع بین المللی خواهان مداخله موثر و فعال و فوری باشیم، زیرا جان، مال و امنیت زندانیان سیاسی در خطر جدی می‌باشد و از تمامی انسان‌های آزاده و مجامع بین المللی بخواهیم که در مقطع حساس کنونی از زندانیان سیاسی و همچنین خانواده‌هایشان دفاع کرده و مانع از وقوع هر فاجعه و تراژدی دیگری شوند.