دو تن از شهروندان بهایی ساکن یزد از زندان این شهر آزاد شدند.
به گزارش کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی، روز شنبه ۲۷ بهمن ۱۳۹۷، مهران اسلامی و مهران بندی از شهروندان بهایی ساکن یزد که به یک‌سال تعزیری محکوم شده‌بودند، با توجه به عفو ۲۲ بهمن از زندان یزد آزاد شدند.
این دو شهروند بهایی، روز ۱۳ بهمن برای تحمل حبس راهی زندان یزد شده‌بودند.
مهران بندی‌امیرآبادی و مهران اسلامی‌امیرآبادی، در شعبه سوم دادگاه انقلاب یزد، با اتهامات «اجتماع و تبانی»، «اقدام علیه امنیت کشور»، «عضویت در گروه های معاند نظام» و «تبلیغ علیه نظام» هر یک به تحمل ۱۸ ماه حبس تعزیری و تبعید به شهرهای سراوان و دیوان‌دره محکوم شدند. حکمی که برای هر دو نفر در دادگاه تجدیدنظر شعبه ۱۱ استان یزد به یک‌سال کاهش یافت.
بر اساس رای دادگاه تجدیدنظر، حکم تبعید این دو شهروند نیز حذف شده‌بود.
محمدجواد ظریف، وزیر امور خارجه ایران، روز چهارم اردیبهشت ۱۳۹۶ در جلسه شورای روابط خارجی در نیویورک گفت بهایی بودن در ایران جرم نیست. آقای ظریف همچنین گفت در ایران کسی به دلیل «بهایی بودن و یا اعتقاد نداشتن به خدا» به زندان نمی‌رود.
وزیر امور خارجه ایران، پشت تریبون شورای روابط خارجی در نیویورک گفت: «ما مذهب بهاییت را به رسمیت نمی‌شناسیم اما این یک عقیده است. یک نفر می‌تواند اگنوستیک باشد، کسی می‌تواند آتئیست باشد. ما نمی‌رویم آنها را به خاطر آتئیست بودن‌شان به زندان بیاندازیم.»
او در ادامه گفت: «این تفاوتی است که باید قایل شوید. اما همچنین بهایی بودن باعث مصونیت کسی در برابر قانون نمی‌شود اگر مرتکب جرم شود.»
گزارشگران حقوق بشر سازمان ملل در امور ایران در طی عمر حکومت ایران بارها به بهایی ستیزی توسط حکومت ایران اعتراض کرده‌اند و آن را مصداق بارزی از بی‌توجهی دولت ایران به معاهدات حقوق بشری دانسته‌اند.
قانون اساسی جمهوری اسلامی، بهاییت را به عنوان دین یا مذهب به رسمیت نمی‌شناسد، از این رو بازداشت و زندانی کردن بهاییان نیز در طول چهار دهه کماکان ادامه داشته است.
اعضای آیین بهایی در ایران بزرگترین گروه اقلیت مذهبی غیرمسلمان در ایران را تشکیل می‌دهند. در سال‌های اخیر، بدرفتاری با بهاییان تشدید شده است و شامل تخریب قبرستان‌های آنان، دستگیری‌های خودسرانه، حمله به منازل، ضبط اموال، اخراج از کار، و سلب حقوق مدنی اساسی از آنها شده است. جوانان بهایی ایرانی همچنان از حق تحصیلات دانشگاهی محرومند و هر دانشگاهی که دانشجویان بهایی در آن مشغول به تحصیل باشند وادار به اخراج آنها می‌شود. متخصصین بهایی از انتصاب در شغل‌های دولتی محروم هستند و به دلیل اعتقاداتشان از جانب شرکت‌های خصوصی مورد تبعیض قرار می‌گیرند. حتی کسانی که از آنها دفاع می‌کنند نیز مورد حمله قرار می‌گیرند.