مهران بندی‌امیرآبادی و مهران اسلامی‌امیرآبادی، دو تن از شهروندان بهایی، جهت تحمل دوران محکومیت یک‌ساله خود، راهی زندان یزد شدند.
به گزارش کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی، روز شنبه ۱۳ بهمن‌ماه ۹۷، دو تن از شهروندان بهایی ساکن یزد به نام‌های «مهران بندی‌امیرآبادی» و «مهران اسلامی‌امیرآبادی» که در دادگاه تجدیدنظر شعبه ۱۱ استان یزد به یک‌سال حبس تعزیری محکوم شده‌بودند، جهت تحمل حبس راهی زندان این شهر شدند.
کمپین روز گذشته از احضار تلفنی مهران بندی‌امیری خبر داده‌بود.
این دو شهروند بهایی ساکن یزد، در شعبه سوم دادگاه انقلاب یزد، با اتهامات «اجتماع و تبانی»، «اقدام علیه امنیت کشور»، «عضویت در گروه های معاند نظام» و «تبلیغ علیه نظام» هر یک به تحمل ۱۸ ماه حبس تعزیری و تبعید به شهرهای سراوان و دیوان‌دره محکوم شده‌بودند و دی‌ماه ۹۷، دادگاه تجدیدنظر شعبه ۱۱ استان یزد محکومیت هر کدام را به یک‌سال حبس کاهش داد.
از سوی دیگر دادگاه تجدیدنظر شیراز، احکام یک سال حبس ۵ شهروند بهایی به نام‌های «ادیب حق پژوه»، «وحید دانا»، «فرهاد سرافراز»، «سعید عابدی» و «شهرام منصور» را به شش ماه حبس تعزیری کاهش داد.
دادگاه تجدیدنظر این شهروندان بهایی دوشنبه ۱۰ دی‌ماه ۹۷ برگزار شده‌بود.
لازم به توضیح است؛ پیش‌تر در شهریورماه ۹۷، شعبه اول دادگاه انقلاب شیراز این افراد را به اتهام «فعالیت تبلیغی علیه نظام» به تحمل یک سال حبس و یک سال تبعید محکوم کرده‌بود. دادگاهی که بنا به گفته منابع آگاه “به‌صورت غیابی و بدون اطلاع متهمان و وکیل آنها” برگزار شده بود.
محمدجواد ظریف، وزیر امور خارجه ایران، روز چهارم اردیبهشت ۱۳۹۶ در جلسه شورای روابط خارجی در نیویورک گفت بهایی بودن در ایران جرم نیست. آقای ظریف همچنین گفت در ایران کسی به دلیل «بهایی بودن و یا اعتقاد نداشتن به خدا» به زندان نمی‌رود.
وزیر امور خارجه ایران، پشت تریبون شورای روابط خارجی در نیویورک گفت: «ما مذهب بهاییت را به رسمیت نمی‌شناسیم اما این یک عقیده است. یک نفر می‌تواند اگنوستیک باشد، کسی می‌تواند آتئیست باشد. ما نمی‌رویم آنها را به خاطر آتئیست بودن‌شان به زندان بیاندازیم.»
او در ادامه گفت: «این تفاوتی است که باید قایل شوید. اما همچنین بهایی بودن باعث مصونیت کسی در برابر قانون نمی‌شود اگر مرتکب جرم شود.»
گزارشگران حقوق بشر سازمان ملل در امور ایران در طی عمر حکومت ایران بارها به بهایی ستیزی توسط حکومت ایران اعتراض کرده‌اند و آن را مصداق بارزی از بی‌توجهی دولت ایران به معاهدات حقوق بشری دانسته‌اند.
قانون اساسی جمهوری اسلامی، بهاییت را به عنوان دین یا مذهب به رسمیت نمی‌شناسد، از این رو بازداشت و زندانی کردن بهاییان نیز در طول چهار دهه کماکان ادامه داشته است.
اعضای آیین بهایی در ایران بزرگترین گروه اقلیت مذهبی غیرمسلمان در ایران را تشکیل می‌دهند. در سال‌های اخیر، بدرفتاری با بهاییان تشدید شده است و شامل تخریب قبرستان‌های آنان، دستگیری‌های خودسرانه، حمله به منازل، ضبط اموال، اخراج از کار، و سلب حقوق مدنی اساسی از آنها شده است. جوانان بهایی ایرانی همچنان از حق تحصیلات دانشگاهی محرومند و هر دانشگاهی که دانشجویان بهایی در آن مشغول به تحصیل باشند وادار به اخراج آنها می‌شود. متخصصین بهایی از انتصاب در شغل‌های دولتی محروم هستند و به دلیل اعتقاداتشان از جانب شرکت‌های خصوصی مورد تبعیض قرار می‌گیرند. حتی کسانی که از آنها دفاع می‌کنند نیز مورد حمله قرار می‌گیرند.