بهروز بوچانی پناهجوی اهل ایلام که بیش از پنج سال است، در اردوگاهی در جزیره مانوس پاپوآ گینهنو بهسر میبرد، برنده جایزه ۱۰۰ هزار دلاری ویکتورین و جایزه بهترین کتاب غیرداستانی سال به ارزش ۲۵ هزار دلار استرالیا شد.
بهروز بوچانی، نویسنده و روزنامهنگار ایرانی، با رمانی به نام «رفیقی ندارم بهجز کوهستان» که آنرا در پیامرسان واتسآپ نوشتهاست، در حالی توانست عنوان ارزشمندترین جایزه ادبی استرالیا را کسب کند که امکان خروج از جزیره محبوس در آن و دریافت جایزه خود را ندارد.
این نویسنده که سالهاست در جزیره مانوس در پاپوآ گینهنو محبوس است به بیبیسی گفت که بردن این جایزه او را “دچار احساسات متناقضی کرده است.”
او گفت: “یک جورهایی خیلی خوشحالم که میتوانیم توجهها را به این بدبختی جلب کنیم و میبینیم که خیلیها از این وضع آگاه شدهاند، که خیلی خوب است. اما از طرف دیگر فکر میکنم حق ندارم این جایزه را جشن بگیرم، چون دوستان زیادی دارم که دارند اینجا عذاب میکشند.”
“اولین چیزی که لازم داریم این است که آزاد شویم و از این جزیره برویم.”
بهروز بوچانی میگوید به واسطه روزنامهنگاری برای او مشکلاتی در ایران پیش آمد و ناچار به خروج از آن شد.
آقای بوچانی طی پنج سال رمانش را به فارسی مینوشت و در پیامرسان واتسآپ، برای مترجم آن، امید توفیقیان ارسال میکرد.
او میگوید “واتساپ مثل دفتر کارم است”.
“روی کاغذ ننوشتم چون در آن مقطع نگهبانها هر هفته یا ماه به اتاقها حمله میکردند و وسایلمان را میگشتند. نگران بودم که نوشتههایم از دست برود، برای همین در واتساپ مینوشتم.”
هیات داوران در توصیف رمان بهروز بوچانی گفته که او اشکال روایی مختلف را به کار برده و سنتهای مختلف ادبی سراسر جهان را در هم آمیخته و به ویژه در سنتهای ادبی کردی ریشه دارد.
بهروز بوچانی پیشتر با انتشار ویدیوهایی در فضای مجازی از داخل اردوگاه پناهجویان مانوس به وضعیت بد پناهجویان در این منطقه انتقاد کرده بود.
دولت پاپوآ گینه نو طی قراردادی که با استرالیا امضا کرده است متعهد شده که مهاجران «غیرقانونی» را در اردوگاه محبوس نگهدارد تا زمانی که احتمال اعطای پناهندگی به آنان از جانب دولت استرالیا مورد بررسی قرار گیرد.
بر اساس سیاست سختگیرانه مهاجرتی استرالیا، پناهجویانی که تلاش میکنند به استرالیا برسند بازداشت شده و به سه اردوگاه در پاپوآ گینه نو یا اردوگاهی در جزیره نائورو فرستاده میشوند.