۲۵ نهاد مدنی و حقوق بشری «شبکه همبستگی برای حقوق بشر در ایران» با انتشار بیانیه‌ای، تحت عنوان «اعزام نماینده ویژه سازمان ملل به ایران برای تماس با شکنجه شدگان ضروری است» ضمن بر شمردن موارد نقض حقوق بشر در ایران، خواهان آزادی فوری کلیه فعالان کارگری و بسته شدن پرونده اسماعیل خدابخشی سپیده قلیان و عسل محمدی شدند.
متن کامل این بیانیه که در اختیار کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی گرفته است در پی می‌آید:
«اعزام نماینده ویژه سازمان ملل به ایران برای تماس با شکنجه شدگان ضروری است!»
«ماده ۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر که ایران نیز یکی از کشورهائی است که ۷۱ سال پیش به تصویب آن رای مثبت داد و متعهد به اجرای آن می باشد چنین میگوید: “هیچکس نمی‌بایست مورد شکنجه یا بی‌رحمی و آزار، یا تحت مجازات غیرانسانی یا رفتاری قرار گیرد که منجر به تنزل مقام انسانی وی گردد”. تنظیم کنندگان اعلامیه جهانی حقوق بشر در سال ۱۹۴۸ تصور نمی کردند که دهها سال بعد در کشور ایران حکومتی مذهبی و جنایتکار به قدرت خواهد رسید که شکنجه و آزار انسانها را شرعا و قانونا مجاز و اجرای فرمان خدا خواهد کرد!
آمار دقیقی در مورد شهروندان ایرانی شکنجه شده در نظام جمهوری اسلامی و تعداد کسانی که در زیر شکجه به قتل رسیده اند در دست نیست، اما میدانیم که دهها هزار نفری که طی۴۰ سال گذشته به اعدام محکوم شدند، قبل از اعدام به طرز وحشیانه ای شکنجه شدند و تعدادی زیادی از آنان در حقیقت در زیر شکنجه به قتل رسیده اند.
هم چنین میدانیم که هزاران تن از کسانی که طی چهل سال گذشته در زندانهای جمهوری اسلامی مورد آزار و شکنجه های وحشیانه قرار گرفته اند، پس از آزادی از زندان و در فضای رعب و وحشت و تهدید جمهوری اسلامی مجبور به سکوت شده اند و فقط تعداد کمی از شکنجه شدگان و زندانیان سیاسی سابق در افشای شکنجه های وحشیانه و رفتارهای غیر انسانی جمهوری اسلامی در زندانها سخن گفته و یا نوشته اند که اسماعیل بخشی یکی از جدید ترین آنان است.
اسماعیل بخشی فعال جنبش کارگری که چند هفته پیش همراه با کارگران نیشکر هفت تپه بخاطر وضعیت بد معیشتی خود دست به اعتراض و اعتصاب زده بود، توسط عمال امنیتی حکومت اسلامی دستگیر و تا سرحد مرگ شکنجه شد، ولی از آنجائی که کارگران نیشکر هفت تپه به اعتصاب خود ادامه دادند و آزادی اسماعیل بخشی را هم به مطالبات خود اضافه کردند، لاجرم حکومت ضد کارگر جمهوری اسلامی مجبور گردید که او را به طور موقت و با وثیقه ای سنگین آزاد نماید.
سال هاست که جمهوری اسلامی با این ترفند برخی از زندانیان را به طور موقت آزاد می کند و در زمانی دیگر آن ها را دوباره به زندان می اندازد و یا زیر تیغ پرونده های امنیتی آن ها و خانواده های شان را تهدید و شکنجه می کند!
اسماعیل بخشی پس از رهائی از شکنجه گاه جمهوری اسلامی و علیرغم تهدیدهای شکنجه گران به منظور وادار ساختن او به سکوت در مورد آنچه که در مدت بازداشت بر او گذشته است، شجاعانه به افشای شکنجه های جسمی و روحی که در مدت بازداشت بر او وارد کرده بودند پرداخت.
او وزیر اطلاعات جمهوری اسلامی را برای پاسخگوئی بر آنچه بر او رفته است به مناظره ای علنی در پیشگاه مردم ایران دعوت نمود. اما حکومتی که همه روزه شهروندان ایرانی را تحت عنوان “تعزیرات اسلامی و شرعی” شکنجه میکند، ادعای اسماعیل بخشی را دروغ و رسما اعلام نمود که اسماعیل بخشی در مدت بازداشت شکنجه نشده است!
اسماعیل بخشی و کارگران نیشکر هفت تپه و فولاد اهواز و سایر کارگران و زحمتکشان ایران که این روزها از شدت فقر و گرسنگی و بیکاری در گوشه و کنار ایران دست به اعتراض و اعتصاب زده و میزنند، توسط نیروهای انتظامی و امنیتی جمهوری اسلامی سرکوب و شکنجه میشوند، درحقیقت بدنبال بدست آوردن ابتدائی ترین حقوق انسانی خود هستند. حقوقی که اعلامیه جهانی حقوق بشر آنرا به رسمیت شناخته و دولت ها را ملزم به رعایت این حقوق برای شهروندان تمام کشورهای عضو سازمان ملل متحد کرده است. حقوق ابتدائی بشر که مطالبه آن در نظر حکومت خودکامه اسلامی جرم محسوب میشود و درخواست کنندگان این حقوق را با زندان و شکنجه مواجه خواهد ساخت.
این حقوق انسانی در ماده ۲۳ اعلامیه جهانی حقوق بشر چنین توضیح داده شده است:
“هر انسانی حق دارد که صاحب شغل بوده و آزادانه شغل خویش را انتخاب کند، شرایط کاری منصفانه مورد رضایت خویش را دارا باشد و سزاوار حمایت در برابر بیکاری است. هر انسانی سزاوار است تا بدون رواداشت هیچ تبعیضی برای کار برابر، مزد برابر دریافت نماید هر کسی که کار میکند سزاوار دریافت دستمزدی منصفانه و مطلوب برای تأمین خویش و خانوادهٔ خویش موافق با حیثیت و کرامت انسانی بوده و نیز می‌بایست در صورت نیاز از پشتیبانی‌های اجتماعی تکمیلی برخوردار گردد. هر شخصی حق دارد که برای حفاظت از منافع خود اتحادیه صنفی تشکیل دهد یا به اتحادیه‌های صنفی بپیوندد.”
اسماعیل بخشی و سایر فعالان کارگری در ایران دستگیر و شکنجه و سپس به زندانهای بلند مدت محکوم میشوند، چرا که حقوق انسانی خود را مطالبه میکنند و این خود در نظام ضد بشری جمهوری اسلامی جرمی بزرگ محسوب میشود. وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی در پاسخگوئی به اسماعیل بخشی درمورد شکنجه ها، وقاحت را به جائی رسانده است که او را به دروغگوئی و تبلیغات علیه “نظام مقدس اسلامی”! متهم کرده و پرونده جدیدی را علیه او بازکرده است تا دیگر کسی جرأت نکند از شکنجه در داخل زندانهای جمهوری اسلامی سخن بگوید.
مدافعان حقوق بشر در ایران که سالها است برای لغو شکنجه و اعدام در ایران مبارزه میکنند، در این شرایط حساسی که فقر و بیکاری و گرسنگی در ایران بیداد میکند، می بایستی علیه سرکوب و بازداشت و شکنجه در ایران کارزار جدیدی را برپا کنند و به دفاع از اسماعیل بخشی و سایر شکنجه شدگان برخیزند. حکومت ضد تمام ارزش های حقوق بشری حاکم بر ایران مجبور میشود اسماعیل بخشی را با تنی شکنجه شده حتی بطور موقت از زندان آزاد سازد و این بیانگر قدرت مبارزه متحد و سراسری مدافعان حقوق بشر در داخل و خارج از کشور است. این مبارزه را میبایستی ارج نهاد و برای استمرار و پیگری آن تلاش نمود.
ما نهادهای مدافع حقوق بشر و امضا کنندگان این بیانیه از تمامی مردم آزاده و شریف ایران و دیگر گروه ها و نهادها و فعالان سیاسی و اجتماعی ایرانی و شخصیت ها و نهادهای سیاسی و فرهنگی و هنری در سرتاسر دنیا درخواست میکنیم تا از سازمان ملل متحد بخواهند که در اسرع وقت نماینده ویژه ای را برای تحقیق و بررسی شکنجه در ایران و تماس با شکنجه شدگان در زندانهای جمهوری اسلامی به این کشور اعزام دارد.
ما هم چنین خواهان آزادی فوری و بدون قید و شرط علی نجاتی، عضو هیئت مدیره سندیکای کارگران نیشکر هفت‌تپه که هشتم آذر دستگیر شده است و احتیاج مبرم به خدمات پزشکی دارد، می باشیم.
ما خواهان بسته شدن فوری پرونده اسماعیل بخشی، سپیده قلیان “فعال مدنی که همراه با اسماعیل بخشی بازداشت و سپس با وثیقه ۵۰۰ میلیون تومانی از زندان آزاد شد” و عسل محمدی “فعال دانشجویی و عضو تحریریه نشریه گام، که در ارتباط با اعتصاب کارگران نیشکر هفت‌تپه بازداشت شده بود و با وثیقه ۴۰۰ میلیون تومانی از زندان آزاد شد” و دیگر کارگران بازداشتی هستیم و امیدواریم که با همبستگی جهانی و فشار به حکومت جمهوری اسلامی بتوانیم هر چه زودتر به خواسته هایمان دست یابیم!»
شبکه همبستگی برای حقوق بشر در ایران
ژانویه ۲۰۱۹
امضاء:
۱ – انجمن زنان ایرانى – مونترال
۲ – انجمن تئاتر ایران و آلمان ـ کلن
۳ – انجمن فرهنگی ایران وسوئیس – ژنو
۴ – انجمن جمهوریخواهان ایران – پاریس
۵ – انجمن حقوق بشر و دموکراسی برای ایران – هامبورگ
۶ – مادران پارک لاله ایران
۸ – مادران صلح مونترال
۹ – حامیان مادران پارک لاله – دورتموند
۱۰- حامیان مادران پارک لاله – هامبورگ
۱۱- حامیان مادران پارک لاله – فرزنو
۱۲- شبکه همبستگی ملی فرزنو – کالیفرنیا
۱۳- فدراسیون اروپرس
۱۴- کانون مدافعان حقوق بشر کردستان
۱۵- کمیته مستقل ضد سرکوب شهروندان ایرانی – پاریس
۱۶- کمیته دفاع از حقوق بشر در ایران – شیکاگو
۱۷- کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی
۱۸- نهاد «همه حقوق بشر، برای همه، در ایران»
۱۹- همبستگى جمهورى خواهان ایران (هجا)- مونترال
۲۰- همبستگى جمهورى خواهان ایران (هجا)- نیویورک
۲۱- همبستگى جمهورى خواهان ایران (هجا)- لوس آنجلس
۲۲- همبستگى جمهورى خواهان ایران (هجا)- ونکوور
۲۳- همبستگى جمهورى خواهان ایران (هجا)- هلند
۲۴- همبستگی برای حقوق بشر در ایران – کلگری
۲۵- همبستگی زنان جمهوریخواه ایران