نرگس محمدی که اینک دوران محکومیت خود را در زندان می گذراند در نامه ای به دادستان تهران از صدور دستور جدید این مقام قضایی درخصوص تلفن زدن انتقاد کرد.
خانم محمدی در نامه خود از دادستان تهران پرسیده است: «آیا سزاوار است به جای پاسخ به مطالبه حق مداوایم، تلفن کودکانم را قطع کنید؟»
نرگس محمدی، نایب رییس کانون مدافعان حقوق بشر چند روز قبل به همراه نازنین زاغری، دیگر زندانی محبوس در بند زنان زندان اوین در اطلاعیه ای اعلام کرده بودند که در اعتراض به چگونگی نحوه رسیدگی به وضعیت درمانی شان در مرحله اول به مدت سه روز از تاریخ ۹۷/۱۰/۲۴ لغایت ۹۷/۱۰/۲۶ اعتصاب غذا می کنند.
به گزارش سایت کانون مدافعان حقوق بشر، متن نامه خانم محمدی به دادستان تهران به شرح زیر است:
جناب آقای جعفری دولت آبادی
دادستان محترم
با سلام و احترام
از ۲۶ تیر ماه ۹۴ تا ۲۶ تیر ماه ۹۵ به دستور مقام دادستانی و وزارت اطلاعات از شنیدن صدای کودکان خردسال و بی گناهم محروم بودم. پس از ۱۹روز اعتصاب غذا، دادستان تهران طی نامه ای کتبی و در حضور وکیل و دادیار محترم وقت، جناب آقای حاجیلو، مجوز تلفن به علی و کیانا را روزهای شنبه و برای هر کدام ۱۵دقیقه صادر کردند و من اعتصابم را شکستم.
امروز شنبه ۱۵دی ۹۷ برای تلفن به کیانا وعلی رفتم. گفتند از امروز دستور قضایی آمده فقط ۱۰دقیقه فرصت گفت و گو با بچه هایت را داری. حساب کردم ۵ دقیقه اول حتماً صرف شماره گیری با خط های خراب زندان برای خارج از کشور می شود. ۲ دقیقه هم اپراتور پیغام می دهد. من باید در ۳ دقیقه با دو کودک خردسالم در پاریس حرف بزنم، این در حالی است که بیش از سه سال و نیم است که ندیدمشان.
آیا این کار به معنای قطع تماس تلفنی من و کودکانم نیست؟ آیا چنین شیوه ای شکنجه روحی و روانی و اعمال فشار طاقت فرسا بر یک مادر زندانی نیست؟
جناب دادستان
می گویند این دستور، دستور قضایی است و ما زیر نظر دادستان تهران هستیم.
۲۶ تیر ۹۵ نامه و مجوز کتبی حضرتعالی به من ابلاغ شد که هر شنبه با کودکانم صحبت کنم و من اعتصابم را شکستم و امروز شما رأی و ابلاغ خود را شکستید. آیا سزاوار بود درست زمانی که حق مداوایم را طلب کردم تماس با کودکانم را نیز از دست بدهم؟ آیا این رسم حکومتداری و عدالت مداری است؟
بنابراین اعلام می کنم که در اعتراض به این عمل که جنبه انتقام جویی دارد و غیر قانونی است از این تاریخ تا اعاده وضعیت قبل، از تلفن زدن خودداری می کنم.
نرگس محمدی
زندان اوین
نرگس محمدی، برنده جایزه ساخاروف، در اردیبهشت ۱۳۹۵، توسط دادگاه انقلاب تهران به ۱۶ سال زندان محکوم شد که ۱۰ سال از آن به دلیل فعالیت او در کمپین گام به گام تا لغو مجازات اعدام (لگام) بوده است. دادگاه همکاری او با این کمپین مسالمت آمیز را مصداق اتهام «تشکیل جمعیت با هدف برهم زدن امنیت کشور» اعلام کرد. نرگس محمدی اظهار داشته که در جلسه محاکمه، قاضی برخوردی خصومت‌آمیز و مغرضانه نسبت به وی داشته و به طرزی بی‌پرده و آشکارا از اتهامات وارده به او از سوی مقامات وزارت اطلاعات دفاع کرده است. او همچنین اظهار داشته که قاضی او را به واسطه فعالیت‌هایش علیه مجازات اعدام، به تلاش برای تغییر احکام الهی متهم کرده است.
همچنین ۶ سال دیگر از محکومیت نرگس محمدی به اتهام «اجتماع و تبانی علیه امنیت کشور» و «تبلیغ علیه نظام» بوده است که اساس آنها نیز فعالیت‌های مسالمت آمیز حقوق بشری وی است، از جمله مصاحبه با رسانه‌ها درباره موارد نقض حقوق بشر، شرکت در تجمعات مسالمت‌آمیز مقابل زندان جهت حمایت از خانواده‌های زندانیان محکوم به اعدام، ارتباط با دیگر فعالان حقوق بشر من‌جمله شیرین عبادی، برنده جایزه صلح نوبل، مشارکت در اعتراضات مسالمت‌آمیز علیه اسیدپاشی و ملاقات با کاترین اشتون در سال ۱۳۹۲. شعبه ۳۶ دادگاه تجدید نظر استان تهران حکم ۱۶ سال زندان نرگس محمدی را در مهرماه ۱۳۹۵ تأیید کرد , درخواست اعاده دادرسی وی در اردیبهشت‌ماه ۱۳۹۶ توسط دیوان عالی کشور رد شد.