هشت درویش گنابادی محبوس در زندان تهران بزرگ، موسوم به فشافویه که ۱۰۵ روز، از محکومیت‌شان را در سلول‌های انفرادی، به‌سر بردند، اکنون پس از انتقال به بند «امن» این زندان و با وجود سرما کماکان در وضعیت مناسبی نیستند.
سعید سلطان‌پور، درویش زندانی محبوس در تیپ ۱ زندان فشافویه در یک پیام صوتی که در اختیار مجذوبان نور قرار گرفته، از آخرین وضعیت این هشت درویش می‌گوید.
به گفته‌ی سلطان‌پور، “کسری نوری یکی از این هشت درویش در پیامی از وی می‌خواهد که لباس‌های آنان را که بعد از حمله‌ی گارد زندان به درویشان زندانی پیش او امانت مانده را به دستشان برساند، اما به دستور فرزادی رئیس زندان فشافویه از این کار جلوگیری شده است”.
آقای سلطان‌پور می‌گوید: «این هشت درویش که در هفتم شهریور توسط نیروهای گارد زندان مورد حمله قرار گرفته بودند با بدن زخمی و شکسته و لباس تابستانی پاره و خونین به انفرادی منتقل شدند، اما در فصل سرما به آنان لباس نرسانده‌اند».
این درویش گنابادی در این تماس تلفنی گفته است: «من به مسئولان زندان التماس کردم که اجازه بدهند یکی از این هشت درویش را ببینم و لباس‌هایشان را به او تحویل بدهم، اما به دستور فرزادی رئیس زندان از این کار جلوگیری شد».
رضا انتصاری، محمد شریفی‌مقدم، کسری نوری، مرتضی کنگرلو، سینا انتصاری، مهدی اسکندری، امیر نوری و حسام معینی هشت درویشی هستند که بعد از حمله‌ی هفتم شهریور گارد زندان فشافویه به درویشان زندانی متحصن در تیپ ۳ فشافویه با سر و بدن مجروح به انفرادی منتقل شده و تا روز پنج شنبه ۲۲ آذرماه در آنجا محبوس بوده‌اند.
گفته شده است درهای هواخوری بعد از ۱۰۵ روز حبس به روی این هشت نفر گشوده شده و از امکانات سایر زندانیان برخوردار شده‌اند.
فائزه عبدی‌پور همسر محمد شریفی‌مقدم درویش گنابادی زندانی نیز در همین خصوص به کمپین حقوق بشر در ایران گفته‌بود که همسرش به همراه هفت درویش زندانی دیگر صبح روز ۲۲ آذر ماه پس از «۱۰۵ روز حبس در سلول‌های انفرادی»، به بند «امن»زندان فشافویه منتقل شدند.
تجمع اعتراضی موسوم به گلستان هفتم روز دوشنبه ۳۰ بهمن در اعتراض به بازداشت نعمت‌الله ریاحی، از دراویش گنابادی ساکن شهرکرد که روز ۲۹ بهمن ۱۳۹۶ از سوی مأموران امنیتی در تهران بازادشت شده بود صورت گرفته‌بود.
این درویش گنابادی ساکن شهرکرد، برای حمایت از قطب دراویش در جریانات اخیر گلستان هفتم به تهران آمده‌بود.
منابع خبری به کمپین گفته‌اند “دراویش بازداشتی از ابتدای بازداشت، از ابتدایی‌ترین حقوق خود محروم بوده‌اند و دادگاه آنان بدون اجرای تشریفات قانونی و بهره‌مندی از حق وکیل و برخلاف قانون آئین دادرسی کیفری برگزار شده است.”
فشارها به دراویش در نظام جمهوری اسلامی عمدتا از شهر قم آغاز شد. قم مذهبی‌ترین شهر ایران است و با توجه به نزاع تاریخی صوفیه و اهل شریعت، فشار بر دراویش در این شهر سابقه طولانی دارد و به سال‌های قبل از انقلاب می‌رسد؛ اما در سال‌های اول دهه هشتاد خورشیدی با انتشار شماری از کتاب‌های ضدصوفی در قم که این سلسله را به ضدشیعی بودن متهم می‌کردند، رفته رفته جو سنگین‌تری علیه آنها شکل گرفت. تنش در مناسبات حکومت با دراویش نعمت‌اللهی با تخریب برخی از مکان‌های مذهبی‌شان و مخالفت حکومت با گردهمایی آنها به خصوص در قم وارد مرحله ای شد که یک دهه بعد در تهران به درگیری فیزیکی و خونریزی انجامید.
در سال‌های گذشته اخبار و گزارش‌های پرشماری از احضار، تهدید، بازداشت و در نهایت محاکمه و صدور احکام سنگین برای دراویش – به ویژه دراویش سلسله گنابادی- منتشر شده است.