امروز، ۱۶ آذرماه، روز دانشجو در تقویم ایران است.
اجلال قوامی، روزنامه نگار و فعال حقوق بشر اهل سنندج، در نوشتاری مرتبط با همین موضوع به دو موضوع اشاره می‌کند. او نوشته‌است “جنبش دانشجویی پس از چند دهه رنج سیاست ورزی و پیشاهنگی در تحولات به سوی یک دگرگونی در سازمان و سلوک خود آغوش گشوده است. داستان تحول و پوست اندازی این جنبش داستان رمزآلودی است که به صد زبان بیان شده است. جنبش دانشجویی در تمنای کسب یک هویت جدید است. ”
اجلال قوامی در ادامه تاکید می کند “در جنبش دانشجویی امروز شعار مبارزه با امپریالیسم رنگ باخته و بالا رفتن از دیوار سفارت و حذف و خشونت جایگاهی ندارد.”
در ادامه نوشتار اجلال قوامی، روزنامه نگار و فعال حقوق بشر آمده است:
یکم: جنبش دانشجویی پس از چند دهه رنج سیاست ورزی و پیشاهنگی در تحولات به سوی یک دگرگونی در سازمان و سلوک خود آغوش گشوده است. داستان تحول و پوست اندازی این جنبش داستان رمزآلودی است که به صد زبان بیان شده است. جنبش دانشجویی در تمنای کسب یک هویت جدید است. نسل جدید این جنبش نه تنها سخنی از تایید و تکرار راه و روش اسلاف خود بر زبان نیاورده بلکه نشانه هایی از عصیان نسبت به هویت پیشین خود دارد.
دوم: جنبش دانشجویی امروز بیش از آنکه خود را در نقش یک چریک ببیند، می خواهد یک کنشگر حقوق بشر و یا یک منتقد سیاسی گفتگو گر باشد. در جنبش دانشجویی امروز شعار مبارزه با امپریالیسم رنگ باخته و بالا رفتن از دیوار سفارت و حذف و خشونت جایگاهی ندارد. این جنبش پارادایم خود را دموکراسی خواهی و حقوق بشر می داند و نقد سنت های پیشین جنبش را ضرورتی انکارناپذیر می داند و آسیب شناسی و آفت زدایی را شرط تعالی خود می داند.دانشجوی امروز سودای فتح قله های جهان و رهبری آن را ندارد، بلکه آمال خویش را کاستن از آلام و رنجهای جامعه خویش می داند.
«اجلال قوامی»