در آستانه روز جهانی حقوق بشر، “دهم دسامبر” ۲۴ نهاد مدنی و حقوق بشری، طی بیانیه‌ای مشترک، نوشته‌اند: «سه سال پس از تشکیل سازمان ملل متحد، در روز ۱۰ دسامبر ۱۹۴۸، اعلامیه جهانی حقوق بشر که متضمن کرامت و آزادیهای فردی و اجتماعی آحاد بشر در تمام کشورهای جهان است، به تصویب رسید و از آن پس این روز را روز جهانی حقوق بشر نام نهادند».
به گزارش کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی، ۲۴ نهاد مدنی و حقوق بشری، طی بیانیه‌ای مشترک در «شبکه همبستگی برای حقوق بشر در ایران» به مناسبت روز جهانی حقوق بشر، گفته‌اند “هرگاه یک شهروند ایرانی برای اجرای مفاد اعلامیه جهانی حقوق بشر در کشور خود فعالیت نماید، مجرم شناخته می‌شود و با اتهامات ساختگی امنیتی به شکنجه و زندان محکوم می‌گردد”.
در بخشی از این بیانیه آمده‌است: «اسماعیل بخشی نماینده کارگران نیشکر هفت تپه، نسرین ستوده وکیل و برنده جایزه حقوق بشری اروپا به نام جایزه ساخارف، فرهاد میثمی، نرگس محمدی، آرش صادقی، گلرخ ایرایی، آتنا دائمی، زینب جلالیان، اسماعیل عبدی، بهشتی لنگرودی، محمد حبیبی، سپیده قلیان، علی نجاتی، محمدعلی طاهری و صدها تن دیگر از فعالان دانشجویی، فعالان مدنی و سیاسی و شهروندان بهایی و …که در زندانها و شکنجه‌گاه‌های جمهوری اسلامی به مرگ تدریجی محکوم شده‌اند، همه و همه جز مطالبات حقوق بشری و انسانی، درخواست دیگری از حکومت‌گران جمهوری اسلامی نداشته‌اند».
متن کامل این بیانیه در ادامه آمده است:
سه سال پس از تشکیل سازمان ملل متحد، در روز ۱۰ دسامبر ۱۹۴۸، اعلامیه جهانی حقوق بشر که متضمن کرامت و آزادیهای فردی و اجتماعی آحاد بشر در تمام کشورهای جهان است، به تصویب رسید و از آن پس این روز را روز جهانی حقوق بشر نام نهادند. روزی که چون خاری است در چشم رژیم‌های خودکامه‌ای همانند جمهوری اسلامی ایران که بنیاد خود را برضد حقوق بشر و بر تبعیض بین انسان‌ها نهاده‌اند.
در ماه نوامبر ۲۰۱۸ قطعنامه مربوط به نقض شدید حقوق بشر حکومت جمهوری اسلامی ایران در کمیته سوم مجمع عمومی سازمان ملل متحد تصویب شد. اما حکومت ضد حقوق بشری جمهوری اسلامی ایران به مانند ۴۰ سال گذشته، بی توجه به این قطعنامه‌ها و هشدارها و درخواست‌های بین‌المللی فعالان حقوق بشری و سیاسی، همچنان به جنایات خود و نقض روزمره حقوق بشر در تمامی عرصه‌های زندگی و آزادیهای فردی و اجتماعی ایرانیان ادامه می‌دهد.
در روز جهانی حقوق بشر چه دردناک است که اعلام کنیم: پس از چهل سال کشتار و اعدام و شکنجه ده‌ها هزار دگراندیش ایرانی توسط باندهای تبهکار جمهوری اسلامی، هرگاه یک شهروند ایرانی برای اجرای مفاد اعلامیه جهانی حقوق بشر درکشور خود فعالیت نماید، مجرم شناخته می‌شود و با اتهامات ساختگی امنیتی به شکنجه و زندان محکوم می‌گردد.
اسماعیل بخشی نماینده کارگران نیشکر هفت تپه، نسرین ستوده وکیل و برنده جایزه حقوق بشری اروپا به نام جایزه ساخارف، فرهاد میثمی، نرگس محمدی، آرش صادقی، گلرخ ایرایی، آتنا دائمی، زینب جلالیان، اسماعیل عبدی، بهشتی لنگرودی، محمد حبیبی، سپیده قلیان، علی نجاتی، محمدعلی طاهری و صدها تن دیگر از فعالان دانشجویی، فعالان مدنی و سیاسی و شهروندان بهایی و …که در زندانها و شکنجه‌گاه‌های جمهوری اسلامی به مرگ تدریجی محکوم شده‌اند، همه و همه جز مطالبات حقوق بشری و انسانی، درخواست دیگری از حکومت‌گران جمهوری اسلامی نداشته‌اند.
آری در کشوری که چهل سال است در مورد بی حقوقی انسان ایرانی تبلیغ می‌شود سخن گفتن از اعلامیه جهانی حقوق بشر و مطالبه حقوق شهروندی از جانب مدافعان حقوق بشر در این کشور، جرمی بزرگ و مستوجب مجازات است!
قوه قضائیه و دادگاه‌های انقلابی و اسلامی حکومت ولایت فقیه که طی ۴۰ سال گذشته، با ساختن اتهام‌های بی پایه و اساسی از قبیل: ضد امنیتی، مفسد فی الارض، جاسوس، مرتد و یاغی که در هیچ کجای دنیا و هیچ نظام حقوقی چنین اتهاماتی اعتبار قانونی و حقوقی ندارند، هزاران منتقد و مخالف جمهوری اسلامی را به مرگ محکوم کردند.
این روزها با گسترش مبارزات صنفی و حقوق بشری مردم ایران، یکبار دیگر همان اتهامات بی پایه و اساس را به فعالان جنبش های مدنی و صنفی می‌زنند، تا از یک‌سو فضای رعب و وحشت را در جامعه سنگین‌تر نمایند و از سوی دیگر این فعالان را با مجازات‌های سنگین مواجه سازند. بستن اتهامات ضدامنیتی، مفسدفی الارض و جاسوسی به فعالان محیط زیست، جنبش کارگری و جنبش معلمان، در حقیقت فقط تنگ کردن عرصه فعالیت فعالان مدنی و حقوق بشری مردم ایران است که از فساد و تباهی و جنایات چهل ساله جمهوری اسلامی به ستوه آمده‌اند.
در روز جهانی حقوق بشر، مدافعان ایرانی حقوق بشر افتخار دارند اعلام کنند که علیرغم سیاست سرکوب وحشیانه معترضان و صدور احکام سنگین و فشار روز افزون بر زندانیان سیاسی و عقیدتی، دامنه مبارزات مردم ایران هر روز گسترده‌تر می‌شود. مردم ایران، اعم از زنان، کارگران، کشاورزان، دانشجویان، معلمان، اقلیت های قومی و مذهبی، وکلای مدافع حقوق بشر، روزنامه نگاران، هنرمندان، فعالان محیط زیست و غیره، رژیم حکومت اسلامی را به چالش می کشند. آنان برای بدست آوردن حقوق و آزادیهای فردی و اجتماعی که اعلامیه جهانی حقوق بشر، برخورداری از آنها را حق مسلم و قانونی شهروندان هر کشور میداند، تلاش‌می کنند.
همچنین در سالروز تصویب اعلامیه جهانی حقوق بشر، نهادهای امضاکننده این بیانیه توجه تمامی وجدانهای بیدار در سرتاسر جهان را نسبت به وضعیت ناگوار زندانیان سیاسی و عقیدتی در ایران جلب می‌نمایند. زندانیانی که پس از ماهها شکنجه های وحشیانه، در بیدادگاه‌های در بسته جمهوری اسلامی و بدون حضور وکیل مدافع با اتهامات ساختگی، به زندانهای دراز مدت محکوم شده‌اند. زندانیان از تغذیه مناسب و حداقل امکانات درمانی و بهداشتی محروم گردیده اند با این نیت عبث حکومت‌گران خودکامه اسلامی که زندانیان سیاسی را از نظر جسمی و روحی در هم شکنند و از پای در آورند.
دفاع از زندانیان سیاسی ایران در برابر حکومتی که حتی قوانین خود را در مورد نحوه مدیریت زندانها و رفتار با آنان را رعایت نمی‌کند وظیفه حقوق بشری وجدانهای بیدار در سرتاسر دنیا است.
در پایان یاد و نام بهمن امینی، یکی از مدافعان سخت کوش حقوق بشر و از پایه گذاران و همکاران گرانقدر “شبکه همبستگی برای حقوق بشر در ایران” را که در آستانه روز جهانی حقوق بشر درگذشت، گرامی می‌داریم و بر ادامه راهش پای خواهیم فشرد.
شبکه همبستگی برای حقوق بشر در ایران
دسامبر ۲۰۱۸
امضاء:
۱ – انجمن زنان ایرانى – مونترال
۲ – انجمن تئاتر ایران و آلمان ـ کلن
۳ – انجمن همبستگی ایرانیان – تگزاس
۴ – انجمن جمهوریخواهان ایران – پاریس
۵ – انجمن حقوق بشر و دموکراسی برای ایران – هامبورگ
۶ – انجمن فرهنگی ایران وسوئیس – ژنو
۷ – بنیاد اسماعیل خویی
۸ – مادران پارک لاله ایران
۹ – حامیان مادران پارک لاله – دورتموند
۱۰- حامیان مادران پارک لاله – هامبورگ
۱۱- حامیان مادران پارک لاله – فرزنو
۱۲- شبکه همبستگی ملی فرزنو – کالیفرنیا
۱۳- فدراسیون اروپرس
۱۴- کانون مدافعان حقوق بشر کردستان
۱۵- کمیته مستقل ضد سرکوب شهروندان ایرانی – پاریس
۱۶- کمیته دفاع از حقوق بشر در ایران – شیکاگو
۱۷- کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی
۱۸- نهاد «همه حقوق بشر، برای همه، در ایران»
۱۹- همبستگى جمهورى خواهان ایران (هجا)- مونترال
۲۰- همبستگى جمهورى خواهان ایران (هجا)- نیویورک
۲۱- همبستگى جمهورى خواهان ایران (هجا)- لوس آنجلس
۲۲- همبستگى جمهورى خواهان ایران (هجا)- ونکوور
۲۳- همبستگی برای حقوق بشر در ایران – کلگری
۲۴- مادران صلح مونترال