الهام احمدی، از زنان درویش گنابادی محبوس در ندامتگاه شهر ری موسوم به زندان قرچک، به دلیل محرومیت از ملاقات دست به اعتصاب غذای خشک زد و سپیده مرادی دیگر درویش زندانی در این زندان نیز در حمایت از الهام احمدی وارد اعتصاب غذای خشک شد.
الهام احمدی که روز پنجم آذر در ازای مطالبه‌ی وسایل شخصی‌اش از مسئولان زندان به دستور محمدی رئیس زندان قرچک مورد ضرب و جرح قرار گرفته بود، به تشخیص آنچه «کمیته انضباطی زندان قرچک» خوانده می‌شود به مدت دو هفته از ملاقات با اعضای خانواده محروم شده است.
بنا به گزارش مجذوبان نور، سپیده مرادی و شکوفه یداللهی که در حادثه‌ی روز پنجم آذر مورد حمله‌ی فیزیکی و کلامی مسئولان زندان قرچک قرار گرفته بودند، نیز در اعتراض به برخورد کمیته انضباطی زندان با الهام احمدی، خود را از ملاقات محروم کرده‌اند.
از سوی دیگر، سپیده مرادی دیگر زن درویش گنابادی محبوس در زندان قرچک، در حمایت از الهام احمدی وارد اعتصاب غذای خشک شد.
الهام احمدی روز ۵ آذر در پی محرومیت از ملاقات توسط کمیته انضباطی زندان قرچک اعلام اعتصاب غذای خشک کرده بود.
سپیده مرادی، با انتشار نامه‌ای همراهی خود را با اعتصاب غذای الهام احمدی اعلام کرده است.
متن نامه‌ی سپیده مرادی، در خصوص اعتصاب غذایش در ادامه بخوانید:
«اکنون که سومین روز اعتصاب غذای خشک خواهر نازنینم خانم الهام احمدی است و مسئولان زندان و مسئولین مربوطه بیش از پیش خبث طینت خود را به نمایش گذاشته و پاسخ حق‌خواهی دراویش را بعضاً با وحشی‌گری و سکوت و تماشای کارهای جنایت‌بارشان و بعضاً با وانمود بی‌خبری که البته روشی نخ‌نما شده است و بوی تعفن آن همه‌جا به مشام می‌رسد، پاسخ دادند.
اکنون که ثانیه به ثانیه شاهد مرگ انسانیت هستم و همه‌ی راه‌ها به دلیل خودکامگی و خودرأیی افراد تبدیل به بن‌بست شده است به این اعتصاب غذا می‌پیوندم و امیدوارم خداوند به‌خاطر تمام لحظاتی که به دلیل اشتغال به روزمرگی چشمانم را به روی حقایق بستم و دم نزدم، مرا مورد بخشش قرار دهد.»
شعبه ۵۴ دادگاه تجدیدنظر این سه زن درویش را که در جریان حادثه‌ی یکم اسفند موسوم به گلستان هفتم بازداشت شده بودند به ۲ سال حبس تعزیری و ۲ سال محرومیت‌های اجتماعی و سیاسی محکوم کرده است.
سه زن درویش محبوس در زندان زنان قرچک، صبح روز دوشنبه، ۵ آذرماه، هنگام مطالبه وسایل شخصی‌شان که از ۲۳ خردادماه توسط مسئولان زندان ضبط شده است، با دستور محمدی رئیس زندان قرچک، مورد ضرب و جرح دوباره قرار گرفتند.
شکوفه یداللهی، الهام احمدی و سپیده مرادی نام ۳ زنی است که در بند ۷ زندان قرچک محبوس هستند و به دلیل آنچه آلودگی شدید زندان به بیماری‌های عفونی و بهداشتی می‌نامند، خواستار اعاده‌ی وسایل شخصی‌شان توسط مسئولان زندان شده بودند و پس از پیگیری های مداوم در خصوص وسایل شخصی شان در دفتر معاون زندان قرچک مورد ضرب و جرح قرار گرفتند.
کمپین پیشتر در این خصوص گزارشی منتشر کرده بود.
در روزهای ۲۹ اسفندماه و ۳۰ بهمن، دست کم ۶۰ زن از جامعه تحت تبعیض دراویش گنابادی به خاطر شرکت در تظاهراتی که پس از استفاده نیروهای امنیتی از ضرب و شتم، اسلحه گرم، ماشین‌های آب‌پاش و گاز اشک‌آور به خشونت کشانده شد، بازداشت شدند.
این زنان بعد از دستگیری به بازداشتگاه وزرا منتقل شدند و گفته‌اند که در آنجا مورد بازجویی‌های رعب‌آور، فحاشی با صدای بلند و بازرسی‌های بدنی تعرض‌آمیز توسط ماموران زن قرار گرفتند.
۱۰ نفر از این زنان به بخش قرنطیه زندان شهر ری (قرچک) در نزدیکی تهران منتقل شدند و مابقی آزاد شدند. اسامی کسانی که به شهری ری منتقل شدند عبارتند از: شکوفه یدالهی، سپیده مرادی، مریم فریسانی، نازیلا نوری، سیما انتصاری، شیما انتصاری، شهناز کیانی، مریم باراکوهی، الهام احمدی و آویشا جلال‌الدین. بعد از چند روز، یک زن دیگر از دراویش گنابادی با نام صدیقه صفابخت، که ظاهرا پیشتر در زندان اوین نگهداری می‌شد، نیز به زندان شهری ری منتقل شد.
عفو بین الملل نیز ضمن ابراز نگرانی نسبت به وضعیت زنان دراویش، از جمهوری اسلامی ایران خواسته بود آنها را بی‌قید و شرط آزاد کند.
زندان شهر ری سابقا یک مرغداری بوده و در آنجا صدها زن محکوم به جرایم خشن، در شرایطی اسفناک که با قواعد حداقلی استاندارد رفتار با زندانیان شدیدا فاصله دارد، نگهداری می‌شوند. شکایت رایج شامل زمین‌های آلوده به لکه‌های ادرار، عدم وجود سیستم تهویه، کثیف و کم بودن تعداد سرویس‌های بهداشتی، شیوع بیماری‌های مسری، غذاهای با کیفیت پایین و گاه مملو از سنگریزه و آب شور است.
فشارها به دراویش در نظام جمهوری اسلامی عمدتا از شهر قم آغاز شد. قم مذهبی‌ترین شهر ایران است و با توجه به نزاع تاریخی صوفیه و اهل شریعت، فشار بر دراویش در این شهر سابقه طولانی دارد و به سال‌های قبل از انقلاب می‌رسد؛ اما در سال‌های اول دهه هشتاد خورشیدی با انتشار شماری از کتاب‌های ضدصوفی در قم که این سلسله را به ضدشیعی بودن متهم می‌کردند، رفته رفته جو سنگین‌تری علیه آنها شکل گرفت. تنش در مناسبات حکومت با دراویش نعمت‌اللهی با تخریب برخی از مکان‌های مذهبی‌شان و مخالفت حکومت با گردهمایی آنها به خصوص در قم وارد مرحله ای شد که یک دهه بعد در تهران به درگیری فیزیکی و خونریزی انجامید.
در سال‌های گذشته اخبار و گزارش‌های پرشماری از احضار، تهدید، بازداشت و در نهایت محاکمه و صدور احکام سنگین برای دراویش – به ویژه دراویش سلسله گنابادی- منتشر شده است.