کانون نویسندگان ایران یادمان بیستمین سالگرد قتل سیاسی محمد مختاری و محمدجعفر پوینده را برگزار کرد.کمیسیون فرهنگی کانون نویسندگان ایران برگزار کننده‌‌‌‌‌‌ی این یادمان بود.
سخنرانی، شعرخوانی، موسیقی و خواندن و پخش پیام بعضی خانواده‌های جانباختگان قتل‌های سیاسی پاییز ۷۷ بخش‌های مختلف این مراسم بود.
در جلسه‌ای با حضور ده‌ها تن از اعضا و مهمانان کانون نویسندگان ایران عصر سه‌شنبه ۲۹ آبان در تهران مراسمی به یاد جانباختگان قتل‌های سیاسی ۱۳۷۷ و نیز نویسندگان کشته شده‌ی سال‌های پیش‌تر برگزار شد. کمیسیون فرهنگی کانون نویسندگان ایران برگزار کننده‌‌‌‌‌‌ی این یادمان بود.
“یادمان دادخواهانه‌ی بیستمین سالگرد قتل سیاسی محمد مختاری و محمدجعفر پوینده” عنوان مراسم بود و روی پوسترها و عکس‌های نصب شده بر دیوار درج شده بود. عکس‌های مختاری و پوینده و احمد میرعلایی و غفار حسینی چهار عضو کانون نویسندگان و در کنار آنها احمد تفضلی، سعیدی سیرجانی، حمید و کارون حاجی‌زاده، مجید شریف، ابراهیم زال‌زاده ، پروانه اسکندری و داریوش فروهر یادآور خون‌های بناحق ریخته‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شده در راه تحکیم دیکتاتوری و حاکمیت خفقان بود.
در ابتدای جلسه رضا خندان(مهابادی) از سوی کمیسیون فرهنگی کانون به حاضران خوش‌آمد گفت و دلایل برگزاری مراسم در مکان خصوصی را برشمرد. سپس مجری مراسم، بکتاش آبتین، پس از قرائت بخش کوتاهی از یکی از شعرهای محمد مختاری سیامک میرزاده شاعر عضو کانون را برای قخواندن گزارشی با عنوان “مروری مجمل بر تاریخچه‌ی قتل‌های سیاسی ۷۷” فراخواند. میرزاده در این گزارش اتفاق‌های بیست سال اخیر پیرامون قتل‌های سیاسی و پرونده‌ی آن را مرور کرده بود.
محسن حکیمی اولین سخنران مراسم بود. سخنان حکیمی پیرامون تلاشی بود که حاکمیت به کار برد تا قتلها را صرفا جنایی جلوه دهد. سخنران با آوردن چند فاکت و دلیل صرف جنایی بودن قتلها را مردود دانست و این قتلها را سیاسی و به سبب دگراندیش بودن جانباختگان دانست. دومین سخنران اکبر معصوم‌بگی بود و گفت که اگر مختاری و پوینده در لیست مرگ قرار گرفتند و کشته شدند نه فقط برای دگراندیش بودنشان بلکه بیشتر به این دلیل بود که آنها اهل عمل بودند و عضویت و کوشش‌شان در کانون نمونه‌ی آن است. حافظ موسوی سخنران سوم در باره آثار ادبی مختاری سخن گفت و او را منتقدی ژرف‌بین و خلاق دانست که به درستی قدر اندیشه‌هایش دانسته و بررسی نشده است. زمان تعیین شده برای سخنرانی‌ها به‌ناچار کم بود و کلام هر سه سخنران آن‌طور که باید به انتها نرسید.
خانم مریم حسین‌زاده همسر محمد مختاری که طبق برنامه باید در این جلسه سخنرانی می‌کرد، متاسفانه به دلیل بیماری نتوانست حاضر شود اما پیام کتبی فرستاده بود که بکتاش آبتین مجری برنامه آن را خواند. به دنبال آن پیام صوتی سیما صاحبی همسر جعفر پوینده پخش شد.
بخش بعدی برنامه موزیک بود که بابک ولی‌پور گیتاریست هنرمند با زیبایی و مهارت چند قطعه نواخت. با پایان موزیک بخش شعرخوانی آغاز شد. ابتدا سیدعلی صالحی دو سروده‌ی خود را خواند سپس به ترتیب علی‌رضا عباسی، آتفه چهارمحالیان و شهریار بهروز هر یک سروده‌ای از خود خواند. آیدا عمیدی نیز از شاعران دعوت‌شده بود که متاسفانه به دلیل جراحت ناشی از تصادف نتوانست در مراسم حضور یابد.
مجری فرخنده حاجی‌زاده را دعوت کرد تا پیامی را که به مناسبت این مراسم نوشته بود قرائت کند. فرخنده خواهر حمید حاجی‌زاده شاعر کرمانی است که در جریان قتل‌های سیاسی زنجیره‌ای با پسر ۹ ساله‌اش کاردآجین شدند. مهشید شریف همسر مجید شریف مترجم و نویسنده و یکی دیگر از قربانیان قتل‌های سیاسی نیز پیام صوتی فرستاده بود که پس از پیام فرخنده حاجی زاده پخش شد.
پس از خواندن و پخش پیام‌ها، فاطمه سرحدی‌زاده در صحبتی کوتاه با بیان خاطره‌ای سابقه‌ی تحت نظر بودن مختاری و پوینده را به اوایل دهه‌ی هفتاد مربوط دانست.
در بخش بعدی سخنان جعفر پوینده در باره‌ی سانسور و نقش آن در تیراژ کتاب پخش شد و سپس صدای مختاری که شعری از خود می‌خواند.
موزیک برنامه‌ی بعدی بود و بار دیگر هنرمند جوان بابک ولی‌پور با گیتار جند قطعه موسیقی نواخت.
در پایان یادمان دادخواهانه‌ی کانون نویسندگان ایران که سه ساعت طول کشید، به درخواست مجری، حاضران برخاستند و به یاد زندگی پربار جانباختگان راه آزادی بیان یک دقیقه کف زدند.
منبع
صفحه فیس بوک کانون نویسندگان ایران