فساد اداری و فروش مواد مخدر توسط مافیای مواد مخدر با مسئولان و ماموران در داخل زندان بندر عباس بیداد می کند.
بنابه گزارش کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی، به گفته بعضی از منابع موثق، درداخل زندان مرکزی بندر عباس، به دلیل فساد بیش از حد، و نبود سیستم نظارت بر کارکرد زندان، خود مسئولین زندان، با مافیای مواد مخدر همکاری کرده تجارتی را درآنجا راه انداخته اند که جان صدها جوان را با خطر مرگ توسط این بلای کشنده مواجه ساخته اند.
زندان فوق امنیتی بندرعباس که از آن به عنوان تبعیدگاهی مخوف برای زندانیان غیر بومی استفاده می شود.
زندانیان این زندان می گویند که در این زندان همواره تهیه مواد مخدر آسانتر از تهیه مواد غذایی هستش و فروشگاه زندان اجناس تاریخ گذشته و فاسد را آنهم چند برابر قیمت واقعی بفروش میرساند با اینکه بارها اعتراض شده ولی هرگز نظارتی صورت نمگیرد.
یک زندانیان این زندان به “کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی” می گوید: حجم اصلی مواد مخدر از طریق مسئولان زندان به دست زندانیان می رسد. زندان بانان به دلیل پائین بودن حقوق دولتی و مسولان بالاتر زندان برای به دست آوردن پول زیاد اقدام به قاچاق گسترده ی مواد مخدر به زندان می کنند. هیچ یک از زندان بانان و ماموران زندان هنگام ورود و خروج بازرسی نمی شوند و آزادانه می توانند در محوطه ی داخلی زندان تردد کنند. ۱۰۰% قرصهای روانگردان و قرصهایی نظیر متادون و ترامادول از طریق کارمندان وارد زندان می شود. حداقل ۹۰% کل مواد مخدری که در زندان مصرف می شود از طریق زندان بانان و مسئولین زندان به راحتی آب خوردن وارد زندان می شود.
گفتنی است که مصرف و خرید و فروش مواد مخدر در زندان توسط زندانی «خلاف زندان» محسوب شده و به ازای هر گرم مواد مخدر یک سال به محکومیت زندانی افزوده می شود و به این مقدار یک تا دو سال زندان تنبیهی اضافه نیز افزوده می شود. موادی مانند هروئین و شیشه و کراک در صورتی که بیش از ۲۰ تا ۴۰ گرم باشد توسط دادگاه انقلاب با مجارات اعدام روبه رو می شود.
شایان ذکر است که تریاک، هروئین و کراک سه ماده مخدر اصلی مورد مصرف در زندان است اما موادی مانند حشیش، شیشه، ترامادول و انواع قرصهای روانگردان نیز در زندان خرید و فروش و مصرف می شود. میزان مصرف مواد مخدر در زندانهای ایران متفاوت است و با قیمت این مواد در زندان رابطه ی عکس دارد. هرچه در زندانی قیمت مواد مخدر پائینتر باشد مصرف آن نیز بیشتر می شود و قیمت مواد مخدر را در زندان به مقدار ورود آن به زندان بستگی دارد.
یک فعال حقوق بشر در تهران و آشنا با وعض زندانهای ایران در این باره به “کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی” می گوید که در بعضی از زندانها هر گرم تریاک که رایج ترین ماده ی مخدر مورد استعمال زندانهای ایران است به قیمت بالای یعنی بیش از ۲۰ برابر قیمت آن در خارج از زندان فروخته می شود.
وی می گوید پولی که از این راه در میاد به قدری وسوسه کننده است که هر زندانبان و مسئولی را برای بدست آوردن «پول راحت» تحریک می کند.
کارمندان سازمان زندانها معمولا به صورت گروهی اقدام به قاچاق مواد مخدر به داخل زندان می کنند تا جایگاه خود را محکم کنند. زندان بانان مواد مخدر خود را در دستشویی، حمام، سالن ورزش و دیگر اماکن زندان به زندانیان قدیمی و مورد اعتماد خود می دهند تا برای آنها بفروشند و در این میان زندانی نیز به اندازه ی مصرف خود از مواد استفاده کرده و همیشه از حمایت زندان بانان برخوردار است.
در خرید عمده زندانیان با تلفن و یا در ملاقاتهای خود از بستگان خود می خواهند به شماره حساب شخص ثالثی پول واریز کنند و کارمندان زندان بعد از تایید واریز پول اقدام به تحویل مواد مخدر به زندانی می کنند.
در موارد جزئی زندانیان به دلیل نبودن پول در زندان (هر زندانی یک عدد کارت اعتباری داخلی به نام «ثمین کارت» دارد که با آن از فروشگاه های زندان خرید و فروش می کند) از کارت تلفن، سیگار و … برای داد و ستد (زد و بند) مواد مخدر استفاده می کنند.
به دلیل نبود یا کمبود امکانات فرهنگی _ تفریحی _ آموزشی(کتابهای کتابخانه معمولا کتابهای مذهبی هستند و فقط روزی ۲ ساعت در ۵ روز از هفته امکان استفاده از سالن ورزش وجود دارد)، قرار بازداشتهای موقت طولانی و طولانی بودن زمان رسیدگی به پرونده ها،صدور احکام فله ای زندان و طویل المدت بودن احکام زندان ، حمایت نشدن خانوده ی زندانیان (به خصوص زندانیان متاهل)، رفتار بد مسئولان زندان، عدم فعالیت جدی و تاثیرگذار واحد مددکاری زندان و نمایشی بودن این واحد، محروم بودن بسیاری از زندنیان از امکان مرخصی و ده ها دلیل دیگر زندانیان زیر فشار خرد کننده ی زندانیان چاره ای جز پناه بردن به مواد مخدر برای رهایی از فشار های روحی و روانی ندارند.