سازمان عدالت برای ایران همزمان با روز جهانی مبارزه با اعدام با ثبت شکایتی نزد گروه کاری ناپدیدشدگان قهری سازمان ملل، خواهان مشخص‌شدن سرنوشت چهار زندانی سیاسی کُرد شد که ۸ سال پیش مقامات از اعدام آن‌ها در زندان اوین خبر دادند.
در ۱۹ اردیبهشت ۱۳۸۹، مقامات جمهوری اسلامی به خانواده‌های فرزاد کمانگر، شیرین علم‌هولی، فرهاد وکیلی و علی حیدریان خبر دادند که فرزندان‌شان را اعدام کرده‌اند. اما هیچگاه پیکر آنان به خانواده‌ها داده نشد و با گذشت بیش از ۸ سال هنوز محل دفن آن‌ها مشخص نشده است.
عدالت برای ایران طی چهار شکایت‌نامه جداگانه، از گروه کاری ناپدیدشدگان قهری خواسته است تا جمهوری اسلامی ایران را درباره روند غیر قانونی منجر به صدور حکم اعدام و تعیین سرنوشت این زندانیان پاسخگو کند. در درخواستی که عدالت برای ایران به سازمان ملل فرستاده، شرح کاملی از دستگیری، شکنجه، اتهامات، محاکمه، اعدام و عدم تحویل پیکر این زندانیان، با وجود تلاش‌ها و پیگیری‌های مکرر خانواده‌های‌شان، آمده است.
گروه کاری ناپدیدشدگان قهری سازمان ملل، کسی را که از سوی ماموران دولتی بازداشت و به طور فراقضایی اعدام شده است و پس از اعدام، مقامات رسمی درباره سرنوشت یا محل دفن او پنهانکاری می‌کنند و از به‌رسمیت‌شناختن این‌که این عمل را انجام داده‌اند، خودداری می‌ورزند مصداق سربه‌نیست‌شدگی (ناپدیدشدن قهری) می‌داند.
در اردیبهشت ماه ۱۳۹۰، یک سال پس از اعدام چهار فعال سیاسی کُرد، خانواده‌های آنان، سنگ قبرهایی سرگردان را به نماد پیکرهایی که از آن‌ها دریغ شده، حافظه‌هایی که پاک شده و تاریخی که انکار شده، به نمایش گذاشتند. این سنگ قبر‌ها هنوز، قطع شده از پیکرهایی که به آن مربوط‌اند، سرگردانند و با سرگردانی خود مسوولیت ما و مسوولیت همگانی را به حفظ حافظه جمعی و بازگویی تاریخِ محذوف شده حذف شدگان، یادآوری می‌کنند.
بیشتر بخوانید:
•آن واقعه مرگ بدون پیکر، آن واقعه ناپدیدشدگیِ قهری
•روایت ناتمام آزادیخواهانی که سنگ مزار دارند ولی مزار نه!
•شعری از ارژنگ داودی به مناسبت پنجمین سالگرد اعدام فرزاد کمانگر و یارانش
•نامه ای سعید شیرزاد به دایه سلطنه مادر زنده یاد فرزاد کمانگر به مناسبت فرا رسیدن سال جدید + عکس