آدینه بیگی، همسر محمود بهشتی لنگرودی، معلم زندانی محبوس در زندان اوین و سخنگوی کانون صنفی معلمان تهران، خواستار استفاده حق آزادی مشروط برای همسرش شد.
خانم بیگی درباره وضعیت همسرش در گفتگویی با وب سایت حقوق معلم و کارگر گفت: “آقای بهشتی سه سال پیش در یک دادگاه ۱۰ دقیقهای به ریاست قاضی صلواتی و بدون حضور وکیل به پنج سال زندان محکوم شد. آقای بهشتی دو بار دست به اعتصاب غذا زد و با قول مساعد دادستانی به مرخصی آمد اما بعد از مدتی مجددا او را زندانی کردند.”
خانم بیگی در توصیف تاریخچه فعالیت های صنفی همسرش گفت: «ایشان در سال ۱۳۶۲ بصورت حق التدریس در آموزش و پرورش مشغول به کار شد واستخدام وی به دلیل گرایشات فکری ایشان به جریانات روشنفکری با مخالفتهای گزینش، ۷ سال به تعویق افتاد. در اواخر دهه ۷۰و با شکل گیری کانون های صنفی، جزو اولین اعضای هیات مدیره کانون صنفی معلمان ایران برگزیده شد و متعاقب آن به مدت ۲ دوره به عنوان دبیرکل این تشکل انتخاب گردید. و دردوره هایی به عنوان بازرس وسخنگوی کانون نیز فعال بوده است.»
وی در ارتباط با تاریخچه بازداشت های همسرش افزود: «وی که اولویتش همواره دفاع از اهداف کانون ودرمسیرحرکت های صنفی و آموزشی بود در سال ۸۳ برای اولین بار بازداشت شد و بعد از سپری کردن ۳۱ روز انفرادی در زندان اوین به قید وثیقه آزاد گردید و بعدها در دادگاه از اتهامات وارده تبرئه شد. با روی کار آمدن دولت احمدی نژاد و طرح مبحث لایحه خدمات کشوری و پس گرفتن آن توسط دولت، اعتراضات گسترده ای در اسفند ۸۵ به شکل تجمعات پی درپی در مقابل مجلس شورای اسلامی شکل گرفت که به دنبال آن ده ها معلم فعال در ایران بازداشت شدند. بهشتی نیز به همراه فعالان صنفی کشور در ۲۳ اسفند ۸۵ دستگیر شد و نوروز را در سلول های انفرادی اوین گذراند و در فروردین ۸۶ با قید وثیقه آزاد گردید و در دادگاهی به ریاست قاضی صلواتی به ۴ سال حبس که به مدت ۵ سال تعلیق شده بود محکوم گردید. بعد از وقایع سال ۸۸ ، و با توجه به ادامه فعالیت های صنفی کانون تهران در دفاع از حقوق صنفی معلمان، برای سومین بار محمود بهشتی در اردیبهشت ۸۹ دستگیر شد و پس از ۲ ماه انفرادی با قید وثیقه آزاد گردید. نتیجه این بازداشت ۵ سال حبس تعزیری بود، که درسال ۹۲ توسط قاضی صلواتی صادرشد. در تاریخ ۱۵ شهریور ۹۴ و بدنبال اعتراضاتی که دربین معلمان از دی ۹۳ شروع شده بود، برای چهارمین بار وی در منزل خود توسط اطلاعات سپاه بخاطر فعالیت صنفی و حضور در تجمعات بازداشت شد ، بعد ازاتمام دوران بازجویی ،علیرغم تعیین وثیقه توسط بازپرس پرونده وتودیع وثیقه توسط خانواده درتاریخ ۷مهر ، محمودبهشتی آزادنشد و او رابرای اجرای حکم ۵ سال دوران احمدی نژاد به بندعمومی فرستادند. در دی ۹۴ رسیدگی به پرونده اخیرش دردادگاهی به ریاست قاضی مقیسه انجام شد و قاضی بدون هیچگونه توجهی به دفاعیات وکیل مبنی بر قانونی بودن فعالیتهای او و تشکل متبوعش ،رای انشا شده توسط ضابط را برای ایشان صادر نمود.»
بیگی در ارتباط با اعتراض به احکام واعتصاب غذا توسط محمود بهشتی گفت:«بهشتی ازتاریخ ۸ مهر ۹۴ تا آذر ۹۴،دراعتراض به اجرای حکم ظالمانه ۵ سال که دردادگاهی به مدت کمتر از ۱۰ دقیقه به ریاست قاضی صلواتی وبدون حضور وکیل و نماینده دادستان برگزار گردیده بود، دو بار دست به اعتصاب غذای خشک و تر زد و هربار با قول مساعد دادستانی مبنی بر پیگیری اعتراض راشکستند وبه مرخصی آمدند. ولی هربار بعد از مدتی مجددا با احضار تلفنی و فشارهای دادستانی به زندان برگشتند. بهشتی دراعتراض به حکم ۱۴ سال زندان طی سه پرونده در اردیبهشت ۹۵ مجددا دست به اعتصاب غذای تر(به مدت ۱۸ روز) وخشک(به مدت ۶ روز) زد که نهایتا به دلیل وخامت وضعیت جسمی به بیمارستان منتقل و بعد ازطی دوران درمان از بیمارستان روانه منزل شد. وبعد از مدت یک سال و اندی مجددا در ۲۱ شهریور ۹۶ توسط دادستانی در منزل بازداشت و برای گذراندن ادامه حکم روانه اوین گردید. ایشان در ۱۱تیر ۹۷ مجددا دست به اعتصاب غذا زدند که بعد از ۱۴ روز بدلیل وضعیت خطرناکی که بخاطر اعتصابهای متعدد جسم وجانشان را تهدید می کرد با اصرارخانواده ودوستان و درخواستهای کانونها و شورای هماهنگی تشکلهای سراسر کشور اعتصابشان را شکستند.»
او درباره حق آزادی مشروط بهشتی افزود: «در پایان سال ۹۶، محکومیت ۱۴ سال زندان درسه پرونده براساس قانون به ۵سال محکومیت قابل اجرا تبدیل شد و اکنون با اتمام ۱/۳ دوران محکومیت منتظر اعمال حق قانونی آزادی مشروط برای او هستیم. محمودبهشتی ازابتدای ورود به زندان ضمن پیگیری مطالبات صنفی و آموزشی وعدالت طلبانه اش با سرودن اشعار و نوشتن نامه های متعدد به سران کشور ، تلاشهایی نیز درزمینه احقاق حقوق صنفی زندانیان نیزداشته است مانندبحث مهم تفکیک زندانیان سیاسی ازسایرزندانیان مطابق اصل ۱۶۸ قانون اساسی و اجرای مقررات و آیین نامه های زندان ازجمله عدم استفاده ازدستبند وپابند و لباس زندان هنگام انتقال به درمانگاه بیرون زندان ودر ملاقات با خانواده.»