محمد تنگستانی
روز دو شنبه ۲۶ شهریور ماه، خبری در شبکه‌های اجتماعی با موضوع احضار «احمد دریس»، شاعر و مترجم زبان عربی منتشر شد.
این شاعر ساکن آبادن، زاده دهم اردیبهشت ۱۳۵۲، در روستای «مغیطه» همین شهر است و تاکنون دو مجموعه شعر به نام‌های «بازی که باختم» و «ما سه نفر» از او چاپ و عرضه شده است.
به گفته برخی از نزدیکان دریس، چند روز پیش این شاعر از سوی ارگان‌های امنیتی به اتهام های «نشر اکاذیب» و «تبلیغ علیه نظام» به دادگاه انقلاب این شهرستان احضار شده بود.
«کورش کرم‌پور»، شاعر، روزنامه‌نگار و مدیرمسوول هفته نامه «یادگاری» در مورد احضار احمد ادریس به دادگاه انقلاب به «ایران‌وایر» می‌گوید: «در تماس تلفنی که با احمد داشتم، گفت که به خاطر فعالیت و نوشتن در کانال تلگرامی خود از طرف دادگاه انقلاب احضارش کرده‌اند. ما جامعه فرهنگی و هنری آبادان نباید این گونه بازداشت‌ها و احضار‌های گذشته را منفک از یک دیگر بدانیم. این احضارها می‌تواند درد مشترک ما باشد. ما باید بتوانیم آزادانه عقیده و نظر خودمان را بیان کنیم، حتی اگر آن اظهار نظرها اشتباه و غلط باشند. در دنیای امروز بی‌انصافی است که به شاعری مانند احمد که آزارش به هیچ کس نرسیده، پول کسی را نخورده و با بدنه قدرت ساخت و پاخت نکرده است، جفا بشود. ما در آبادان همه چیزمان غیربومی است. تمام امکانات شهر از لحاظ اقتصادی و غیراقتصادی، کارکردهایی غیربومی دارند. گویا فقط بگیر و ببند‌ها در این شهر بومی است و قرار است همه شاعران و روزنامه‌نگاران منتقد را بگیرند. ای کاش مقداری حرمت آدم‌هایی که فقط شاعر و نویسنده هستند را نگه دارند. شاعران و نویسندگان نه دزد هستند و نه اختلاس‌گر و نه چماق‌دار. اگر یک نماینده یا قدرتی سیاسی پشتوانه احمد دریس بود، قطعا احضارش نمی‌کردند. من نمی‌دانم اصلاح‌طلب‌ها در آبادان مشغول چه کاری هستند و چرا از قلم شاعران حمایت نمی‌کنند؟ فقط موقع انتخابات حضور دارند و بعد برای تقسیم قدرت؟ دفاع از آزادی قلم یک نویسنده مگر نه این که رویکردی اصلاح‌طلبانه است؟ الان که اصلاح‌طلب‌ها باید به اصولشان پایبند باشند، کجا هستند؟ چرا کسی حرف نمی‌زند؟ من حمایت خودم را از احمد دریس به خاطر شعرهایش و عقاید انسانی او اعلام می‌کند و امیدوارم که قدرت حاکمه و دادگاه منصفانه در خصوص چنین انسانی قضاوت کند.»
پیش از این، احمد دریس در گفت‌وگویی با ایسنا در خوزستان گفته بود: «من کارگر پالایشگاه هستم و فرزندی مریض دارم که هزینه درمان او بسیار زیاد است. برای همین پولی برای به چاپ رساندن شعرهایم ندارم چون هزینه‌های چاپ کتاب بسیار زیاد است و ناشرها همکاری نمی‌کنند. شعرهای زیادی نوشته‌ام که آماده چاپ هستند و رمانی نیز در دست نوشتن دارم. فعالیت‌های ادبی من زیاد است اما با وجود مشکلات مالی فراوان، امکان به چاپ رساندن آثارم را ندارم.»
یکی از شاعران آبادانی که نخواست نام او در این گزارش ذکر شود، به «ایران‌وایر» می‌گوید: «احمد یکی از با اخلاق‌ترین شاعران آبادانی است. زندگی سختی دارد و شاید تنها شاعر شناخته شده آبادانی باشد که به سختی و با کارگری در پالایشگاه زندگی خود را می‌چرخاند. اویک فرزند معلول هم دارد. هر کس جای او بود، با این وضعیت گرانی و سخت شدن زندگی، ادبیات را رها کرده بود. هزینه‌ای که ماهانه برای داروهای فرزندش باید بپردازد، کمرشکن است. می‌توانست مانند خیلی از شاعران آبادانی، با زد و بند با دستگاه‌های حکومتی و یا منطقه آزاد پول‌های کلانی بگیرد و قلمش را به حکومت و دولت واگذار کند اما این کار را نکرد. احمد صادق‌ترین و مظلوم‌ترین شاعر این شهر است. تا کنون شاعران جوان و گمنام را احضار و بازداشت می‌کردند که زهر چشم بگیرند اما وقتی دیدند که گرفتن شاعران جوان سبب ترس امثال احمد دریس نمی‌شود، شروع به احضار آدم‌هایی کرده‌اند که دارای تفکر و اندیشه هستند. آبادان به این دلیل منطقه صفر مرزی است و در گذشته نویسندگان نامداری داشته و همیشه امنیتی بوده و هست. این‌ها می‌خواهند صدای دادخواهی شاعران را خفه کنند.»
پیش از این، «آرش قلعه گلاب»، «محمد بم»، «رئوف دلفی»، «سیدحسن موسوی» و «ماندانا صادقی»، از شاعران آبادانی توسط نیروهای امنیتی احضار و به اتهام نشر اکاذیب و تبلیغ علیه نظام دادگاهی شده‌اند.
در ادامه، یادداشتی از احمد دریس می‌خوانید که در کانال تلگرامی خود خطاب به «عبدالله سامری»، نماینده خرمشهر در مجلس شورای اسلامی نوشته است. سامری در اعتراضات چند ماه پیش مردم به نبود آب سالم در این شهر، معترضان را «ارازل و اوباش» خوانده بود:«شما از همین مردم هستید؛ از همین کوچه پس کوچه‌های مملو از فقر وفلاکت؛ از همین خیابان‌های همچنان جنگ‌زده و آواره. شهر، سرشار از ناکارآمدی و عدم مدیریت مدیرانی همچون شما است. اراذل واوباش خواندن این مردم هیچ دردی را دوا نمی‌کند جز این که فاصله مردم و حاکمیت را بیش تر و بیش تر خواهد کرد. چه بخواهید و چه نخواهید، شما با رای همین مردم، اراذل واوباش، به مجلس را یافته‌اید. خواهشا کمی این اراذل و اوباش سنج خود را در این شهر بچرخانید و ببینید مردم صبور از ناکارآمدی شماها چه می‌گویند. نماینده مجلس! این اراذل واوباش تا دیروز چون به شماها انتقادی نداشتند، نماد مقاومت و شهیدپروری بودند اما چون امروز به درد آمده‌اند و از یکی از حقوق حقه خود که آب شرب است گفته‌اند، اراذل واوباش می‌شوند؟ آقای سامری!
احترام مردم زجر کشیده مظلوم خرمشهر را نگه دارید. بیکاری، بدی آب و هوا و نابسامانی و بی‌مدیریتی این شهر بر هیچ کس مخفی نیست. نماینده مجلس! ما را به صفت‌هایی نخوان که گریبانگیر تو خواهند شد.»
منبع ایران وایر