الهام فخاری، رییس کمیته اجتماعی شورای شهر تهران از پیگیری موضوع بریده‌شدن گوش کودک زباله‌گرد خبر داد.
الهام فخاری در گفت‌وگو با ایسنا، در واکنش به انتشار فیلمی مبنی بر بریده‌شدن گوش یک کودک زباله‌گرد که مدعی شده افرادی با پوشش و لباس مامور شهرداری با تیغ اصلاح گوش وی را بریده‌اند، گفت: من با شهردار منطقه ۳ صحبت کردم و قرار شد که پیگیری‌های لازم را در مورد صحت و سقم این ادعا انجام دهد.
بریدن گوش کودک زباله‌گرد توسط ماموران شهرداری؟
وی با بیان اینکه موضوع این است که باید اصل ماجرا حل شود، اظهار کرد: در کمیته اجتماعی شورای شهر تهران به دنبال آن هستیم که مولفه‌های دقیق‌تری را در مورد کنترل عملکرد پیمانکاران زباله داشته باشیم.
رییس کمیته اجتماعی شورای شهر تهران با بیان اینکه بعضا دیده می‌شود که پیمانکاران وظایف خود را به پیمانکاران درجه ۲ و ۳ واگذار می‌کنند و حتی از اتباع بیگانه بهره‌کشی می‌شود، گفت: باید مدل نظارتی‌مان را موثرتر کنیم و قطعا این مهم پیگیری می‌شود.
فخاری با بیان اینکه باید نظام مدیریت و جمع‌آوری پسماند تغییر پیدا کند، گفت: لازم نیست که حتما از روش‌های اروپایی برای جمع‌آوری زباله استفاده کنیم، بلکه برخی از شهرهای کشورمان نیز در این امر موفق بودند و تا وقتی که راه در رو در جمع‌آوری زباله‌ها وجود دارد، نمی‌توان مشکلاتی از این قشر را حل کرد.
کودکان کار؛ دور باطل فقر و بهره‌کشی
شکل‌گیری معضلی اجتماعی مانند مساله‌ی کودکان کار و خیابان، یک قانون طبیعی نیست و از سر اتفاق رخ نداده است. قواعد و روابط ناعادلانه اجتماعی، فرهنگ‌ها و سنت‌های رایج و غلط مردمان یک جامعه، قدرت‌طلبی ، جنگ‌ها و … همگی در ایجاد معضلات مختلف اجتماعی نقش دارند.
کودکان کار، راویان زندگی بخشی از جامعه هستند که فرصت‌ها و امکانات برابر برای آنها فراهم نشده است و در حاشیه‌ی اجتماع قرار گرفته اند. با توجه به اینکه این کودکان از آموزش محروم می‌گردند، سلامت اجتماع به مخاطره خواهد افتاد و آسیب‌های اجتماعی مانند اعتیاد، بزهکاری، تبعیض، فقر و غیره رشد روز افزونی خواهد داشت.
نبود نگاه ریشه‌ای و عزم جدی و برنامه‌های عملی کارآمد در حاکمیت و گذشتن فرد به فرد جامعه از کنار یک کودک مشغول به کار با بی‌تفاوتی و عدم مسئولیت‌پذیری اجتماعی نسبت به مفهوم و شرایط کودکی و همچنین عدم پرسشگری و کنکاش جهت رسیدن به راهکار مناسب برای ممانعت از کار اجباری کودکان خود موجب می‌شود هر روز شاهد کودکی باشیم که کودکیش به حراج گذاشته شده است و از سوی دیگر به دلیل پذیرش این معضل از سوی اجتماع، ساختارهای اجرایی و حمایتی قانون‌گذار نیز در اجرای وظایف خویش نسبت به کودکان اهمال می‌نمایند.
کنوانسیون حقوق کودک
انجام مراقبت‌های ویژه از کودک در اعلامیه حقوق کودک در سال ۱۹۲۴ در ژنو بیان شده، در ۲۰ نوامبر ۱۹۵۹ در اعلامیه حقوق کودک مجمع عمومی به تصویب رسیده، در اعلامیه جهانی حقوق بشر و در میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی (به ویژه در موارد ۲۳ و ۲۴)، در کنوانسیون بین‌المللی حقوق اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی (به ویژه در ماده ۱۰) و در اسناد و احکام سازمان‌های تخصصی و سازمان‌های بین‌المللی مربوط به رفاه کودکان به رسمیت شناخته شده است،
در اعلامیه جهانی حقوق بشر تصریح شده است، «کودک به خاطر نداشتن رشد کامل فیزیکی و ذهنی محتاج مراقبت و حمایت‌هایی از جمله حمایت‌های مناسب حقوقی قبل و بعد از تولد می‌باشد»
کنوانسیون حقوق کودک به عنوان مهم‌ترین سند بین‌المللی الزام‌آور در زمینه حقوق کودکان قلمداد شده و تاکنون بیش از ۱۹۰ دولت به عضویت کنوانسیون حقوق کودک درآمده‌اند؛ بطوری که این کنوانسیون در بین اسناد حقوق بشری دارای بیشترین تعداد دولت‌های عضو است.
دولت جهوری اسلامی ایران در شمار دولت‌های عضو کنوانسیون است. نماینده دائم دولت جمهوری اسلامی ایران در سازمان ملل متحد در تاریخ ۵ سپتامبر سال ۱۹۹۰ میلادی برابر با تاریخ ۱۴ شهریور ۱۳۶۹ هجری شمسی مبادرت به امضای کنوانسیون حقوق کودک نمود. مجلس شورای اسلامی نیز نهایتاً در اسفند سال ۱۳۷۲ طی ماده‌واحده‌ای آن را تصویب کرده و این کنوانسیون در تاریخ ۱۳ ژوئیه ۱۹۹۴ برای ایران لازم‌الاجرا گردید.
منابع
خبر گزاری ایسنا، جمعیت امداد دانشجویی- مردمی امام علی و شبکه های اجتماعی