به گزارش جامعه‌ی دفاع از حقوق بشر در ایران (عضو فدراسیون بین‌المللی جامعه‌های حقوق بشر)، رئیس کمیته‌ی حقوق بشر پارلمان اروپا پی‌یِر آنتونیو پانزِری با نگرانی از حبس دو مدافع حقوق بشر زن در اطلاعیه‌ای اعلام کرد: «من به‌شدت از حبس آتنا دائمی و گلرخ ابراهیمی ایرایی در زندان شهر ری و رفتار ظالمانه، غیرانسانی و تحقیرآمیز با آنها نگران هستم. سازمان‌های معتبر حقوق بشری آنها را زندانی وجدانی می‌دانند. این دو تن به‌خاطر فعالیت صلح‌آمیز حقوق بشری خود حکم‌های طولانی زندان را می‌گذرانند.بنابراین، از دولت‌مردان ایران می‌خواهم فوری و بدون‌قیدوشرط آنها را آزاد کنند.»
«آتنا دائمی و گلرخ ابراهیمی ایرایی همچنین باید به‌خاطر ضعف و وضعیت روبه‌وخامت جسمی ناشی از اعتصاب غذای طولانی و بدرفتاری، از جمله آزارها و حمله‌های فیزیکی زندانیان دیگر و پاسداران زندان، باید از مراقبت پزشکی کافی برخوردار شوند. من از اداره‌ی زندان و مسؤولان مربوط می‌خواهم تماس منظم آنها را با اعضای خانواده‌های‌شان، از جمله از طریق ملاقات و تلفن، تضمین کنند و همچنین اقدام‌های فوری برای بهبود شرایط حبس و وضعیت زندان شهر ری را در پیش بگیرند.»
وضعیت نگران کننده دو زندانی سیاسی زن
سازمان عفو بین‌الملل از وضعیت نگهداری آتنا دائمی و گلرخ ایرایی، فعالان مدنی، در زندان در ایران به شدت انتقاد کرده و خواستار آزادی فوری و بدون قید شرط آنها شده است.
عفو بین الملل می گوید، آتنا دائمی و گلرخ ایرایی در قرنطینه زندان قرچک در شرایطی نامناسب و غیربهداشتی نگهداری می شوند و دسترسی آنها به بیرون از زندان محدود است.
عفوبین الملل می گوید، به زندانیان که در زندان قرچک وارمین نگهداری می شوند غذای کافی داده نمی شود و آب آشامیدنی آنها شور است.
در بیانیه عفو بین الملل آمده است، گلرخ ایرایی، ۳۵ روز است که در اعتصاب غذا بسر می برد و به همین دلیل از نظر سلامت بسیار ضعیف شده است. هفته گذشته بدون رضایتش به وی سرم غذایی وصل کرده اند.
گزارش ها حاکی است که این دو فعال حقوق بشر٬ ۱۰ روز پس از زمانی که در روز چهارم بهمن همراه با «ضرب و شتم» از بند زنان زندان اوین به زندان قرچک ورامین تبعید شدند٬ اعتصاب غذا کردند.
فیلیپ لوتر، مدیر بخش تحقیق خاورمیانه و شمال آفریقای عفو بین‌الملل گفته است: گزارش ها در خصوص زندان شهر ری و هدف قرار دادن عمدی گلرخ و آتنا و بدرفتاری با آنها ما را به شدت نگران کرده است. اصلا آنها نمی بایست زندانی می شدند و به نظر می رسد به عمد رفتاری خشن، تحقیر آمیز و غیرانسانی با آنها دارند. چرا که آنها حتی در زندان به دفاع از حقوق بشر ادامه می دهند.