با گذشت هفت ماه از انتقال خشونت‌آمیز زندانیان سیاسی زندان رجایی‌شهر کرج به سالنی جدید، مسوولان زندان اموال و وسایل سی زندانی منتقل شده را به آنان بازنگردانده‌اند و زندان از فروش وسائل مورد نیاز و یا تحویل وسایل زندانیان نیز خودداری می‌کند.
کمپین حقوق بشر ایران ضمن تایید این خبر به نقل از یک منبع آگاه نوشته: «مسوولان این زندان با اعمال محدودیت‌های مضاعفی مانند قطع تلفن، محدود کردن مسیرهای تهویه هوا و جلوگیری از ورود وسایل مورد نیاز، بهداشت جسمی و روانی زندانیان سیاسی را به مخاطره‌انداخته‌اند.»
این منبع گفت:« محدودیت‌های اعمال شده بر زندانیان سیاسی این زندان چند برابر زندانیان عادی و حتی بیشتر از رویه سابق این زندان در قبال همین زندانیان سیاسی است: «تلفن را که بر خلاف بقیه زندانیان عادی خیلی وقت است قطع کرده‌اند، در سالن به جز یکی دو ساعت هواخوری در روز بسته است و تمام روزنه‌ها و پنجره‌ها را هم به برای قطع ارتباط زندانیان سیاسی با زندانیان عادی بسته‌اند، کل سالن در سرمای خشک کرج با یک فن نیمه خراب قرار است گرم شود و بدتر این که اجازه خریدن وسایل گرم کننده و حتی پتو و لباس گرم از بیرون را هم به ما نمی‌دهند، حقی که زندانیان عادی با جرم‌های خشن به راحتی از آن استفاده می‌کنند.»
این منبع در ادامه افزود:«بیش از سی زندانی سیاسی رجایی‌شهر به دلیل فقدان تهویه مناسب و وسایل گرمایشی به سردرد و بیماری‌های مزمنی دچار شده‌اند که بهداری زندان آن را طبیعی می‌داند: «بیشتر از نصف زندانیان به دلیل نم و سرما و هوای خفه همیشه سردرد و سرفه و بیماری‌های اینچنینی دارند، وقتی بعد از یک ماه نوبت بهداری می‌رسد هم خیلی سرسری برخورد می‌کنند، مسئولان زندان و حتی دکترهای بهداری چند بار بدون معاینه گفته‌اند این سردرد و سرماخوردگی در زمستان طبیعی است و باید با سرما بسازید تا هوا گرم‌تر شود.»
این منبع گفت:« زندان رجایی‌شهر با گذشت هفت ماه از انتقال آنان به سالن جدید وسایل مجاز آنان را تحویل نداده: «زمان انتقال پنجاه زندانی در بند سیاسی بودند، از کلی وسایل قانونی که قیمت کل آن به میلیون‌ها تومان می‌رسید هیچ چیز به ما تحویل داده نشده، مسئول زندان یک بار می‌گویند گم شده یک بار می‌گویند معدوم شده، این یک دزدی آشکار است و کسی هم بابت آن بازخواست نمی‌شود، هر چه هم اعتراض کردیم بی‌فایده بوده و به برخورد بدتر زندان منجر شده.»
زندان رجایی شهر کرج (گوهردشت) یکی از سه زندان بزرگ استان البرز است که بخش عمده جمعیت آن را محکومان جرائم خشن مانند قتل، سرقت، جرائم مسلحانه و تجاوز تشکیل می‌دهد اما همواره تعدادی از زندانیان سیاسی را نیز به عنوان تبعیدی در خود جای داده است. ولی الله فیض مهدوی، امیرحسین حشمت ساران، محسن دگمه‌چی، محمدمهدی زالیه، منصور رادپور، شاهرخ زمانی، افشین اسانلو و علیرضا کرمی خیرآبادی نام تعدادی از زندانیان سیاسی است که طی یازده سال گذشته جان خود را در حال گذراندن محکومیت در این زندان و بدون پاسخگویی مسئولان از دست داده‌اند.
این زندان در سال‌های دهه شصت نیز با نام گوهردشت برای نگهداری زندانیان سیاسی مورد استفاده قرار گرفته است، زندانیانی که تعداد زیادی از آنان در جریان تصفیه‌ها و قتل‌های دهه شصت اعدام شدند.