برخی از زندانیان سنندج می‌گویند “دسترسی به مواد مخدر به مراتب آسان‌تر از مواد غذایی است.”
به گزارش کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی به نقل از کانون مدافعان حقوق بشر کردستان، برخی از زندانیان زندان مرکزی سنندج می‌گویند در این زندان همواره تهیه مواد مخدر آسان‌تر از تهیه مواد غذایی است و فروشگاه زندان اجناس تاریخ گذشته و فاسد را آن هم چند برابر قیمت واقعی، به زندانیان می‌فروشد. این وضعیت در شرایطی مشاهده میشود که زندانیان سنندج بارها به آن معترض شده‌اند ولی تاکنون نظارتی صورت نگرفته است.
این زندانیان می‌افزایند: “برخی زندانیان سیاسی در این زندان، در میان زندانیان دارای رفتارهای پرخطر از جمله قاتلین و معتادین تزریقی و … نگهداری می‌شوند.”
یک منبع مطلع در این باره به “کانون مدافعان حقوق بشر کردستان” گفت که مصرف مواد مخدر در این زندان به امری عادی و بدیهی مبدل گشته و هیچ ممنوعیت و حتی محدودیتی ندارد به طوری که در صورت کشف مواد از سوی پرسنل زندان تنها به ضبط آن مبادرت و موادفروش یا مصرف کننده مواد را به حال خود رها مینمایند.
این منبع همچنین گفت که« کشف و ضبط مواد مخدر توسط پرسنل زندان نه به خاطر جلوگیری از ورود آن به داخل زندان و یا ممانعت از مصرف آن, بلکه بیشتر به دلیل افت قیمت مواد مخدر در صورت عرضەی بیش از آن به محیط زندان صورت میگیرد زیرا مواد مخدر موجود در زندان به صورت مستقیم از کانال مسئوولان آن وارد میشود.»
خرید و فروش موادمخدر در زندان، در زندان‌های ایران پدیده‌ای رو به رشد است و به گفته فعالان زندانی، این شیوه از فروش مواد مخدر، به عنوان شغلی پر سود برای سوداگران محسوب میشود.
فروش و پخش مواد مخدر در زندان‌های ایران توسط زندانیان، بیشتر وقت‌ها با همکاری مسوولان زندان و گاهی نیز با کمک نهادهای امنیتی برای معتاد کردن زندانیان سیاسی و عقیدتی انجام میگیرد.
زندان سنندج یکی از زندان‌های بزرگ در کردستان ایران به شمار می‌رود که در آن تهیه مواد مخدر به مراتب آسان‌تر از تهیه مواد غذایی و سایر مواد خوراکی است.
از سوی دیگر یک گزارش پژوهشی دولتی نشان می‌دهد بیش از ۳۷ درصد زندانیان گفته‌اند که به خاطر تهیه مخارج روزمره در زندان، مجبور به توزیع مواد مخدر در زندان شده‌اند. ۲۳ درصد هم پاسخ داده‌اند که به خاطر نیاز مالی خانواده و ۴۰ درصد هم برای تامین مواد مصرفی خود مجبور به فروش یا توزیع مواد مخدر در زندان هستند.
اما آنچه برای همه زندانیان و فعالان حقوق بشری مهم و معلوم می‌باشد این نکته است که نهادهای امینتی و سازمان زندان‌های ایران، در این باره همواره یا همکار آنها در پخش مواد مخدر بوده و یا در نظارت و ممانعت از گسترش آن در زندان‌های ایران سهل‌انگاری کرده است.