«امید کوکبی» زندانی بیمار، به دلیل تومور بدخیم سرطانی در کلیه سمت راست (Renal Cell Carcinoma)، مورد عمل جراحی قرار گرفت و پزشکان کلیه‌اش را از بدنش خارج کردند. همزمان «سیدمحمد ابراهیمی» یکی از زندانیان سیاسی اعلام آمادگی کرده که یک کلیه خودش را به این فیزیکدان هدیه کند.
به گزارش کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی، کمتر از یک هفته پس از انتشار خبر ابتلا به سرطان امید کوکبی از ناحیه کلیه راست، این فیزیکدان زندانی چهارشنبه اول اردیبهشت‌ماه ۱۳۹۵، در بیمارستان سینای تهران مورد عمل جراحی قرار گرفت و کلیه‌اش به طور کامل از بدنش خارج شد.
گفته شده “پزشک معالج این زندانی تاکید کرده که با توجه به وضعیت بیماری وی، در صورت ادامه حبس، جان این زندانی در خطر خواهد بود.”
همزمان یک منبع مطلع به «سیدمحمد ابراهیمی» زندانی سیاسی محبوس در بند ۴ زندان رجایی شهر کرج، به کمپین گفته “سید محمد ابراهیمی در یک اقدام بشردوستانه اعلام آمادگی کرده که جهت درمان بیماری کلیوی امید کوکبی یکی از کلیه‌های خود را در اختیار فیزیکدان محبوس و هم‌بندی سابق خود قرار می‌دهد.”
«سید محمد ابراهیمى» در حال سپری کردن دوران محکومیت شش ماهه خود در زندان رجایی شهر کرج است.
انجام عمل جراحی «امید کوکبی» در حالی صورت گرفته که هفته گذشته «سعید خلیلی» وکیل این فیزیکدان جوان ایرانی اعلام کرد که موکلش مبتلا به سرطان کلیه است.
وکیل مدافع کوکبی گفته بود: “موکلم پیش از این نیز در مدت ۵ سال و ۳ ماهی که در حبس بود، چندین بار با دفع سنگ کلیه و خونریزی داخلی ناشی از آن دست و پنجه نرم کرده است.”
«امید کوکبی» متولد ۱۳۶۱ اهل گنبد کاووس، دانشجوی دکترای فیزیک با تخصص لیزر در دانشگاه آستین تگزاس در بهمن ماه ۱۳۸۹ به هنگام مسافرت و خروج از ایران در فرودگاه از سوی مامورین امنیتی بازداشت و پس از گذشت چند ماه و روند بازجویی به اتهام “ارتباط و همکاری با دولت متخاصم آمریکا (جاسوسی)” به ۱۰ سال زندان محکوم شد. این حکم در دی ماه ۱۳۹۳ عینا تایید شد.
گفته شده “حکم صادره دادگاه بر پایه اعترافات اجباری بوده و اتهامات انتسابی کذب بوده است.”
“۱۸ برنده جایزه نوبل فیزیک اواخر سال ۲۰۱۴ در نامه‌ای به رهبر جمهوری اسلامی، خواستار آزادی این زندانی شده بودند. آنها گفته‌اند که امید کوکبی تنها به خاطر امتناع از همکاری با مراکز تحقیقات نظامی جمهوری اسلامی ایران زندانی شده است. همچنین این فیزیکدان زندانی سال گذشته در نامه‌ای از زندان نوشته بود که دانشمندان نباید در فعالیت‌هایی که ممکن است خطراتی برای بشر داشته باشد شرکت کنند.”