«کمال شریفی» روزنامه نگار سیاسی کُرد، ۴۳ ساله و محبوس در «زندان میناب» است که پیش تر در سال ١٣٨٧ در پنجم خردادماه ۱۳۸۷، در خانه یکی از کتابفروشان این شهر سقز، پس از محاصره خانه ایشان و تیراندازی «ماموران سپاه» و «اطلاعات» و همچنین کشته شدن یکی از اعضای «حزب دموکرات کردستان» پس از شلیک ١۵ گلوله، بازداشت شد.
«کمال شریفی» در دادگاهی چند دقیقه ای از سوی «قاضی شایق» (دادگاه انقلاب سقز) به ٣٠ سال حبس در تبعید محکوم شد .
این روزنامه‌نگار زندانی علارغم محرومیت از مرخصی از ابتدای زندان خود تاکنون “ممنوع‌الملاقات” بوده است و تنها یک بار مادر و برادر وی با اخذ اجازه از مسوولین «قوه قضاییه» موفق به ملاقات وی شده‌اند.
به گزارش کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی، «کمال شریفی» فرزند «بایزید» در سال ۱۳۵۱ در شهرستان سقز از توابع استان کردستان متولد شد. او یک روزنامه‌نگار کُرد ۴۳ ساله باسابقه محکومیت‌های پیشین می باشد.
پدر کمال کارمند اداره آموزش و پرورش بود و او در شهر سقز در مقطع دیپلم در رشته علوم انسانی به تحصیلات خود ادامه داد.
«کمال شریفی» در تابستان ۱۳۶۷ در مرز «سردشت» دستگیر و به اتهام «خروج از مرز» و «همکاری موثر با حزب دموکرات کردستان» محکوم شد و مدتی را در بازداشتگاه «اداره اطلاعات سقز» و زندان‌های «سردشت» و «پیرانشهر» سپری کرد.
وی همچنین در سال‌های ۱۳۶۸ و ۱۳۶۹، چندین بار به اتهام “هواداری و فعالیت برای حزب دمکرات کردستان” از سوی نیروهای امنیتی «سپاه پاسداران» و «اداره اطلاعات» شهر «سقز»، بازداشت و در نهایت در اواخر بهار ١٣۶٩، از سوی دادگاه «انقلاب شهرستان سقز»، به یک سال حبس و تحمل ۴٠ ضربه شلاق محکوم شد.
این روزنامەنگار کُرد در بهار ١٣٧٠، همزمان با آزادسازی بخش وسیعی از جنوب کردستان در «عراق»، به عضویت رسمی «حزب دموکرات کردستان» درآمد.
او در اوایل سال ١٣٨٠ کار ترجمه و نویسندگی را آغاز نمود و به جز نشریات سازمانی حزب، همکاری نزدیکی با برخی از روزنامەنگاران و روزنامه‌های مدنی در شهرهای «سلیمانیه» و «اربیل» در «اقلیم کردستان عراق» داشت و مدتی هم در «رادیو صدای کردستان»، از اعضای هیات تحریریه این رسانه بوده است.
«کمال شریفی» پیش از بازداشت، سابقه همکاری با سایت‌های مستقل و سازمان‌های مدنی را داشته؛ و در آن زمان یکی از مسوولان سایت “۴rojhelat” (یکی از رسانه‌های کُردی) بوده است.
این روزنامەنگار زندانی، در نهایت در سال ١٣٨٧ جهت ارتباط با ادیبان، نویسندگان، ماموستایان (استادان) آیینی و شخصیت‌های فرهنگی و هنری از «اقلیم کردستان عراق» به زادگاه خود یعنی شهر «سقز» باز می گردد که در پنجم خردادماه ۱۳۸۷، در خانه یکی از کتابفروشان این شهر، پس از محاصره خانه ایشان و تیراندازی «ماموران سپاه» و «اطلاعات» و کشته شدن یکی از اعضای «حزب دموکرات کردستان» دستگیر شد. در این حمله «ماموران سپاه» با شلیک ١۵ گلوله آن عضو حزب را به قتل می‌رسانند.
«کمال شریفی» پس از توقف تیراندازی، از سوی «ماموران سپاه» و «اطلاعات» بازداشت و غروب همان روز به دستور «دادستان شهر سقز» به بازداشتگاه «اطلاعات سنندج» منتقل می‌شود. وی به مدت قریب به شش ماه، در بازداشتگاه شهر «سنندج» تحت انواع شکنجه‌ها و رفتارهای وحشیانه و غیر انسانی قرار می‌گیرد که در همان هنگام زیر انواع شکنجه و فشار مجبور به انجام یک مصاحبه ویدیویی نیز شده بود. او در آن زمان مدت چند روزی را به همراه دو زندانی سیاسی اعدام شده، «احسان فتاحیان» و «شیرکو معارفی» در داخل یک سلول سپری کرد.
«کمال شریفی» به همراه زندانی سیاسی اعدام شده «شیرکو معارفی» پس از مدتی از بازداشتگاه «اداره اطلاعات» شهر «سنندج» به زندان «سقز» منتقل می گردد. پس از مدتی زنده یاد «شیرکو معارفی» به اعدام محکوم و حکم ٣٠ سال حبس در تبعید برای «کمال شریفی» از سوی «قاضی شایق» (دادگاه انقلاب سقز) صادر شد.
گفته شده زمان کل دادگاهی «کمال شریفی»، بیش از پنج دقیقه طول نکشیده بود و او نیز فقط در زمان دادگاهی توانسته بود، تنها به مدت ٣ دقیقه آن هم با اشاره با یکی از وکلای خود به نام «احمد سعید شیخی» صحبت کند.
این روزنامەنگار کُرد پس از تایید حکم ٣٠ سال حبس در تبعید از سوی دادگاه تجدید نظر، به «زندان میناب» منتقل شد.
«کمال شریفی» هم‌اکنون در زندان «میناب» در میان “زندانیان عادی و جرایم مواد مخدر” به سر می‌برد.
این زندانی سیاسی از ابتدای زندان خود تاکنون “ممنوع‌الملاقات” بوده است و تنها یک‌بار مادر و برادر وی با اخذ اجازه از مسئولین «قوه قضاییه» موفق به ملاقات وی شده‌اند.
«کمال شریفی» در سال ۱۳۸۷، در اعتراض به شرایط و وضعیت غیر انسانی نگهداری‌اش در «زندان میناب» و عدم برخورداری از حق ملاقات با خانواده‌اش، دست به اعتصاب غذای طولانی‌مدت زد. او یک ماه پس از اعتصاب غذا، دچار سکته شد و از ناحیه صورت و همچنین سمت راست بدن فلج شد. این زندانی سیاسی کُرد تا دو ماه نمی‌توانست هیچ حرفی بزند و پلک چشم راستش هم در آن مدت، دو ماه بسته نمی‌شد و شب‌ها با نوار چسب چشمم را می‌بست. همچنین بهداری زندان تاکنون، هیچ‌گونه اقدامی برای درمان وی صورت نداده است.
«کمال شریفی» هم‌اکنون در «زندان میناب» در حالی کە “از مزایای حق معاشرت، مراودە، مکاتبە و ملاقات با دیگران و همچنین از مزایای مرخصی برخودار نیست”، کماکان با چند تن دیگر از زندانیان سیاسی، در میان زندانیانی با جرایمی همچون “قتل، مواد مخدر و غیرە…” بدون هیچ‌گونە تفکیک بند‌‌ها و جرایم دوران محکومت خود را سپری می‌کند.
این زندانی سیاسی مدتی است در سکوت خبری از سوی رسانه ها قرار گرفته است.
